ตอนที่ 7
1179 คำ
ทรายทองระบายยิ้มหวานออกมา ขณะก้าวออกจากอ่างน้ำสีขาวสะอาด หล่อนใช้เวลาไม่นานในการนอนแช่ลงไปในน้ำที่อุ่นพอดี แต่ผลที่ได้รับกลับมาคือความผ่อนคลายเป็นที่สุด
เรือนร่างสลักเสลาสมส่วนคว้าผ้าขนหนูสีชมพูหวานที่พาดอยู่ไม่ไกลมาพันรอบกายเปลือยเปล่า จากนั้นก็หยิบอีกผืนขึ้นมาซับหยาดน้ำที่ใบหน้า
หล่อนชอบเหลือเกิน ยามที่ได้นอนเล่นอยู่ในอ่างน้ำอุ่นแบบนี้ มันเหมือนนอนอยู่บนสวรรค์ก็ไม่ปาน หญิงสาวเต็มไปด้วยความรื่นรมย์ ขณะเดินตรงไปที่ประตูห้องน้ำ และก้าวออกไป
มือเล็กที่กำผ้าขนหนูผืนเล็กอยู่ชะงัก ดวงตากลมโตเบิกกว้างตกใจ เมื่อสายตาปะทะเข้ากับร่างสูงใหญ่ของเมธวัฒน์ที่ยืนหันหลังให้อยู่ เขามองออกไปนอกหน้าต่าง และไม่รู้ว่าหล่อนก้าวออกมาแล้ว
ทรายทองที่ตอนนี้มีเพียงผ้าขนหนูห่อหุ้มรอบกายเป็นผืนเดียว รีบบอกตัวเองให้ถอยหลังกลับเข้าไปในห้องน้ำอีกครั้ง และอยู่ในนั้นจนกว่าเมธวัฒน์จะไป แต่สุดท้ายก็ไม่ทัน เพราะแค่ถอยหลังไปเพียงครั้งเดียว คนที่ยืนหันหลังให้อยู่ก็หมุนตัวกลับมา
ดวงตาคมกริบประดุจใบมีดโกนเบิกกว้างเล็กน้อย ก่อนที่มันจะกลับสู่สภาวะปกติ เขากวาดมองไปทั่วร่างสาวของหล่อน ด้วยความรู้สึกที่หล่อนอ่านไม่ออก จากนั้นเขาก็ก้าวเท้าเดินเข้ามาหา
“ต้อนรับกันด้วยชุดนี้เชียวหรือ”
คำแรกของเขาคือคำเหน็บแหนม
หล่อนที่ยืนตัวสั่นเทา ได้สติก็จะหมุนตัววิ่งกลับเข้าไปในห้องน้ำ แต่เรียวแขนถูกฝ่ามืออบอุ่นคว้าเอาไว้ได้เสียก่อน พร้อมกับเขาที่กระชากร่างของหล่อนเข้าไปหา
“ปล่อย... ปล่อยทรายเถอะค่ะ”
เขาโน้มหน้าลงมาหา และยิ้มหยันให้หล่อน “คุณแม่สั่งให้เธอทำ หรือว่าเธอเป็นคนทำเองล่ะ”
“ทราย... ทรายไม่รู้ว่าคุณเมธจะเข้ามา... ตอนนี้”
“เธอรู้ดีทีเดียวแหละ ไม่อย่างนั้นคงไม่ใส่ชุดนี้ออกมาต้อนรับฉันหรอก” เขายิ้มเยาะอีก “ฉันสงสัยนะ ว่าทำไมเธอไม่แก้ผ้าออกมาเสียเลย”
“คุณเมธ...”
“อย่ามาแสดงละครเป็นสาวน้อยใสซื่อเลย ฉันรู้ว่าเธออยากได้ฉันแค่ไหน ทรายทอง”
หล่อนน้ำตาร่วง และพยายามดิ้นรน แต่เขาไม่ยอมปล่อย แถมยิ่งดิ้นเนื้อตัวที่มีเพียงผ้าขนหนูห่อหุ้มของหล่อนก็ยิ่งเสียดสีไปกับเนื้อตัวกำยำของเขา
“ทราย... ทรายไม่ได้...”
“อย่ามาปฏิเสธว่าไม่ได้คิดอะไรกับฉัน”
หล่อนเจ็บปวดกับคำต่อว่าไร้หัวใจของเขาเหลือเกิน
“ใช่ค่ะ ทรายรักคุณเมธ...” หล่อนร้องไห้สะอึกสะอื้นอย่างสุดจะกลั้น “แต่ทรายไม่เคยคิดจะใช้วิธีนี้เพื่อให้ได้ตัวคุณเมธเลยนะคะ นี่คือความสัตย์จริง คุณเมธจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็แล้วแต่ค่ะ”
หล่อนเมินหน้าที่เต็มไปด้วยหยาดน้ำตาหนีเขา เกลียดตัวเองที่สุดที่อ่อนไหวเหลือเกิน
“ฉันไม่เชื่อ”
เขาโน้มศีรษะต่ำลงมาหา ปลายจมูกชนกับแก้มนวลอีกครั้ง หล่อนสะดุ้งตกใจ แต่เขากลับทำเหมือนไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลย เพราะเขายังคงด่าทอหล่อนไม่หยุด
“เพราะผู้หญิงอย่างเธอไม่มีอะไรเลยที่น่าเชื่อถือ เธอต้องการจับฉันเพราะเงิน”
“ไม่ใช่นะคะ”
“เงินของฉันทำให้เธอตาโต” เขาหัวเราะเยาะ ดวงตาจ้องมองไปทั่วใบหน้าของหล่อน “เธอวางแผนเข้ามาดูแลแม่ของฉัน ทำให้แม่ของฉันหลงรักเธอ และก็ขอร้องให้ท่านมาบังคับฉันอีกที...” เขาหยุดพูดเล็กน้อย พร้อมกับเอาจมูกชนกับแก้มนวลของหล่อนอีก และคราวนี้หล่อนก็อดคิดไม่ได้ว่าเขาจงใจ
“อยากแต่งงานกับฉันจนตัวสั่นสินะ”
คนตัวเล็กที่ถูกต่อว่า ส่ายใบหน้าที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตาไปมาอย่างแสนเศร้า
“ทรายไม่เคยคิดอาจเอื้อมแบบนั้น ทราย...”
