เล่ห์รัก 12
493 คำ
อาหารถูกจัดเรียงเบื้องหน้าของชายชาตินักรบ อาหารมิได้พิถีพิถันนัก เมื่อจัดเสร็จเขาได้แต่นั่งมองอาหารตรงหน้าแล้วเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
" นี่มื้อค่ำของข้ารึ?"
" ใช่ ทำไมหรือ" นางถามด้วยความสงสัย
" เจ้าทำอาหารให้ข้าแบบเดียวกันกับทหารในจวนข้าหรือ "
" ก็ใช่น่ะสิ " นางตอบพร้อมตักข้าวใส่ชามแล้ววางตะเกียบตรงหน้าเขา
" ครั้งหน้าเจ้าทำให้ดีกว่านี้ " เขาจดจ้องอาหารที่ดูแสนจะธรรมดา มีน้ำแกงรากบัว ผัดผัก อกไก่ทอด แล้วที่แปลกตาเขาคือไข่ที่อยู่ในชามลักษณะนุ่มนิ่ม เขาไม่ได้เอ่ยถาม แต่สายตาขับจ้องว่านั่นคือสิ่งใด มือหยิบตะเกียบมาคีบแต่ละอย่างเข้าปาก สีหน้าเรียบเฉย ส่วนหลางเฉี่ยวอวี้ยืนคอยรินน้ำชาให้เขา นางอยากจะเอ่ยปากถาม ว่าให้นางออกไปได้หรือยัง แต่ดูท่าสีหน้าเช่นนี้กับอาการคีบอาหารเข้าปากอย่างไม่ใส่ใจใดๆ สู้นางสงบปากเสียจะดีกว่า นางเสมองไปทางอื่นด้วยรู้สึกอึดอัดเหลือแสน สายตาก็พลันไปเห็นสาวใช้นางหนึ่งเดินเข้ามารายงานบางสิ่ง
" เรียนท่านแม่ทัพ คุณชายหวงเสี่ยวหนานขอพบเจ้าค่ะ " สาวใช้ย่อกายแล้วยืนรอฟังคำสั่ง
" พ่อบ้านใหญ่ไปไหน"
" เอ่อ.. คือ ท่านพ่อบ้านใหญ่อยู่กับคุณชายหวงเจ้าค่ะ "
" อยู่กับคุณชายเสี่ยวหนานงั้นรึ " เขาพูดกับตนเอง สักพักหันมามองใบหน้ารูปงามของเฉี่ยวอวี้ สักพักก็พยักหน้าให้สาวใช้เป็นเชิงว่าเขาอนุญาต สาวใช้รับคำย่อกายออกไปเพื่อแจ้งกับพ่อบ้าน ส่วนเขาก็หันหน้ามาจัดการกับมื้อค่ำ โดยไม่รีบร้อนแต่อย่างใด เมื่อทานเสร็จก็หันมาสนทนากับหลางเฉี่ยวอวี้
" ข้าลืมถามเจ้า ว่าเจ้าทานอะไรหรือยัง " นางฟังคำพูดอย่างสุดแสนหมันไส้ นางจะเอาเวลาที่ใดมากิน เขาไม่รอฟังคำตอบของนางกลับเอ่ยขึ้นเสียเอง
" ข้าก็ลืมไป ว่าเจ้าจะมีเวลากินได้อย่างไร เอาอย่างนี้ อาหารบนโต๊ะนี้เจ้าก็กินซะ " เขาพูดกับนาง พร้อมส่งมือเชื้อเชิญนางให้นั่งเสมอกับเขา
" เร็วสิ จะรออะไร หรือจะให้ข้าป้อนเจ้า "
" ไม่ต้อง ข้าจัดการเองได้ " นางรีบหยิบชามกับตะเกียบมาคีบอาหาร ส่วนเขามองอากัปกิริยาของนาง จนนางอึดอัด
" แขกรอนานแล้ว ท่านคงไปได้แล้วกระมัง "
" จะสนใจทำไมเล่า ในเมื่อเขาไม่ได้ตั้งใจมาหาข้า " เขาตอบสีหน้ายียวนกวนประสาทนาง นางรีบกินแล้ววางตะเกียบ
" ข้าอิ่มแล้ว เชิญท่านไปเถิด ข้าจะเก็บโต๊ะ "
" ดี! เสร็จแล้วเจ้ารออยู่ตรงนี้ ข้าจะให้พ่อบ้านใหญ่มาแจ้งงานกับเจ้า " เขากล่าวจบก็เดินออกไปเพื่อไปพบกับหวงเสี่ยวหนาน
- ผู้เขียน
