"ค่ะ"
ไอลินตักอาหารเข้าปากด้วยท่าทีฝืนกิน แต่เพราะสองคนตรงหน้าจ้องมองเธอตาแทบไม่กะพริบมันก็เหมือนบังคับให้เธอต้องทำและจำใจกินให้หมด
"ก็เห็นกินหมดได้"
เขากับญาลินกินกันจนหมดจานแล้วเพราะอาหารแสนเรียบง่ายที่ไอลินเตรียมให้มีรสชาติถูกปากแต่เขาก็ต้องนั่งมองแม่ครัวที่นั่งกินมาเกือบจะชั่วโมงแล้วอย่างใจจดจ่อว่าจะกินหมดไหม
ไอลินจ้องหน้าคนชอบบังคับตาแทบไม่กะพริบ เธออยากจะอาเจียนอาหารที่ล้นท้องอยู่ออกมาสะตรงหน้าเขาตอนนี้
"ไอลิน"
ร่างเล็กที่นั่งจ้องหน้าเขาอยู่ไม่นานเธอก็วิ่งเข้าห้องน้ำไม่พูดไม่จาอะไร มีแต่เสียงอาเจียนดังออกมาพร้อมกับเสียงกดชักโครกจนเขาต้องวิ่งเขาไปดู
"พี่ไอเป็นอะไร"
ญาลินเองตกใจไม่น้อยที่พี่สาวของเธอมีอาการน่าเป็นห่วง วิ่งตามไปอีกคน
"แค่เรื่องกิน เธอต้องมีอาการขนาดนี้ด้วย"
"ออกไป ฉันอยากอยู่คนเดียว"
"ในห้องน้ำเนี้ยนะ"
"พี่ไอ หนูญาขอโทษนะคะ"
"พี่ไม่เป็นอะไร แต่พี่ขออยู่คนเด
