แสนร้าย แสนรัก

สับสน

​​วันเวลาก็เลยผ่าน...จากวันก็เปลี่ยนเป็นเดือน นี่มันก็เข้าเดือนที่5แล้ว ที่อาเทอร์กับฟางข้าวใช้ชีวติคู่หลังแต่งอยู่ด้วยกัน มันทำให้ความรู้สึกที่อาเทอร์มีต่อฟางข้าวเริ่มเปลี่ยนไป ความรู้สึกสับสนมันตีรวนกันไปหมด อาเทอร์ยังไม่แน่ใจว่าเขารู้สึกยังไงกันแน่

ตลอดหลายเดือนที่ผ่านมาเขาเริ่มเปิดรับฟางข้าวมากขึ้น ลดทิฐิลง มองเธอในมุมที่ไม่เคยมอง มันทำให้เขารู้ว่าเธอเป็นผู้หญิงที่น่ารักคนหนึ่ง บางครั้งก็เหมือนเด็กที่ยังไม่โต ขี้อ้อน ขี้งอแง

ตอนงานเดินแบบเครื่องเพชรของเขาเมื่อ 2 เดือนที่แล้ว ฟางข้าวทำให้เขาเปลี่ยนความคิดเปลี่ยนมุมมองใหม่ เธอก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่งที่ต้องการความรักความเข้าใจ และความอบอุ่นจากคนที่เธอรัก

ถึงตอนนี้จะยังไม่แน่ชัดกับความรู้ของตัวเอง เขาก็สัญญากับตัวเองไว้แล้วว่าจะไม่ทำให้ฟางข้าวต้องเสียใจอีก และจะดูแลชดเชยในสิ่งที่เขาทำไว้กับเธอ

และเมื่อไม่นานมานี้อาเทอร์ก็ได้รู้ความจริงบ้างอย่างจากไมเคิล ไมเคิลเล่าเรื่องระหว่างตนกับแม่ของอาเทอร์และฟางข้าวให้อาเทอร์ฟัง เมื่อรู้ว่าแม่ของฟางข้าวไม่ได้เป็นสาเหตุที่ทำให้แม่ของอาเทอร์ทิ้งไมเคิลไป อาเทอร์ยิ่งรู้สึกผิดในสิ่งที่เขาทำกับฟางข้าว

แม่ของเขาเป็นคนทิ้งเขากับแด๊ดไปมีครอบครัวใหม่ แต่เขากลับคิดว่าแม่ของฟางข้าวเป็นคนแย่งแด๊ดมาจึงทำให้แม่ทนไม่ไหวจึงหนีไป แม่ของฟางข้าวเป็นแค่เพื่อนของแด๊ดเท่านั้น

"อาเทอร์พาไปข้างนอกหน่อยสิ"เสียงใสๆของคนที่นอนนุนตักของเขาเอ่ยขึ้น ตั้งแต่รับรู้ความจริงทุกอย่าง อาเทอร์ก็ตามใจฟางข้าวทุกอย่างไม่ว่าเธอต้องการอะไรหรืออยากได้อะไรเขาก็หามาให้ทุกอย่าง

"อยากไปไหน หืม?"อาเทอร์กุมหน้าลงถามคนตัวเล็กพร้อมกับขโมยหอมแก้มทั้งสองข้างของเธออีก จนฟางข้าวหน้าแดงด้วยความเขินอาย เธอมีความสุขมากที่เขายอมเปิดใจ มันทำให้เธอรู้ว่าสิ่งที่เธอทำมันไม่สูนเปล่า

"แอลกับอายชวนไปปาร์ตี้สละโสดนะ ไปนะ"ใช่แล้วแอลกับอายจะแต่งงานกันในอีก 1 อาทิตย์ข้างหน้า ส่วนอาเทอร์กับแอลก็เคลียร์กันเรียบร้อยแล้ว เรื่องที่อาเทอร์เข้าใจเธอกับแอลผิด

"อืม งั้นไปอาบนํ้ากัน"

"วันนี้ฟางจะอาบเอง อาเทอร์รอตรงนี้แหละ"เพราะปกติเธอกับอาเทอร์จะอาบนํ้าพร้อมกัน และกว่าจะอาบเสร็จ ไม่ต้องอธิบายอะไรมากทุกคนคงเข้าใจใช่ไหม?

"ไม่เอาเดี๋ยวมันไปช้า อาบพร้อมกันนี้แหละ มา"อาเทอร์บอกและจัดการอุ้มคนตัวเล็กขึ้น

"ไม่...มันจะช้าก็เพราะอาบพร้อมกันนี้แหละ"ฟางข้าวแวดเสียงใส่

"แค่อาบนํ้าสัญญาว่าจะไม่ทำอะไร"

"แน่นะ"

"อืม"

​ปาร์ตี้สละโสด

"​จนกว่าจะมาได้นะ สวัสดีค่ะคุณอาเทอร์"อายเอ่ยทักเพื่อนรัก ส่วนประโยคถัดไปก็เอ่ยทักอาเทอร์

"ครับ"อาเทอร์ตอบรับ

"ก็รีบมาแล้วอะ"ถ้าคนแถวนี้ไม่ผิดสัญญา

"จ๊ะๆ เข้าไปด้านในกันดีกว่า"อายว่าก่อนจะเดินนำฟางข้าวกับอาเทอร์เข้าไปในงาน

"มากันแล้วหรอ สวัสดีครับคุณอาเทอร์"แอลเอ่ยทักขึ้น อาเทอร์แค่พยักหน้ารับก่อนจะหันไปมองคนที่ยืนอยู่ข้างๆแอลอย่างชิงชัง

