แอร์จากในห้องที่เย็นช่ำ ประกอบกับร่างที่เปลือยเปล่า พลอยใสดึงผ้าห่มผืนใหญ่ขึ้นมาคุมร่างจนเห็นแค่ใบหน้าขาวๆ แต่ทวาเธอคิดขึ้นมาได้ว่าเมื่อคืนเธอไม่ได้กลับมาที่ห้องคนเดียว เมื่อคิดได้ดังนั้นเธอก้มลงดูเรือนร่างที่ไร้เสื้อผ้าก่อนจะค่อยๆหันกลับไปมองด้านหลัง เธอเห็นแผ่นหลังกว้างขาวเนียนที่นอนตะแคงข้างอยู่ พลอยใสเปรยยิ้มออกมาเมื่อคิดถึงเรื่องราวในเมื่อคืนที่พึ่งเกินขึ้น เธอสำรวจเรือนร่างของชายหนุ่ม ผิวที่ขาวเนียน มันทำให้เธอยิ้มไม่หุบ จนกระทั้ง สายตาไปหยุดอยู่ที่แขนของเขา ที่มีรอยสักรอยยิ้มที่มีหายวับประกับตา กลายเป็นเสียงเต้นของหัวใจที่มันแรงขึ้น เพราะความตกใจ
"ทะ..ทำไม?" เธออุทานออกมาเบาๆก่อนร่างนั้นจะพริกตัวขึ้นมา เมื่อมองอย่างชัดเจนเธอถึงกับตกใจ สุดขีด สมองไม่สั่งงานอะไรทั้งนั้น มีแค่เท้าที่ไวกว่าความคิด
"เหี้ยย!!!!!"
ตุบบบ!!!
เธอโพลงเสียงออกมาพร้อมกับใช้เท้าถีบร่างที่นอยหงายให้ตกลงจากที่
