“เอ่อคุณวัธน์จะไปไหนคะ” เชิญขวัญรีบคว้าต้นแขนของคนที่กำลังจะเดินเข้าบ้านไป
“ผมว่าจะขึ้นไปอยู่เป็นเพื่อนสุหน่อย อยู่คนเดียวคงเหงา”
“ไม่ได้ค่ะ!”
“ตกใจทำไมคุณปาน แค่จะไปหาสุแค่นี้ทำไมถึงไม่ได้”
“ปานขอโทษค่ะ ปานเพิ่งนึกออกว่าปานอยากพาคุณไปดูฟาร์มเป็ดของปาน”
“เป็ด? ผมไม่ใช่เด็กไม่ตื่นเต้นกับสัตว์” พูดแล้วก็ทำท่าจะเดินจากไปแต่เชิญขวัญก็รั้งเขาไว้อีก
“ไปดูกันนะคุณ ปานทำบ่อเอาไว้ตรงสวนแล้วเลี้ยงเป็ดไข่ เก็บไข่เป็ดขายด้วย” แล้วอาชีพเสริมของเธอก็ถูกยกมาเป็นข้ออ้างในการเชิญชวน
“ผมไม่อยากดู ผมอยากอยู่กับสุ”
“ไปเถอะนะคุณวัธน์ เป็ดของปานรูปงามปานนางฟ้าเลยนะ”
“บ้าป่ะคุณ ไม่เอา”
“ไปเถอะ ได้โปรดปานอยากอวด” หญิงสาวใช้สายตาอ้อนวอนจนกวีวัธน์ชักสงสัย ว่าฟาร์มเป็ดของเจ้าตัวมีอะไรดีจนต้องอยากอวดเขาแบบนี้
“ก็ได้ ถ้าไม่มีอะไรดีนะผมจะจับคุณหักคอให้เป็ดกิน” เขาตัดรำคาญอย่างคนทนลูกตื๊อไม่ไหว
“เฮ้ย โหดว่ะ
