BAD RELATIONSHIP 3 เดิมพัน

799 คำ
หนึ่งเดือนผ่านไป... 'ถึงแล้ว อยู่กับมิวสิคเนี่ย' 'ไม่ได้ใส่ตัวนั้นมา' 'ไม่เชื่อก็มาดูเลย' 'โอเค รอที่เดิมนะ' แล้วนิ้วเรียวก็กดตัดสายปลายสายไปด้วยท่าทีอารมณ์ดีโดยมีสายตาของมิวสิคที่ลอบมองเพื่อนตัวเองอยู่นิ่งจนหญิงสาวเริ่มรู้ตัว 'มีอะไรรึเปล่า' 'เปล่า แค่คิดว่าแกดูมีความสุข...' '...' วาเลนก็นิ่งไปทันทีกับคำพูดของคนตรงหน้า มิวสิคเองก็เงียบไปสักพัก ก่อนจะเอ่ยเรียกคนเป็นเพื่อน 'วา' 'อืม' ปากเล็กขานตอบพร้อมกับมองหน้ามิวสิคที่เหมือนต้องการพูดอะไรบางอย่างกับเธอ 'แกรู้เรื่องเตวินทร์รึยัง' 'เรื่องอะไร' 'เตวินทร์จะกลับกรุงเทพ...พรุ่งนี้แล้วนะ' ทันทีที่คนตรงหน้าพูดจบ เจ้าของใบหน้าเล็กก็ยืนนิ่งไปด้วยความรู้สึกบางอย่าง 'พะ...พรุ่งนี้เหรอ' เขาไม่ได้บอกเธอ เขาไม่ได้บอกอะไรเธอสักอย่าง เธอรู้แค่ว่าเตวินทร์เป็นเด็กกรุงเทพที่อยู่ไกลจากเธอมาก แต่ที่เขาต้องขึ้นมาที่เชียงใหม่ก็เพราะมันเป็นช่วงปิดเทอม เขาเลยต้องขึ้นมาหายายของเขา ซึ่งไม่รู้เพราะเตวินทร์ทำผิดหรืออะไร พ่อแม่เขาก็เลยบังคับให้เขามาลงเรียนติวเตอร์ที่เดียวกับเธอในช่วงเวลาปิดเทอมนี้เพื่อเตรียมตัวเข้ามหาลัย 'เขายังไม่ได้บอกแกใช่ไหม' '...' วาเลนก็นิ่งยืนกำมือแน่นด้วยความรู้สึกโกรธ เธอโกรธที่เขาไม่คิดจะบอกอะไรเธอเลย เธอโกรธ... 'วา' เสียงมิวสิคเรียกคนตัวเล็กขึ้นทำให้ร่างบางได้สติ 'อืม ยังไม่ได้บอก' ปากเล็กตอบเพื่อนตัวเองกลับด้วยท่าทีพยายามเป็นปกติราวกับไม่ได้รู้สึกอะไร 'โห่ แอบใจร้ายนะเนี่ย ไม่บอกอะไรเลย ทั้งที่จะไปอยู่แล้ว' ยิ่งฟังคำพูดจากคนเป็นเพื่อน วาเลนก็ยิ่งรู้สึกอัดแน่นเข้ามาในใจ นั่นสิ...ไม่คิดจะบอกอะไรกันบ้างเหรอ 'แต่ก็ช่างเถอะ ยังไงแกก็ไม่ได้สนใจอะไรอยู่แล้วนี่เนอะ...ก็ทุกอย่างมันเป็นแค่การเดิมพัน' เจ้าของใบหน้าสวยก็เอาแต่ยืนนิ่งไม่ตอบ 'ให้ฉันโอนเงินเข้าบัญชีแกเลยไหม' 'เงินอะไร' 'ก็เงินเดิมพันวันนั้นไง ที่ฉันให้แกไปจีบเตวินทร์แก้เบื่อ ตอนนี้ได้ผลแล้วแหละ ท่าทีเตวินทร์ชอบแกชัดเจนขนาดนั้น' '...' หญิงสาวก็เอาแต่ยืนนิ่งไม่พูด 'เอาจริงตอนแรกฉันก็ไม่คิดว่าจะง่ายขนาดนั้นนะ เตวินทร์ก็คือติดกับง่ายชะมัด...' ขณะที่มิวสิคกำลังหัวเราะพูดคุยออกมาด้วยความสนุกปากอยู่นั้น ก็มีเสียงเหมือนใครบางคนเผลอเหยียบอะไรบางอย่างดังขึ้นจากด้านหลังทำให้ทั้งสองต่างหันไปมองตามเสียงทันที แล้วดวงตากลมของวาเลนก็ต้องชะงักเบิกกว้างออกมา 'ตะ...เตวินทร์...' 'หมายความว่ายังไง' เจ้าของใบหน้าเล็กก็เงียบไม่ตอบพลางกลืนน้ำลายลงคอมองหน้าคนตัวสูง 'ที่พูดกันเมื่อกี้...มันหมายความว่ายังไง วาเลน' ริมฝีปากหนายังคงถามพร้อมกับมองหน้าหญิงสาวตรงหน้านิ่งต้องการคำตอบ คนตัวเล็กเองที่เห็นแบบนั้นก็พยายามนิ่งเงยหน้ามองหน้าอีกคนตอบ 'ก็หมายความว่าอย่างที่พูดนั่นแหละ' 'เธอ...' 'เฮ้อ โดนจับง่ายชะมัด แต่ก็นะ...ฉันได้เงินแล้วนี่' ดวงตาคมของร่างสูงก็มองหน้าเจ้าของใบหน้าเล็กด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก ด้านในของเขามันรู้สึกชาไปหมด เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น มันคือความหลอกลวงงั้นเหรอ... 'มันไม่มีความจริงอยู่เลยเหรอ ความรู้สึกของเธอ...ไม่มีฉันอยู่เลยงั้นเหรอ' ริมฝีปากหนาขยับถามหญิงสาวตรงหน้าขึ้นน้ำเสียงสั่นด้วยความรู้สึกโกรธปนเจ็บในใจ 'ไม่มี' ร่างบางก็ตอบกลับเสียงนิ่งก่อนจะหันหน้าหนีไปอีกทางด้วยสีหน้าเบื่อหน่ายราวกับไม่อยากจะคุยกับอีกคน เตวินทร์เองที่เห็นท่าทีของคนตรงหน้าก็ได้แต่ยืนมองใบหน้าเล็กด้วยความรู้สึกที่มันไม่สามารถที่จะอธิบายออกมาได้จริง ๆ ความรู้สึกของเขาในตอนนี้มันชาไปหมดทั้งหน้าและหัวใจ แต่แล้วอยู่ ๆ คนตัวสูงก็เอ่ยออกมาเสียงเรียบ 'ฉันกลายเป็นเหยื่อโง่ ๆ ของเธอสินะ' '...' วาเลนก็เงียบไม่ตอบอะไรกลับ 'อย่าให้ฉันเจอเธออีกก็แล้วกัน' พูดจบ สองเท้าหนาก็เดินออกไปทันที โดยที่ดวงตากลมที่เอาแต่มองไปอีกทางนั้นค่อย ๆ เลื่อนสายตากลับไปมองยังแผ่นหลังกว้างของร่างสูงที่เดินออกไปด้วยความรู้สึกบางอย่าง แววตาวูบสั่นไหว 'อย่าเจอกันอีกเลย เตวินทร์'
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม