ตอนที่ 2 นอนก็ไม่ได้ลูบไล้ก็โดนดุ
2514 คำ
@บ้านกัญญามาศ
"นัตตี้ทำไมถึงกลับมาเวลานี้ลูก ไปตั้งแต่ค่ำเมื่อวาน นี่มันบ่ายสามแล้ว มีอะไรหรือเปล่าลูก ไม่สบายหรือเปล่าทำไมหน้าซีดเซียวขนาดนั้น รู้ไหมย่าเป็นห่วง แล้วหนูฝ้ายไปไหนไม่เห็นมาพร้อมกันล่ะลูก"
"เอ่อออ!ฝ้ายไปทำงานบ้านเฮียษาค่ะ นัตตี้นอนที่โชว์รูม พอดีเอ่อ...เอกสารมีปัญหา นัตตี้เลยอยู่เคลียร์เอกสารให้เสร็จค่ะ นัตตี้ขอตัวไปนอนก่อนนะคะคุณย่า ปวดหัวน่ะค่ะ"
"จะทานข้าวต้มไหมลูก ย่าจะให้เนียมทำข้าวต้มให้"
"ไม่ค่ะ นัตตี้ทานมาแล้ว"
"แล้วหนูเป็นอะไรทำไมเดินเหมือนคนเจ็บขา"
"เอ่ออออ..นัตตี้ตกบันไดที่โชว์รูมรถน่ะค่ะ ข้อเท้าแพง นัตตี้ไปนอนก่อนนะคะ ปวดหัวกินยานอนพักผ่อนก่อนค่ะ"
หญิงสาวรีบสาวเท้าเดินขึ้นบันไดไม่รอให้ผู้เป็นย่าถามอะไรต่อ
สามชั่วโมงต่อมา
เสียงรถBMW M2 สีขาวขับเข้ามาจอดที่โรงจอดรถของบ้านกัญญามาศ วรรณษาที่เพิ่งจะอาบน้ำแต่งตัวเสร็จรีบลงบันไดบ้านกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปยังโรงจอดรถ
เรียกรั้งชายหนุ่มที่กำลังเดินออกไป
"เดี๋ยวก่อน!"
"อ้าว!คุณนัตตี้ กุญแจเสียบอยู่ในรถนะครับ คุณกัปตันให้ผมเอารถมาส่งครับ"
สายชล หนุ่มอายุรุ่นราวคราวเดียวกับเธอเป็นลูกน้องคนสนิทของกัปตัน หยุดเดินแล้วหันหน้ามาคุยกับวรรณษา
"เมื่อคืน...เอ่อ เมื่อคืนฉันไปอยู่กับพี่กัปตันได้ยังไง ฉันจำได้ว่าฉันมีปากเสียงกับพี่ชายของฉัน (มาเฟียพรรษา จากเรื่องลูกหนี้ขี้เหร่) จากนั้นพี่ชายของฉันก็อุ้มยัยฝ้ายออกไปจากผับ (ฝ้ายหรือหนึ่งธิดา จากเรื่องลูกหนี้ขี้เหร่) แล้วต่อจากนั้นมันเกิดอะไรขึ้น ทำไมฉันถึงไปอยู่กับพี่กัปตันได้"
"เมื่อคืนคุณพรรษา มีปัญหากับทะเลาะกับผู้หญิงชื่อฝ้าย ก็เห็นคุณพรรษาโวยวาย บอกว่าคุณนัตตี้พาเมียของเขาหนีเที่ยว"
"เดี๋ยวๆๆ เฮียษามากล่าวหาว่าฉันพาเมียของเขาหนีเที่ยวงั้นหรอ ฉันงงไปหมดแล้ว ใครคือเมียเฮียษา"
"ก็ผู้หญิงที่ชื่อฝ้ายนั่นแหละครับ จะงงอะไร พี่ชายคุณซุกเมีย คุณมาวินกับคุณกัปตันก็เพิ่งรู้เมื่อคืนนี้ อย่าบอกนะว่าคุณเองก็ไม่รู้"
"ยัยฝ้ายเป็นเมียเฮียษาได้ยังไง ฉันอยู่บ้านหลังเดียวกับยัยฝ้ายทุกวันทำไมฉันถึงไม่รู้เนี่ย"
หญิงสาวบ่นพึมพำ แต่คนข้างๆก็ฟังได้ศัพท์
"ขนาดคุณนัตตี้เป็นเป็นน้องสาวคุณพรรษา คุณนัตตี้ยังไปนอนกับเพื่อนพี่ชายได้เลย"
ชายหนุ่มพูดพรางส่ายหน้า หมุนตัวเตรียมเดินออกไป
"เดี๋ยวก่อน จะรีบไปไหน นายยังไม่เล่าเลยว่าฉันไปนอนกับพี่กัปตันได้ยังไง"
"เฮ่ออออ!" สายชลถอนหายใจ
