ห้องพักของเตชินทร์อยู่บนชั้นบนสุดของโรงแรมที่พวกเราทุกคนพักอยู่ ผิดจากที่คาดคิดไว้ลิบลับเพราะฉันคิดว่าเขากับพี่มิล่าจะต้องพักห้องเดียวกันน่ะสิ พอกวาดสายตามองดูรอบๆ ก็มีเพียงของใช้ผู้ชายวางอยู่เท่านั้นและห้องก็ดูเป็นระเบียบเรียบร้อยเหมือนเพิ่งจะเข้าพักหมาดๆ ฉันยืนเก้ๆ กังๆ สายตามองจ้องเตชินทร์อย่างระแวดระวัง เขาเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวมายื่นส่งให้
“จะยืนแบบนั้นอีกนานไหม ไปอาบน้ำสิจะได้ไปนอน” ดวงตาคมเข้มหรี่ลงเล็กน้อย อดนึกขำกับท่าทางหวาดระแวงของคนตัวเล็กไม่ได้
หลังจากทะเลาะกับมิล่าเมื่อตอนเย็น พยายามพูดเคลียร์ปัญหาทุกอย่างแต่มิล่าก็ไม่สนใจฟังได้แต่ร้องไห้โวยวายจนเขาทำตัวไม่ถูกเพราะไม่รู้จะจัดการยังไงให้เธอสงบลงได้ ถึงจะดูใจร้ายแต่เตชินทร์ก็เลือกปล่อยเธอไว้แบบนั้น เขาตัดสินใจเก็บกระเป๋าออกมาจากห้องพักทันที จัดการเช่าห้องพักที่อยู่ชั้นบนสุดของโรงแรมขณะที่ในหัวสมองก็วางแผนการต่างๆ ไว้ โดยได้ความ
