11
“นายรู้อะไรนายจักร” ปลาดาวถามเสียงขุ่น ตวัดสายตามองจักรธรอย่างโกรธเกรี้ยว
ลินินผวากอดปลาดาวแน่น มือที่เริ่มจะอุ่นขึ้นเริ่มเย็นขึ้นอีกมาอีกครั้ง เธอมองหน้าจักรธรอย่างหวาดกลัวทำให้เสียงที่เอ่ยถามจักรธรออกไปก็ยังสั่นและตะกุกตะกัก “พี่จักร...รู้เรื่องอะไรคะ รู้ได้ไงกัน”
“ฉันจะรู้ได้ไงมันไม่สำคัญหรอกนะลินิน แต่ในเมื่อเธอคิดจะทำตามคำขอของแม่ฉัน เธอก็จงเตรียมตัวรับผลของมันให้ดีก็แล้วกัน เพราะฉันไม่ออมแรงตอนเอาคืนแน่ “จักรธรมองลินินตาวาว กวาดตามองไปทั่วร่างงามอย่างถูกใจ ยิ้มเป็นปริศนาให้คนที่กำลังพยายามลุกตัวขึ้นนั่งวางศีรษะบนบ่าปลาดาวและมองเขาอย่างสงสัยระคนหวาดกลัวได้หนาวยะเยือกเล่น
“นายจะรู้อะไรหรือไม่รู้อะไรก็ไม่เกี่ยวกับพวกเราสองคนพี่น้อง ทางที่ดี นายควรจะรีบไปจากที่นี่ ก่อนฉันจะทนไม่ไหวอัดนายน่วมเหมือนปลากระป๋องน่าจะดีกว่านะ” ปลาดาวชูกำปั้นใส่จักรธร
“ยังชอบใช้กำลังเหมือนเดิมเลยนะปลาด
