เช้าวันอาทตย์..
ฉันนั่งเงียบๆ อยู่ในห้องนอนของตัวเองมาสักพักแล้ว รู้สึกเบื่อๆ เซ็งๆ แถมไม่มีกระจิดกระใจจะทำอะไร เรื่องคืนนั้นเพื่อนๆ ต่างเข้าใจว่ารุ่นพี่เตชินทร์มาส่งฉันที่บ้านและโชคดีที่ไม่มีใครสงสัยอะไร ทุกคนต่างเมามายไม่ได้สติกันทั้งนั้นตื่นเช้าขึ้นมาเพื่อนแต่ละคนของฉันยังไม่รู้เลยว่าตัวเองวาร์ปไปอยู่ที่ห้องนอนของพวกรุ่นพี่ได้ยังไง
จะว่าไปตั้งแต่เมื่อวานจนถึงวันนี้ผู้ชายคนนั้นก็หายเงียบไปเลย ในเมื่อเขาก็ได้สิ่งที่ต้องการไปแล้วก็คงไม่มายุ่งวุ่นวายอะไรกับฉันอีก ฉันจัดการบล็อกเบอร์โทรของเขาทันที
..พยายามลืมแต่กลับคิดถึงเรื่องเมื่อวานจนอดโมโหตัวเองไม่ได้
ฉันถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ขณะที่เดินลงมาชั้นล่างเพื่อมาหาอะไรกิน สายตามองดูเวลาที่ตอนนี้เพิ่งจะแปดโมงและภายในบ้านเงียบก็สนิทเพราะแม่ยังไม่กลับมาจากบ้านน้าแคท เมื่อวานงานปาร์ตี้เลิกดึกแม่เลยนอนค้างที่นั่น มือเล็กเอื้อมมือออกไปเปิดตู้เย
