ตอนที่ 1 ชีวิตคนเราไม่ได้มีตัวเลือกมากนักหรอก! 50%
2660 คำ
ตอนที่ 1
ชีวิตคนเราไม่ได้มีตัวเลือกมากนักหรอก! 50%
บ้านหลังเล็กย่านชุมชนแออัดแห่งหนึ่งซึ่งอยู่ห่างจากตัวเมืองไม่มากนัก กำลังถูกผู้ชายตัวใหญ่ยักษ์ร่วมห้าคนเข้าไปบุกค้น พร้อมกับโยนข้าวของภายในบ้านออกมากระจัดกระจาย โดยมีเจ้าของร่างท้วมยืนยิ้มสะใจทว่านัยน์ตากลับวาวโรจน์ด้วยความโกรธกรุ่น เมื่อครั้นเรียกเก็บดอกเบี้ยจากลูกหนี้สาวมิได้
เนื่องจากสองสัปดาห์ก่อนมารดาจะเข้ารับการผ่าตัด ชาลิตาได้กู้ยืมเงินนอกระบบ ซึ่งมีเจ้าเดียวที่ทำธุรกิจดังกล่าว แม้นดอกเบี้ยจะแพงหูฉี่ ทว่าไม่มีทางหลีกเลี่ยงได้ นับประสาอะไรกับเงินเดือนหมื่นต้นๆ มันไม่พอจุนเจือรายจ่ายในครอบครัวได้อยู่แล้ว ผนวกกับค่ารักษาพยาบาลของมารดา ทำให้ชาลิตาไปกู้เงินมาจำนวนหนึ่ง ทว่าผ่านเลยมาหลายสัปดาห์แล้วหญิงสาวยังไม่จ่ายดอกเบี้ย ทำให้เจ้เจี๊ยบเจ้าของหนี้โมโหสุดๆ และเมื่อมองไม่เห็นเม็ดรายได้จากเด็กสาวคราวลูก ทำให้เจ้เจี๊ยบเปลี่ยนแนวคิดใหม่ด้วยการนำเด็กสาวไปขายบริการในสถานเริงรมย์เพื่อใช้หนี้สิน
“จับตัวนังเชอร์รี่ไว้!” สิ้นคำเด็ดขาด ชายร่างยักษ์กรู่เข้ามาจับตัวชาลิตาเอาไว้ สาวเจ้าขัดขืน ดิ้นหนี ทว่าไม่พ้นทาง ระหว่างนั้นเสียงหวานก็พยายามเจรจา
“อย่าจับฉันเลยนะจ๊ะ เจ้จ๊ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันเอาเงินดอกไปให้เจ้”
“ตอแหล! ฉันเห็นแกบิดพลิ้วมาเป็นเดือนแล้ว” ชี้หน้าด่ากราดด้วยความโมโห ในขณะเดียวกันชาลิตาเองก็ไม่ละความพยายาม เฝ้าเว้าวอนกับเจ้าหนี้ใจทมิฬ
“จริงๆ จ้ะเจ้ ของเวลาเชอร์รี่หน่อยนะจ๊ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้เชอร์รี่จะเอาไปจ่าย”
“ไม่ได้” บอกปัดเสียงดัง จากนั้นหันไปสั่งลูกน้อง “ลากตัวนังเชอร์รี่ขึ้นรถ” ได้ยินเช่นนั้นชาลิตารีบขัดขืน พร้อมเอ่ยถามด้วยความตกใจ ใบหน้านวลงามลออซีดเผือดไม่ต่างจากกระดาษ
“เฮ้ย! เจ้! เจ้จะพาฉันไปไหน เจ้!” ดิ้นพยศสุดแรงที่มี ทว่าชายร่างยักษ์ที่ควบคุมอยู่นั้น กดมือแรงเสียจนสาวเจ้าหน้าเบ้ แต่ชาลิตายังไม่หวั่น เธอพยายามดิ้นรนให้หลุดพ้นแต่มีหรือจะได้ผล
“ก็ไปใช้หนี้ไงล่ะวะ ไป! ขึ้นรถ” พูดจบร่างบางก็โดนลากขึ้นรถตู้คันใหญ่
“ไม่นะเจ้ ไม่!”
