"ครับ...แล้วเจอกัน" ริมฝีปากหนาเอ่ยบอกปลายสายออกไปน้ำเสียงอบอุ่นอ่อนโยนก่อนจะกดวางสายไปด้วยท่าทีปกติแต่ก็ไม่วายลอบมองไปยังหญิงสาวอีกคนที่นั่งเงียบอยู่
เงียบ ภายในรถตกอยู่ในความเงียบงันไร้ซึ่งเสียงหรือคำพูดใด ๆ ของทั้งสอง จนสุดท้ายคนตัวเล็กที่นั่งอยู่ก็ทนไม่ไหวตัดสินใจพูดขึ้น
"นี่ไม่ใช่ทางไปคอนโดฉัน" ริมฝีปากบางบอก
"..." คนตัวสูงก็นิ่ง
"เตวินทร์! ฉันบอกว่านี่ไม่ใช่ทางไปคอนโดฉัน ไม่ได้ยินหรือไง!"
"ได้ยิน"
"แล้วทำไมนายไม่..."
"ฉันต้องไปทำธุระสำคัญก่อน"
"ธุระอะไร"
"..." เจ้าของใบหน้าหล่อก็เงียบไม่ตอบ
"ฉันถามว่าธุระอะไร!"
"เดี๋ยวเธอก็รู้เอง"
"ไม่! ฉันไม่อยากรู้! จอดรถเลย เดี๋ยวฉันนั่งรถกลับเอง"
"วาเลน"
"จอดรถ!"
"หยุดโวยวาย แล้วนั่งอยู่เฉย ๆ"
"ไม่"
"..." ดวงตาคมที่มองถนนตรงหน้าอยู่ก็เลื่อนหันไปจ้องมองหน้าคนตัวเล็กนิ่ง
"มะ...ไม่ต้องมามองหน้าฉันแบบนั้น"
"นั่งอยู่เฉย ๆ อย่าพูดไม่
