สองเท้าบางเดินออกจากลิฟต์ตรงไปยังทางออกจากคอนโดขนาดพอดี แต่ในขณะนั้นเอง...
หมับ! อยู่ ๆ ก็มีมือใครบางคนเอื้อมเข้ามากระชากแขนเล็กทำให้ร่างบางชะงักหันไปมองตามแรง
"นาย..."
"บ้าหรือไง ถึงจะนั่งแท็กซี่กลับตอนนี้" ริมฝีปากหนาขยับถามคนตัวเล็กขึ้นสีหน้านิ่งเรียบ
"ทำไม" วาเลนก็มองหน้าถามอีกคนกลับ
"มันดึกแล้ว"
"แล้วไง"
"วาเลน" ใบหน้าหล่อเอ่ยเรียกชื่อคนตรงหน้าขึ้น เสียงเข้มนิ่ง ร่างบางที่ได้ยินน้ำเสียงแบบนั้นก็ชะงักกลืนน้ำลายลงคอ
"เดี๋ยวฉันไปสะ..."
"ไม่ต้อง"
"..." ดวงตาคมก็จ้องมองหน้าหญิงสาวนิ่งทันทีที่ได้ยินประโยคปฏิเสธ
"เธอคิดว่ามันคือประโยคอะไร"
"..." วาเลนก็นิ่ง
"มันไม่ใช่ประโยคคำถามเพื่อให้เธอปฏิเสธ"
"ฉันกลับของฉันได้"
"วาเลน...อย่าให้หมดความอดทน" ปากหนาเอ่ยบอกสีหน้านิ่งเรียบแต่แววตาแฝงไปด้วยความดุจนคนตัวเล็กเริ่มหายใจแรงออกมาอย่างเริ่มนึกกลัว
"เดินไป"
"อืม!" สุดท้ายร่างบางก็ต้อ