ได้ยินเสียงหวานปฏิเสธเช่นนั้นเจ้เจี๊ยบวัยห้าสิบปลายอ้าปากสีแดงจัดตวาดขู่ “อย่าให้ฉันต้องกลายร่างเป็นนางยักษ์นะนังเชอร์รี่ ไป๊! ไปขึ้นรถ!”
“ปล่อยฉันนะ ปล่อย!” คนโดนลากขึ้นรถร้องแว้ดๆ อีกใจก็เป็นห่วงมารดาที่อยู่โรงพยาบาล เนื่องจากวันนี้เป็นวันหยุดหญิงสาวจึงไม่ได้ไปทำงาน กะว่าอาบน้ำเสร็จสรรพจะไปเฝ้ามารดา ทว่ากลับมาบ้านก็เจออาเพศครั้งใหญ่ บ้านเรือนถูกรื้นค้นจนข้าวของหลายอย่างพังเสียหาย เมื่อครั้นเจ้เจี๊ยบเจ้าหนี้ใจร้ายพาลูกน้องมาทวงหนี้และอาระวาด
“ให้ผมจัดการไหมครับ” ไอ้หน้ายักษ์หันไปถามเจ้เจี๊ยบที่กำลังหน้าบึ้งตึง ส่วนชาลิตาที่กำลังพยศอยู่นั้นต้องตาลุกวาวครั้นได้ยินเสียงแหลมของเจ้เจี๊ยบเอ่ยขึ้น
“ไม่ต้อง ประเดี๋ยวมันจะสึกหรอ ก่อนที่ลูกค้าจะซื้อ”
ซื้อ-ขาย ตายแล้ว! ตายแน่ๆ เชอร์รี่เอ๊ย!
“ไม่นะเจ้ เชอร์รี่ไม่ขายตัวนะเจ้” ก็นอกจากเจ้เจี๊ยบแกจะปล่อยเงินกู้นอกระบบแล้ว เจ้แกก็ยังมีกิจการเริงรมย์ให้ผู้ชายกลัดมันเข้ามาใช้บริการ ซึ่งลูกค้าแต่ละรายนั้นล้วนแต่กระเป๋าหนักทั้งสิ้น!
“แล้วแกจะเอาเงินที่ไหนมาใช้หนี้ฉัน” ตวาดถามเสียงดังลั่นด้วยความโมโห
“เออ คือ”
“ถ้าไม่มีปัญญาหาเงินมาใช้หนี้ล่ะก็ ไปขายตัวที่ซ่องของฉัน!”
“ไม่!”
“เอ๊ะ! นังนี่! เรื่องมาก และถ้าไม่เลิกแว้ดๆ ล่ะก็ฉันจะสั่งไอ้พวกนี้จัดการ”
“แต่”
“เงียบ!” ถลึงนัยน์ตาวาวโรจน์ข่มใส่ ทำให้ชาลิตาแทบไม่กล้ากระดิกตัว ลอบมองข้างกายก็มีแต่ผู้ชายตัวใหญ่ยักษ์ที่ทำหน้าหื่นกระหาย สาวเจ้าจึงได้แต่หลีบกายหลบด้วยความหวาดกลัว!
ตลอดเวลาที่โดนสาวประเภทสองจัดการใบหน้า ชาลิตานั่งน้ำตาไหลป้อยๆ ด้วยความหวาดกลัวระคนเจ็บใจ ก็เธอไม่อยากขายตัวนี่นา ไม่เข้าใจว่าทำไมเจ้เจี๊ยบหน้าเลือดนี่ถึงได้ใจร้ายใจดำกับเธอนัก!
