นับแต่นั้น มกราก็เดินหน้าเต็มตัว มีกองหนุนสำคัญอย่างพราวฟ้าด้วย เธอเองก็อ่อนเต็มที ในที่สุดก็ยินยอมตกลงเป็นแฟนกับชายหนุ่ม และเธอมีเรื่องที่ค้างคาในใจ...จนอดไม่ได้ที่จะเปิดปากถาม หลังใคร่ครวญอยู่หลายวัน
“คุณเรียวรู้ใช่ไหมคะ? ว่าฟินมีหนี้จำนวนมาก และฟินเป็นหนี้เพราะอะไร”
“ครับ พอรู้ครับ” ชายหนุ่มยอมรับ เขาสืบประวัติเธอมาบ้าง แต่ไม่ใช่เพราะกลัว แต่เพราะอยากช่วย
“แล้วหนี้ฟินที่ลดลงแบบฮวบฮาบนี่ เพราะคุณด้วยใช่ไหมคะ?” เธอสะกดความโกรธไว้ แม้จะเข้าใจเจตนาดี แต่เรื่องนี้มันเกินขีดจำกัด เธอไม่ต้องการให้เขาเดือดร้อน คนภายนอกจะคิดยังไงหากรู้เข้า เธอไม่ได้ต้องการเงินในกระเป๋าของเขา เธอต้องการแค่กำลังใจ
“เอ่อ...วันวาด ฟังผมนะ...ผมแค่อยากช่วยแบ่งเบาภาระของคุณบ้าง...ต่อให้คุณทำขนมทั้งปี หากไม่มีเงินก้อนไปโป๊ะ ก็จะจ่ายได้แค่ดอกเบี้ย...ผมแค่เอาเงินก้อนที่ผมมีไปจ่ายให้ เปลี่ยนเจ้าหนี้จากที่คุณเคยเป็น รวม
