นิชาสะดุ้งน้อยๆ เมื่อรู้สึกเหมือนมือใหญ่สอดเข้ามารั้งเอวเล็กของเธอจากทางด้านหลัง แต่เมื่อรู้ว่าเป็นเขาเธอก็ไม่คิดจะขัดขืนหรือต่อต้านแต่อย่างใด
ใบหน้าหล่อเหลาโน้มลงมาหอมแก้มขาวเนียนฟอดใหญ่ ก่อนที่จะเริ่มซุกไซ้ซอกคอหอมกรุ่นและใบหูเล็กพลางกระซิบบอกกับเธอด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ชวนขนลุกซู่
“ผมคิดถึงเรือนร่างของคุณจังนิชา เรากลับเข้าไปในห้องกันเถอะ”
คำเชิญชวนของเขาทำให้หญิงสาวเผลอกลืนน้ำลายลงคออย่างผืดเครือง ความรู้สึกชวนสยิวเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนวกกลับเข้ามาในหัวสมองของเธออีกครั้งอย่างมิอาจห้ามได้ เธอยอมรับว่าเพลงรักที่เขามอบให้นั้นอ่อนโยนและสุขสม แต่เธอกับเขาเพิ่งจะผ่านเวลานั้นมาด้วยกันเมื่อเช้านี้เอง แล้วนี่เขาต้องการมันอีกแล้วเหรอ
“แต่ฉันอยากสูดอากาศตรงนี้ก่อน และอีกอย่างฉันยังไม่ได้เปลี่ยนชุดเป็นชุดนอนเลยนะคะ”
เมื่อกี้เขาบอกว่าไม่ชอบผู้หญิงซกมก แล้วก็อาสาไปหยิบชุดมาให้กับเธอ แต่ไม่รู้ทำไม