"ส่วนนี้ พี่เคน น่าจะรู้จักกันนะครับ"แอลพอรู้มาอยู่บ้างว่าเขาสองคนเป็นคู่แข็งกัน

"วันนี้น้องฟางสวยจักเลยนะครับ"เคนไม่สนใจสิ่งที่แอลพูด แถมเอ่ยชมฟางข้าวอีก เขาพึ่งรู้เมื่อไม่นานมานี้ว่าฟางข้าวกับอาเทอร์แต่งงานกันแล้ว

อาเทอร์ได้ยินดังนั้นเขาก็ยกมือขึ้นโอบไหล่มนแสดงความเป็นเจ้าของทันที เคนมองอาเทอร์อย่างทายท้า ส่วนอาเทอร์แค่แสยะยิ้มร้ายให้ ฟางข้าวไม่รู้ว่าต้องตอบยังไงเพื่อไม่ให้อาเทอร์โกรธ เธอจึงแค่ยิ้มให้เคนเท่านั่น แต่มันกลับทำให้อาเทอร์ยิ่งไม่พอใจที่เธอส่งยิ้มให้เคน

"ยิ้มให้มันทำไหม?"อาเทอร์ก้มลงกระซิบพูดกับฟางข้าว

"......."เธอจะตอบว่าไงล่ะ เงียบดีกว่าเกิดตอบไปแล้วเขายิ่งโกรธจะทำไงล่ะ

"อายว่าเราไปหาอะไรดื่มดีกว่าค่ะ"เมื่อเห็นว่าพายุกำลังจะมา อายเลยเอ่ยขัดจังหวะพายุลูกนั้นขึ้น กลัวงานปาร์ตี้สละโสดของเธอจะพังซะก่อน

แอลกับอายจับให้อาเทอร์กับเคนแยกกันอยู่คนละฝัง เพื่อความสงบภายในงาน

"กลับยัง"อาเทอร์ถามขึ้นเมื่อเวลาผ่านไปแค่ครึ่งชั่วโมง

"จะรีบกลับไปไหน"ฟางข้าววางแก้วเครื่องดื่มลงก่อนจะหันกลับมาถามคนที่นั่งข้างๆ

"อยากอยู่ต่อก็ตามใจ แต่ฉันจะกลับ"เขาว่าจบก็ลุกขึ้นยืนเตรียมที่จะเดินออกไป แต่ถูกฟางข้าวจับแขนไว้เสียก่อน

"ถ้าอาเทอร์กลับแล้วฟางจะกลับยังไงล่ะ"

"เรื่องของเธอสิ อยากอยู่ก็หารถกลับเอง"ก่อนจะแกะมือบางออกแล้วเดินออกไปจากงาน ฟางข้าวได้แต่ถอนหายใจและสายหัวเบาๆกับความเอาแต่ใจของอาเทอร์ ก่อนจะเดินไปบอกแอลกับอายว่ามีธุระจึงต้องรีบกลับ แล้วรีบตามอาเทอร์ออกไป

"หายไปไหนล่ะ เดินเร็วชมัด"ฟางข้าวยืนหอบ เพราะเธอรีบวิ่งตามอาเทอร์ออกมา แต่กลับไมเจอ

"เธอขาสั่นเอง จะมาโทษว่าฉันเดินเร็วได้ไง"อาเทอร์เดินมาหาเธออย่างอารมณ์ดี เพราะยังไงซะฟางข้าวก็ต้องตามเขาออกมาอยู่แล้ว

"ไอ้บ้า แกล้งหรอ"

"เปล่า กลับบ้านกัน"อาเทอร์ผสานมือของเขาเข้ากับมือเล็กแล้วเดินไปที่รถสปอร์ตสุดหรูของเขา

เผียะ!!

ฟางข้าวฟาดมือลงที่ต้นแขนของอาเทอร์หนักๆเมื่อรู้ว่าเขาตั้งใจแกล้งเธอให้กลับบ้าน

"ไม่เจ็บหรอ?"เธอถามเขาเมื่อเขาไม่มีท่าทีว่าจะเจ็บ

"แรงเท่ามด ยังกล้าถามอีกนะยัยเตี้ย"

"เรียกใครเตี้ยห๊ะ"

"เธอไง ยัยเตี้ยของฉัน"อาเทอร์ยกมือขึ้นขยี้ผมคนตัวเล็กอย่างหมั่นเขี้ยว ก่อนจะเปิดประตูรถให้เธอ

ฟางข้าวได้แต่นั่งอมยิ้มในการกระทำของอาเทอร์ ก่อนรถจะถูกเคลื่อนตัวออกไป

เป็นเวลาเกือบชั่วโมงที่อาเทอร์นอนจ้องหน้าฟางข้าวที่หลับปุ๋ยไปแล้วจากบทรักที่แสนเอาแต่ใจของเขา ถึงตอนนี้เขาจะไม่เข้าใจในความรู้สึกที่มีกับคนตรงหน้า แต่ตอนนี้เขารู้แค่ว่าเขาขาดเธอไม่ได้...

"ขอให้ฉันแน่ใจก่อนนะว่าฉันรู้สึกยังไงกับเธอ แล้วฉันจะยกเลิกสัญญานั้นกับแด๊ด"ก่อนจะดึงฟางข้าวเข้ามาให้อ้อมกอดและจูบลงที่หน้าฝากมนเบาๆ ก่อนจะหลับตาลง