“ตอแหล”
“คุณเมธ”
หล่อนมองเขาอย่างเจ็บปวด และความเจ็บปวดนี้เองที่ทำให้หล่อนมีแรงมากพอที่จะดิ้นหลุดออกจากอ้อมแขนทรงพลัง
“ปล่อยทรายค่ะ”
หล่อนดิ้นรน แต่ก้าวได้เพียงสองครั้งเท่านั้น มือใหญ่ก็ยื่นมาจะคว้าแขนเล็ก แต่หล่อนเบี่ยงตัวหลบ ซึ่งนั่นก็ทำให้เมธวัฒน์คว้าไปโดนขอบผ้าขนหนูที่พันอยู่รอบกายของหล่อนแทน
เขากระชากมัน และมันก็ร่วงหล่นลงกองกับพื้น เนื้อตัวของหล่อนจึงกระจ่างชัดแก่สายตาคมกล้า ในสภาพเปลือยเปล่า
หล่อนตกใจจนทำอะไรไม่ถูก รู้สึกราวกับถูกยืนอยู่บนถ่านร้อนจัดยามที่เห็นสายตาคมกริบเบิกกว้างและมองจ้องมา
หล่อนเห็นเขากลืนน้ำลาย และตวัดสายตามองไปทั่วทั้งเรือนร่างสาว ไฟบางอย่างในดวงตาของเขาลุกโชนขึ้น แต่มันไม่ใช่ไฟดวงเดิมที่หล่อนเคยเห็น
เมธวัฒน์กำลังรู้สึกอะไรนะ?
หล่อนเฝ้าถามตัวเองด้วยความสับสน ลืมเลือนไปสนิทเลยว่าตอนนี้กำลังเปลือยเปล่าอยู่ต่อหน้าผู้ชายวัยฉกรรจ์คนหนึ่ง
เมธวัฒน์จำไม่ได้ว่าตัวเองหายใจครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ แต่สิ่งที่ทำให้เขามีชีวิตอยู่ในตอนนี้คือร่างกายเปลือยเปล่าขาวเนียนของผู้หญิงตรงหน้า
เขาไม่เคยเห็นรูปร่างของผู้หญิงคนไหนงดงามและสมส่วนได้เท่ากับทรายทองมาก่อน หล่อนขาวเนียนไปทั้งตัว อวบอัดเต็มไม้เต็มมือ และน่าบีบขยำไปทั้งตัว เขากลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงไปในลำคอครั้งแล้วครั้งเล่าเพื่อข่มตัณหาที่กำลังทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ
ท่อนเนื้อที่ซุกอยู่ในเป้ากางเกงผงาดแข็งชันจนเจ้าของมันอย่างเขาอึดอัดทรมาน
กรามแกร่งขบกันแน่น ความต้องการผลักร่างอวบอัดให้ชนกับผนังห้อง แล้วตามเข้าไปแยกเรียวขานวลออกจากกัน หลังจากนั้นก็กระซวกเข้าไปในร่องแคบแสนเย้ายวนนั้นให้คลายคลั่งมีมากเหลือเกิน จนเขาต้องครางออกมาเบาๆ และพยายามยื้อสติเอาไว้สุดฤทธิ์
“เข้าไปในห้องน้ำซะ ก่อนที่ฉันจะจัดการกับเธอ”
คำพูดของเมธวัฒน์แปร่งและแปลกหูเหลือเกิน แต่กระนั้นมันก็มีอำนาจทำให้หล่อนได้สติ หญิงสาวยกมือขึ้นกอดอก ก่อนจะรีบหมุนตัววิ่งหายเข้าไปในห้องน้ำ
เสียงปิดประตูห้องน้ำดังกังวานขึ้นหนึ่งครั้ง พร้อมกับเมธวัฒน์ที่สบถออกมายาวเหยียด เขาก้มลงมองเป้ากางเกงของตัวเอง มันตุงแข็งแทบจะออกมาสวัสดีบุคคลอื่นอยู่แล้ว
ชายหนุ่มขบกรามแน่น รู้สึกร้อนฉ่าไปทั้งตัว เขากัดฟันเดินออกจากห้องนอนของทรายทอง และมุ่งหน้าตรงไปยังสระว่ายน้ำทันที
ถ้าไม่ว่ายน้ำก็ต้องใช้วิธีช่วยตัวเอง ไม่อย่างนั้นเขาคงอึดอัดแบบนี้ตลอดทั้งคืนแน่
- ผู้เขียน
