วันต่อมา...
"ครับ"
"คุยแล้วครับเมย์ ทุกคนโอเค"
"ขอบคุณเมย์ด้วยนะครับที่ช่วยหา..." ดวงตากลมค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาด้วยความรู้สึกงัวเงียปวดเมื่อยไปตามร่างกายจากการกระทำของคนตัวสูงที่อัดใส่เธอไม่ยั้งจนเธอร้องเสียงหลงอ้อนวอนเขาในครั้งสุดท้าย เธอจำมันได้เป็นอย่างดี...
'ฮืออออ! ตะ...เตวินทร์ อึก! วาไม่ไหวแล้ว...ขอร้องละนะ หยุดที'
เธอจำมันได้ว่าเป็นประโยคสุดท้ายที่เธอพูด แล้วคนตัวสูงก็ยอมผ่อนแรงลงแต่ยังคงขยับเข้าออกจนเสร็จก่อนที่ทุกอย่างจะสงบลงตามที่เธอร้องขอ
"ถ้าไม่ได้เมย์ช่วยหาคน ก็คงวุ่นเอาเรื่อง" เสียงทุ้มของร่างสูงที่ยืนคุยโทรศัพท์อยู่ดังขึ้นทำให้เจ้าของใบหน้าเล็กเลื่อนสายตาไปมองก่อนจะเห็นแผ่นหลังกว้างคุ้นเคยยืนส่องกระจกคุยโทรศัพท์อยู่
"ให้เลี้ยงอะไรดีครับ อยากให้เลี้ยงอะไร"
"ร้านนั้นเหรอ"
"อืม...ก็ได้ครับ วันไหนดี"
"วันนี้เหรอ..." แล้วริมฝีปากหนาก็เงียบไปก่อนที่สายตาของเขาจะเลื่อนมองผ่