กระทั่งเดินออกมารวมกับบรรดาสาวติดเบอร์ที่นั่งรอลูกค้า ชาลิตายังไม่เลิกสะอื้น จนเจ้เจี๊ยบที่เดินเข้ามาเห็นต้องกระซิบขู่
“หยุดร้องไห้เดี๋ยวนี้นะ ไม่อย่างนั้นฉันจะสั่งไอ้พวกผู้ชายกลัดมันที่ยืนอยู่ประตูมาลากเธอไปสมสู่” พูดขู่ออกไป ทั้งที่ใจจริง เจ้แกไม่ยอมทำแบบนั้นแน่ เพราะหน้าตาจิ้มลิ้มพริ้มเพราอย่างชาลิตา สามารถเรียกแขกและเงินเข้าร้านได้มากโข
“แต่ฉัน”
“เงียบซะ!” พูดจบเดินสะบัดก้นออกไปหาลูกค้ากลุ่มใหญ่ที่เดินเข้ามา พร้อมเจรจาตกลงกันอย่างคนเคยค้าม้าเคยขี่ จะมีก็แต่สุดหล่อจอมเนี๊ยบคนนี้นี่ล่ะ ที่ไม่มีน้องนางคนใดถูกใจเลยสักคน
“วันนี้เจ้มีสาวสวย สุดเอ็กซ์ มานำเสนอค่ะ คุณครามอย่าเพิ่งอารมณ์เสียนะคะ”
“ถ้าย้อมแมวเหมือนวันนั้นล่ะก็ ผมไม่เอาเจ้ไว้แน่!”
“ย้อมมงย้อมแมวอะไรกันคะ คุณครามขา ไม่มี๊ไม่มีค่ะ เด็กร้านเจ้สดใหม่ทุกคนจ้า เจ้คอนเฟิร์ม”
“ไหนล่ะ” กรอกเสียงห้วนถามออกไปอย่างไม่สบอารมณ์
“เชอร์รี่มาหาลูกค้า หน่อยเร็ว”
“เชอร์รี่” คามินทร์พึมพำเสียงแผ่วในลำคอ และคิดว่าคงไม่ใช่เชอร์รี่คนเดียวกับที่ตนรู้จัก! พร้อมคาดหวังว่าพนักงานในบริษัทของเขาคงไม่คิดสั้นมาทำงาน ‘อย่างว่า’ หรอกนะ!
ขณะเดียวกันชาลิตาพยายามกลั้นเสียงสะอื้นแล้วเดินมาหาเจ้เจี๊ยบ วินาทีแรกที่เงยหน้าจากพื้นเพื่อมอง ‘แขก’ เรียวปากรูปกระจับสีชมพูเคลือบลิปกลอสถึงกับเผยอค้าง
“ชาลิตา!”
“คุณครามรู้จัก”
ไม่ทันจะเอ่ยถาม เสียงเข้มห้วนของคามินทร์ก็แทรกตัดบท “ผมเอาคนนี้เจ้ เท่าไรว่ามา” พูดจบกระชากร่างบางของหญิงสาวมาอยู่ข้างกาย
“แหม! คุณครามใจร้อนจังเลยนะคะ” จีบปากจีบคอเหน็บเบาๆ “ไม่แพงค่ะ สำหรับคุณครามเจ้คิดราคาพิเศษห้าหมื่น!” ราคาที่เรียกมาทำให้คามินทร์ยั้งปากไม่อยู่
“แม่คนนี้ห่อหุ้มด้วยทองคำเหรอ ถึงได้คิดห้าหมื่น”
“งั้นเจ้ จะเรียกคนใหม่ รอให้แขกคนที่เขาใจถึงมาซื้อหนูเชอร์รี่” ชาลิตาทำหน้าเหมือนจะร้องไห้อีกครั้ง เจ้เจี๊ยบหันมาเจอต้องถลึงตาเป็นเชิงขู่
ด้านคามินทร์ได้แต่สบถคำหยาบในลำคอ ก่อนที่จะกระตุกเรียวปากหยักพ่นเสียงเข้มออกมา เมื่อตัดสินใจได้
“ตกลง ห้าหมื่น!”
“เจ้รับรองว่าคุณครามไม่ผิดหวังแน่นอนค่ะ” กรีดรอยยิ้มมีจริตส่งให้และนึกถึงยอดรายได้จำนวนดังกล่าวจะลอยเข้ามาในบัญชี แต่ไม่ลืมหันเอ่ยบอกกับคนที่ทำหน้าเหมือนจะตายวันตายพรุ่ง “ดูแลคุณครามให้ดีล่ะ หนูเชอร์รี่”
หญิงสาวไม่ตอบ เพียงแค่พยักหน้าแล้วเดินเคียงข้างไปพร้อมกับคนตัวสูงใหญ่
ระหว่างเดินมาห้องรับรองนั้น คามินทร์มิวายขยับปากเอ่ยถาม “ทำไมถึงมาขายตัว” คนเดินอยู่ข้างๆ ไม่เอ่ยตอบ เพราะหญิงสาวเอาแต่ก้มหน้ามองพื้นพร้อมสะอื้นคลอเบาๆ ไม่ยอมหยุด
“...”
