ตอนที่10 แค่อยากได้หนูเป็นเมีย
1059 คำ
ละลายรัก(นายมาดนิ่ง)
ภายในรถคันหรูสีดำสไตล์ผู้ชาย กำลังขับเคลื่อนออกจากโรงแรมจัดเลี้ยงงานแต่ง บรรยากาศในรถเย็นเฉียบจากเครื่องปรับอากาศของรถหรูราคาสูงริ้ว ในรถมีแต่ความเงียบ มีชายหญิงสองคนที่อารมณ์แต่งต่างกันโดยสิ้นเชิง คนหนึ่งขุนเคืองอีกคนหวั่นกลัวหวาดระแวง ในระยะทางขับเคลื่อนของรถไม่มีใครพูดหรือแม้แต่เหลือบมองหน้ากันเลย
#ณะ คอนโดหรูของคิมหันต์
"พี่คิมพาหนูนิดมาที่นี่ทำไมคะ หนูนิดจะกลับบ้าน" จากที่เงียบมาตลอดทาง หนูนิดหันมาพูดกับคนตัวโตที่นั่งอยู่หลังพวงมาลัยรถทันทีอย่างคนหวาดระแวง ใจดวงน้อยเริ่มสั่นกลัวขึ้นมาอีกครั้งเมื่อเห็นเขาพาเธอมาที่คอนโดของเขา ซึ่งเธอเองก็เคยมาที่นี่แล้วครั้งหนึ่งตอนที่เขาลืมเอกสารสำคัญในวันที่นัดคุยกับลูกค้าข้างนอก เธอเป็นเลขาก็ต้องติดสอยห้อยตามเขามาด้วย แต่วันนั้นเธอนั่งรอเขาอยู่ในรถไม่ได้เข้าไปเอาเอกสารกับเขาข้างในคอนโด
คิมหันต์ไม่ตอบไม่พูดอะไร เขาเลือกที่จะไม่สนใจคำพูดของคนตัวเล็ก ขับรถเข้ามาจอดในลานจอดรถของคอนโดหรู เมื่อรถจอดดับเครื่องยนต์สนิทแล้ว เขาเปิดประตูฝั่งของตัวเองลงจากรถทันที แล้วเดินอ้อมมาเปิดประตูฝั่งของคนตัวเล็ก
"พี่คิมทำอะไรคะ พาหนูนิดมาที่นี่ทำไมหนูนิดจะกลับบ้าน" หนูนิดพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาทันที เพราะเขากำลังปลดสายนิรภัยรถออกจากตัวเธอ
พรึ่บ!
"อ๊ะ!" เธออุทานขึ้นอย่างตกใจทันทีเมื่อคนตัวโตอุ้มเธอขึ้นพาดบ่าแกร่งของเขา
"พี่คิมปล่อยหนูนิดนะ ฮึ่ จะพาหนูนิดไปไหน ฮือ~หนูนิดกลัว ฮือ~" หนูนิดร้องไห้พูดกับคนตัวโตด้วยความกลัวขึ้นมาทันทีกับการกระทำที่อุกอาจและรวดเร็วของเขา เธอทำได้แค่ดิ้นอยู่บนบ่าแกร่งเล็กน้อยเท่านั้น เธอไม่กล้าแม้แต่จะทุบตีหรือต่อสู้เพื่อให้ตัวเองหลุดพ้นจากการจับกุมของเขา
คิมหันต์ไม่ได้สนใจเสียงร้องไห้และคำพูดของคนตัวเล็กเลยแม่แต่น้อย เขายิ่งขุนเคืองในใจขึ้นมากกว่าเดิมด้วยซ้ำที่เธอกลัวเขาขนาดนี้ ทั้งๆที่ก่อนหน้านั้นกับผู้ชายคนอื่นเธอยอมให้เข้าใกล้จับเนื้อต้องตัวเธอได้โดยไม่มีท่าทีขัดขืนอะไรเลยด้วยซ้ำ แต่พอเป็นเขาเธอกลับกลัวทั้งๆที่เขาไม่ใช่ยักษ์ใช่มารซักหน่อย ซึ่งเขาก็พยามที่จะพูดดีและอ่อนโยนกับเธอแล้ว แต่เธอก็ทำเหมือนรังเกียจเขาและกลัวเขาอยู่ดี
ภายในห้องนอนคอนโดหรูของคิมหันต์
พรึ่บ!
