15
จักรธรไม่ยอมให้ลินินถอยหนี เขาตวัดร่างบางเข้ามาหาจนแนบชิด กดย้ำจุมพิตลงบนปากอิ่มอย่างหนักหน่วง ดูดกลืนความหอมหวานอ่อนนุ่มอย่างย่ามใจ
ลินินสะดุ้ง จิกเล็บบนแขนจักรธร อีกมือจับเสื้อเชิ้ตเขาเอาไว้ พลางส่ายสะบัดใบหน้าหนีริมฝีปากหนา แต่กลับโดนชายหนุ่มกดตรึงท้ายทอยเอาไว้ ริมฝีปากอุ่นกดย้ำดูดกลืนความหวานจนเธอถึงกับตัวอ่อนระทวย หัวใจเต้นแรงและเร็ว แต่ครั้งนี้ไม่ใช่เพราะความกลัวหากเป็นเพราะอะไรเธอก็บอกไม่ถูก
จักรธรวางมือบนทรวงอกอวบ กดย้ำลงไปอย่างหนักหน่วง ก่อนจะหยุดอย่างเสียดาย “หวานดีนะลินิน แต่ตอนนี้ถึงเวลาที่ว่าเราจะต้องไปกันแล้ว” ชายหนุ่มกระซิบเสียงแหบพร่ากับลำคอระหง ขยับตัวถอยห่างออกมานิดหน่อย แต่ยังไม่ยอมปล่อยลินินออกจากอ้อมแขน เขามองปากอวบอิ่มบวมเป่งอย่างพอใจ ใบหน้าขาวสวยที่ตอนนี้แดงก่ำไปตลอดจนถึงลำคอชวนมองไม่ใช่น้อย
“ปะ...ปล่อยนิลนะคะพี่จักร” ลินินพยายามสะบัดมือออกจากมือจักรธรแต่ก็โด