คามินทร์ชะลอฝีเท้าแล้วเลื่อนมือหนาสองข้างตะปบเข้ากับหัวไหล่กลมมน กดเสียงเข้มถามพร้อมกับความโมโหที่กำลังปะทุขึ้นมาเรื่อยๆ
“ฉันถามทำไมไม่ตอบ” หญิงสาวเม้มปาก เงียบเสียง จนคามินทร์ต้องตะคอกอีกครั้ง
“ชาลิตา!”
หัวใจดวงน้อยสะสั่น พลันปล่อยหยดน้ำตาให้ไหลกลิ้งลงตามร่องแก้มเนียนใส แล้วจึงได้เผยอปากเอ่ยถามย้อนคืน “แล้วทำไมคุณครามถึงมาเที่ยวสาวขายบริการล่ะคะ”
สันกรามบึนบดเป็นสันนูน ถ้าเป็นน้องเป็นนุ่งเขาจับตีก้นไปนานแล้ว “อย่ารวนกับฉันนะชาลิตา ฉันไม่ใช่เพื่อนเล่นเธอ!”
“เชอร์รี่ไม่ได้รวนนะคะ ว้ายยย!” ร้องวี้ดว้ายด้วยความตกใจ เมื่อวงแขนใหญ่แข็งแรงตวัดรวบร่างบอบบางไว้ในอ้อมกอด เพราะเธอไม่คิดฝันว่าเขาจะทำเช่นนี้
“คุณครามปล่อยเชอร์รี่นะ” พยายามดีดดิ้น พร้อมเลื่อนมือเล็กขึ้นทุบอกกว้างกระด้าง ทว่าชายหนุ่มหาได้สนใจ
ฝ่าเท้าใหญ่ภายใต้รองเท้าแบรนด์ดังก้าวเดินดุ่มๆ ตรงไปยังห้องสำหรับบริการลูกค้า
“นี่ถ้ายังไม่เลิกทุบล่ะก็ ฉันจะทุ่มเธอลงกับพื้น!”
“ปล่อยนะ”
“ปล่อยลงเตียงน่ะเหรอ รออีกเดี๋ยว”
“คุณคราม! ว้ายยย!” ร้องตกใจเมื่อชายหนุ่มแกล้งจะโยน วงแขนเรียวรีบตวัดรอบลำคอแข็งแรงโดยอัตโนมัติ ด้านคามินทร์นั้นได้ยินแล้วต้องเอ่ยค่อนแขวะ
“ร้องวี้ดว้ายนี่อยากจะให้ฉันพาไปถึงเตียงเร็วๆ งั้นสิ!” ทอดนัยน์ตาคมจ้องมอง จนเธอต้องเสสายตาหลบด้วยความเอียงอาย
“ไม่ใช่นะคะ”
“ไม่ใช่ก็เงียบ! เก็บแรงไว้ร้องครวญครางยามอยู่ใต้ร่างฉันนู้น!” ส่งแววตาประกายวิบวับ ถึงกับทำให้หัวใจอีกด้วยเริ่มสั่นคลอนเป็นจังหวะแปลกประหลาด ไม่รู้ว่าหวาดกลัวหรืออะไรกันแน่?
เพราะตั้งแต่แวบเห็นแววตาหื่นกระหายของเจ้านายจอมเนี๊ยบแล้วนั้น ชาลิตาแทบจะควบคุมตนเองมิได้เลย
ครั้นถึงห้องสำหรับบำเรอความสุขสวาท คามินทร์ก็วางร่างงามลงกับเตียงกว้าง ที่ภายในห้องนั้นมีอุปกรณ์สำหรับเซ็กส์หรรษาทุกประการ ชาลิตามองรอบๆ แล้วนัยน์ตาไหวระริกด้วยความหวาดกลัวระคนตกใจ และอดนึกไม่ได้ว่าเจ้านายเธอจะเป็นประเภทจิตวิปริตหรือเปล่า?