เมื่อเข้ามาในห้องนอนหรูขนาดใหญ่ คิมหันต์ก็วางคนตัวเล็กลงบนที่นอนนุ่มตรงปลายเตียงหรูขนาดคิงไซส์อย่างไม่เบานัก
"พะ พี่คิม ฮือ~หนูนิดอยากกลับบ้าน ฮือๆ พาหนูนิดกลับบ้านนะคะ ฮือ~" หนูนิดร้องให้พูดขอร้องเขาทั้งน้ำตา พรางกระเถิบถอยไปด้านหลังจนแผ่นหลังบางชิดหัวเตียงนอนหรู เพราะเริ่มรู้ได้ถึงชะตากรรมของตัวเองต่อจากนี้
คิมหันต์ก็ยังเงียบและไม่สนใจคนตัวเล็กเหมือนเดิม เขายืนอยู่ปลายเตียง มองคนที่ร้องไห้ขอร้องเขาด้วยสายตาเรียบนิ่ง มือหนาสองข้างยกขึ้นมาปลดกระดุมเสื้อสูทนอกของตังเองแล้วถอดมันออกโยนทิ้งลงพื้นอย่างไม่ใยดี ต่อมาก็ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตตัวใน ค่อยๆปลดกระดุมลงมาจนสุดเม็ดสุดท้ายแล้วถอดออกโยนทิ้งลงพื้นอย่างไม่ใยดี เขาทำทุกอย่างโดยที่สายตาคมกริบมองไปยังคนตัวเล็กบนเตียงตลอดเวลา เธอตัวสั่นเท้าดวงตากลมโตแดงก่ำในตาสั่นระริกมองเขาอย่างหวาดกลัว
"ฮือ~พะ พี่คิม ฮือๆๆ อย่าทำแบบนี้ ฮือๆๆ~" เห็นแบบนั้นหนูนิดร้องไห้โฮด้วยความหวาดกลัวจับใจ พูดไปก็ร้องไห้ไป เพราะรู้แน่แล้วว่าเขาจะทำอะไรกับเธอ เธอมองไปยังคนใจร้ายที่กำลังถอดกางเกงตัวนอกออกจนหลุดพ้นจากตัวเขาเหลือแค่กางเกงชั้นในตัวเดียว เห็นแบบนั้นเธอยิ่งหวาดกลัวเข้าไปใหญ่ตัวสั่นเท้าไปหมด และไม่รอช้าเธอรวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มีลุกขึ้นจากเตียงแล้ววิ่งไปทางประตูห้องอย่างไว้
พรึ่บ! ไม่ทันที่คนตัวเล็กจะได้วิ่งไปถึงประตู คิมหันต์ก็คว้าเอวบางเอาไว้จากด้านหลังของเธอเสียก่อน
"กรี๊ด! ปล่อยนะ ฮือ~ ฮือๆๆๆ~ ปล่อยหนูนิดไปเถอะ ฮือๆๆ หนูนิดไปทำอะไรให้พี่ ทำไมพี่คิมถึงได้ใจร้ายกับหนูนิดแบบนี้" หนูนิดกรีดร้องพรั่งพรูคำพูดออกมาด้วยความตกใจกลัวสุดขีด เพราะตอนนี้มีร่างกายแกร่งของผู้ชายเปลือยเปล่าเหลือไว้แค่กางเกงในตัวเดียวกำลังกอดเธออย่างแนบแน่นจากด้านหลังจนใจดวงน้อยเต้นรุนแรงหวาดกลัวไปหมดเหมือนแทบจะระเบิดออกมาอยู่รอมร่อ
"ใจร้ายยังไง พี่ยังไม่ได้ทำอะไรหนูเลยนะ หลังจากนี้ต่างหากถึงเรียกว่าใจร้าย" พูดจบก็อุ้มคนตัวเล็กจากด้านหลัง เดินกลับมาที่เตียงหรูขนาดคิงไซส์ แล้วโยนเธอลงบนที่นอนนุ่มทันที และไม่รอช้าเขาขึ้นคร่อมร่างของเธอไว้อย่างไว
พรึ่บ!
"ฮือ~ พี่คิมหนูนิดขอร้อง ฮือๆ อย่าทำอะไรหนูนิดเลยนะคะ ฮือๆๆๆ~" หนูนิดอ้อนวอนพนมมือไหว้ขอร้องเขาทั้งน้ำตา น้ำเสียงสั่นเครือร้องไห้ตัวสั่นเท้าด้วยความหวาดกลัวอยู่ใต้ร่างของเขา
"อย่ากลัวพี่เลย พี่แค่อยากได้หนูเป็นเมีย" คิมหันต์พูดอย่างคนเอาแต่ใจ แต่น้ำเสียงกลับอ่อนโยนพร้อมกับมือหนาข้างหนึ่งลูบศรีษะเล็กอย่างหวงแหนคนใต้ร่างเป็นที่สุด
หนูนิดสะดุ้งกับสัมผัสจากมือหนา เสียงสะอื้นร้องไห้เบาลงทันทีเมื่อได้ฟังเขาพูดจบ เพราะเธอกำลังสับสนกับคำพูดของเขา แต่กระนั้นก็ยังหวาดกลัวเขามากอยู่ดี
- ผู้เขียน
