ป๊าไม่เข้าใจน้อยเนย >//<
840 คำ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"ยัยเนย!! แต่งตัวเสร็จรึยังมันสายละนะป๊าให้ขึ้นมาตาม" เจ้เค้กเคาะเรียกแล้วค่ะ เราเหลือบมองนาฬิกา ตายแล้วววว7โมงจะครึ่งแล้ววววว
"น้องเนยไปเรียนก่อนนะคะพี่วาตะ ^^" บอกลารูปพี่วาตะเสร็จเราก็รีบคว้ากระเป๋าหนังสือออกจากห้องนอนทันที
"มัวทำไรยัยหมูอ้วน!!" เจ้เค้กยืนกอดอกจ้องหน้า
"เค้าก็ขอกำลังใจจากพี่วาตะอยู่น่ะสิเจ้^^"
"เอออดีเนอะมัวแต่ขอกำลังใจแล้วก็ไปสอบไม่ทัน พีวาตะคงมาช่วยได้หรอกนะยัยเนย เฮ้ออออ"
"ก็เค้ารักของเค้าอ่ะ"
เจ้เค้กส่ายหน้าอย่างเอือมละอาก่อนจะเดินลงบันไดไปนี่เราพูดไรผิดงั้นเหรอ
ทีตัวเองยังแอบคุยกับวายุน้องชายพี่วาตะเลยแต่เรื่องนี้ยังไม่มีใครรู้นะนอกจากเราคนเดียว ที่เรารู้ก็เพราะแอบได้ยินเจ้คุยโทรศัพท์กับวายุน่ะแต่วายุจะอายุน้อยกว่าเรากับเจ้เค้กประมาณหกเจ็ดเดือน
"ทำไมถึงลงมาช้ายัยเนยป๊ากับทุกคนนั่งรอตั้งนาน"
เดินลงมาก็เจอป๊าบ่นทันที ยังไม่ทันแกก็ขี้บ่นซะละ เฮ้ออออออ
"สงสัยนั่งเพ้อถึงพี่วาตะมั้งป๊า"
"เจแปน!!!" ไอ้น้องชายตัวแสบนี่นะหาเรื่องให้โดนป๊าบ่นรอบสองอีกละ
"จริงมั้ยยัยเนย" ป๊าจ้องหน้าจนเราทำไรไม่ถูก
"อะ เอ่ออ ป่าวนะป๊า เจแปนใส่ความน้องเนย><ขอบคุณน๊าาา ออกัสเพื่อนร๊ากกกก" เรายิ้มให้ก่อนจะรีบจูงมือออกัสเข้าห้องสอบ
- ผู้เขียน