และความคิดของชาลิตาสว่างจ้ากลายเป็นจริง! ครั้นคามินทร์หันไปคว้าเอาปลอกเหล็กมาถือไว้ในมือ หญิงสาวเห็นแล้วรีบขยับถอยร่นหนีห่าง
“ไม่นะคะ คุณคราม” เอ่ยด้วยความหวาดกลัว กลัวว่าเขาจะเป็นพวกจิตวิปริต ชอบมีเซ็กส์โลดโผนโจนทะยาน และถ้าขืนเป็นอย่างนั้นล่ะก็ เธอขอยอมตายเสียดีกว่า
“ทำไมล่ะ หรืออยากให้ฉันบอกเจ้เจี๊ยบว่าเธอบกพร่องหน้าที่ พร้อมกับลดราคาจากห้าหมื่นเหลือห้าพัน”
“ไม่ค่ะ”
“ถ้าไม่ คืนนี้เธอต้องทำทุกอย่างตามที่ฉันต้องการ”
“แต่เชอร์รี่กลัว” มองเจ้าปลอกเหล็กในมือชายหนุ่มแล้วส่ายศีรษะเชิงปฏิเสธ ซึ่งคามินทร์เองก็อดขำแม่คุณในใจมิได้ ไม่รู้จะกลัวอะไรนักหนา กะอีแค่กุญแจมือที่เขาหยิบขึ้นมาดูเฉยๆ และไม่เคยคิดที่จะใช้ด้วย
“โอเค วันนี้ไม่ใช้ของพวกนี้ แต่ว่ามีข้อแม้นะ” พูดไม่สิ้นประโยค เมื่อพาดสายตาคมกริบมองเห็นรูปร่างเย้ายวนตา ให้ตาย! เขาเพิ่งจะเห็นแม่คุณในภาพแบบนี้
และอดอึดอัดแทนมิได้ ครั้นหน้าอกหน้าใจทั้งสอง เบียดแซะกันจวนจะล้นพ้นขอบเสื้อตัวเล็กออกมา ไหนจะกางเกงสีดำตัวเล็กแค่คืบที่ปกปิดเนินสงวนส่วนล่างเอาไว้ แต่หารู้ไหมว่ามันไม่สามารถปกปิดความอวบอิ่มโหนกนูนนั้นเอาไว้ได้เลย คามินทร์ไล้สายตาคมดุจเหล็กกล้าจ้องมองทุกสัดส่วน จวนมาถึงท่อนขากลมกลึง และต้องสบถบางอย่างในลำคอด้วยความไม่ใคร่พอใจ
คนบ้าอะไร ขาสั้นชะมัด!
ทันใดนั้นชาลิตารีบคู้เข่าแล้วขยับถอยร่น คามินทร์ไม่สนใจ ชายหนุ่มหย่อนกายลงนั่งปลายขอบเตียง แล้วใช้สายตาโลมเลียสรีระหญิงสาวอย่างจาบจ้วง ทำให้คนโดนมองต้องเลื่อนมือปกปิดเนินอวบอิ่มที่ล้นพ้นขอบเสื้อ แล้วขยับเรียวปากสวยรูปกระจับเอื้อนเอ่ย
“อย่ามองนะคะ”
“อย่าว่าแต่มองเลยชาลิตา มากกว่ามองฉันก็จะทำคืนนี้น่ะ” ขยับตามร่างบาง วางมือสองข้างราบพื้นเตียงนุ่มแล้วคร่อมร่างหญิงสาวเอาไว้ ทำให้สาวเจ้าตาโตตกตื่น พร้อมกับครุ่นหาถ้อยวาจามายับยั้ง
“คุณครามอย่าทำอะไรเชอร์รี่เลยนะคะ”
“ทำไมฉันจะต้องฟังเธอล่ะ”
“เชอร์รี่เป็นพนักงานของคุณนะคะ คุณครามจะกล้าทำเรื่องพรรค์นั้นกับเชอร์รี่หรือคะ” ช้อนสายตาขึ้นมอง ทว่าคำตอบที่ได้มันกลับทำให้ขนเส้นเล็กบางทั้งกายลุกขึ้นตั้งโดยพร้อมเพรียงกัน
“ฉันไม่ยอมเสียเงินห้าหมื่นฟรีๆ หรอกชาลิตา แล้วก็หยุดคิดสรรหาถ้อยวาจาใดๆ มาทัดทานให้มันเสียเวลา เพราะอย่างไรซะ คืนนี้ฉันจะกินเธอ” พูดจบฝังหน้าเข้าหาซอกคอหอมกรุ่น ชาลิตาบ่ายหน้าพลางเบี่ยงกายหลีกหลบ ทว่าไม่เป็นผล ซ้ำยังทำให้คนเหนือร่างต้องครางจิ๊จ๊ะด้วยความขัดใจ
“อยู่นิ่งๆ อย่าให้ฉันต้องใช้กำลัง”
“คะ คุณคราม” เสียงหวานครางผะแผ่ว เมื่อมือร้อนลากสัมผัสผิวเนียนนุ่ม ขณะสายตาคมคอยเก็บเกี่ยวรายละเอียดของผู้หญิงใต้ร่างทุกตารางนิ้ว
ร่วมปีที่หญิงสาวเข้ามาทำงานในบริษัท หากแต่เขาไม่สนใยดีเท่าไร เพราะเห็นว่าแม่คุณนั้นไม่ใช่สเป็ก ถึงหน้าตาจะดูเอ็กซ์อยู่บ้างก็ตาม
และเขาก็เข้าใจแล้วล่ะว่าพระเจ้าโคตรยุติธรรม ให้อย่างแต่ไม่ให้อย่าง ก็หุ่นแม่คุณนี่น่ะสิ! โคตรเด็ด อกเป็นอก เอวเป็นเอว 36-24-35 พระเจ้า! นี่มันหุ่นนางเอกเอวีชัดๆ แต่ไฉน ส่วนสูงถึงไม่ประสา สูงแค่ 160 ซม. ให้ตายเถอะ! ยืนคู่กับเขาจะไม่เท่าเอวนี่หรอกเหรอ เตี้ยชะมัด! และถึงแม่คุณจะใส่ส้นสูงที่สูงสี่นิ้ว แต่มันก็ไม่พอประทังให้สูงขึ้นมาได้ แล้วถ้าจินตนาการถึงเวลายืนจูบกันล่ะก็ คงเมื่อยคอแน่ๆ แต่อย่างว่าล่ะ ‘ความสูงไม่เป็นอุปสรรคในแนวราบ’
ขณะสำรวจตรวจตราอยู่นั้นมือร้อนเกี่ยวปลายเสื้อตัวเล็กเลิกขึ้นสูง เผยอกคู่อวบหยุ่นที่มีผ้าผืนบางห่อหุ้มเอาไว้อย่างคัดเคร่งให้ประจักษ์แก่สายตา และเขาไม่รอช้ารีบกระชากเสื้อตัวเล็กพร้อมบราเซียร์ตัวสวยออกไปให้พ้นทาง
‘ครั้งแรก’ ที่เห็นเต็มสองตา คามินทร์ถึงกับร้องอู้หู นี่มัน! คัพซีขยี้ใจชัดๆ มือร้อนเลื่อนกอบกุมด้วยความว่องไวและชำนาญ ทำเอาหญิงสาวตกใจและซ่านเสียวระคนกัน เมื่อเรียวนิ้วร้อนนั้นเกี่ยวเย้าหยอกยอดปทุมเม็ดสวยเต่ง
“อ๊ะ คะ คุณคราม”
“เธอนี่ซ่อนรูปจริงๆ ชาลิตา” ก็เวลาแม่คุณแต่งตัวมาทำงาน แทบจะไม่มีส่วนใดชวนให้มอง เพราะเธอจะแต่งตัวเนี๊ยบที่สุด และเห็นจะเน้นคงเป็นส้นสูงขนาดสี่นิ้ว แต่อกอิ่มนี่เขาแทบไม่คาดฝันมาก่อน ไม่คิดว่าเธอจะมีอาวุธคู่กายเช่นนี้! ให้ตายเถอะ!
“ใหญ่ชะมัด” ไม่เพียงพูดเปล่าหากแต่ใช้มือร้อนบีบเน้นเคล้นคลึงด้วยความช่ำชองและชอบใจ ในขณะที่ปลายนิ้วร้อนเขี่ยสะกิดเย้าหยอกจวนหญิงสาวต้องบิดกายเกลียวด้วยความเสียวซาบซ่าน
“อ๊ะ! เชอร์รี่เจ็บค่ะ อูยยย...”
- ผู้เขียน