"เมื่อคืนคุณเมามาก หลังจากที่คุณทะเลาะกับคุณพรรษา"
ย้อนไปวันเกิดเหตุ
สองสาว วรรณษาและหนึ่งธิดา(หนึ่งธิดาหรือฝ้าย) เป็นรุ่นน้องที่เธอรักสนิทสมัยเรียนมหาวิทยาลัย และความบังเอิญทำให้หนึ่งธิดา ต้องมาอยู่บ้านของวรรณษาในฐานะลูกหนี้และคนใช้ของพี่ชายเธออย่างพรรษา
ทั้งสองสาวชวนกันมาดื่มที่ผับหรูKT ซึ่งเจ้าของผับแห่งนี้ก็คือ กัปตัน มาร์ติเนเตอร์
วรรณษาตั้งใจจะมาดื่มมาแดนซ์ผ่อนคลายตามประสาสาวโสดที่มักจะหาเวลามาดื่มคลายความเหน็ดเหนื่อยจากการทำงาน
ก่อนจะมาสองสาวตกลงกันว่า หนึ่งธิดาจะเป็นคนขับรถให้ตอนกลับ เพราะวรรณษาตั้งใจจะเมาเต็มที่ แต่สิ่งที่ตกลงกันไว้กลับพลิกผัน ในขณะที่วรรณษาเริ่มเมา หนึ่งธิดาที่เพิ่งเดินมาจากห้องน้ำด้วยสีหน้าเคร่งเครียดเกิดอยากจะดื่มขึ้นมา ทั้งๆที่หนึ่งธิดาไม่เคยดื่มเหล้ามาก่อน
สองสาวดื่มจนเมา เสียงเพลงดังกระหึ่มเร้าใจคนที่เพิ่งจะเคยดื่มครั้งแรก ดวงตาเริ่มพร่ามัว
(หมับ!)
"ปายเต้นกันเถอะเพ่นัตตี้"
ดึงข้อมือพี่สาวคนสนิทออกไปเต้นสุดเหวี่ยง
นัตตี้เจ้าแม่ขาแดนซ์ ก็วาดลวดลายส่ายเอวโยกสะโพกไปตามจังหวะเพลง
หนึ่งธิดาก็ไม่น้อยหน้าเต้นส่ายสะโพกโยกเอวจนมีชายหนุ่มมาขอเต้นข้างๆ
จากนั้นก็มีเหตุชลมุน คือตอนที่พรรษา พี่ชายของเธอมากระชากแขนหนึ่งธิดา แสดงอารมณ์หึงหวงที่หนึ่งธิดาไปยืนเต้นข้างๆชายหนุ่มแปลกหน้า
วรรณษาที่กำลังแดนซ์อย่างสนุกบวกกับอาการมึนเมา ตั้งสติได้ก็ตอนที่เสียงเพลงเสียงดนตรีหยุดลงกระทันหัน แล้วมีเสียงคนโวยวายทะเลาะกัน วรรณษาจึงมองไปเห็น พรรษากำลังกระชากลากดึงหนึ่งธิดา
"เฮียปล่อยยัยฝ้ายนะเฮีย"
วรรณษาวิ่งโซเซเพราะความเมามาขวางทางพี่ชาย
"ถอยไปยัยนัตตี้!"
"ไม่ถอย! เฮียจะพายัยฝ้ายไปไม่ได้นะเฮีย น้องต้องกลับไปกับนัตตี้ เฮียมีสิทธิ์อะไรมาห้ามไม่ให้น้องไปทำงาน นัตตี้ไม่ให้น้องไปกับเฮีย ยัยฝ้ายต้องกลับไปทำงานกับนัตตี้"
"เฮียบอกให้ถอยไปไงนัตตี้ นับจากวันนี้ไป ฝ้ายจะกลับไปอยู่บ้านเฮีย เธอเขียนใบลาออกและเซ็นอนุมัติให้ด้วย เพราะเฮียไม่ยอมให้นัตตี้พาเมียของเฮียไปเถลไถลที่ไหนอีกแล้ว"
"เฮียจะบ้าหรือไง อยู่ๆจะมาให้น้องลาออก ยัยฝ้ายต้องกลับกับนัตตี้ เฮียปล่อยน้องเลยนะ!"
(ผลึบ!)
"ว้ายยยยย!"
พรรษาผลักน้องสาวจนเซ มือหนาของกัปตันคว้าเอวของนัตตี้ไว้ทันก่อนที่สาวเจ้าจะหัวคะมำ
"ใจเย็นๆสิวะไอ้ษา! นี่น้องสาวมึงนะ"
กัปตันเตือนเพื่อนรัก
"ไอ้ตันกูฝากมึงดูยัยนัตตี้ด้วย หายบ้าเมื่อไหร่ค่อยปล่อยให้กลับบ้าน กูไปล่ะ"
มาเฟียหนุ่มอุ้มหนึ่งธิดาพาดบ่าเดินไปขึ้นรถ พาขับออกไปด้วยความเร่งรีบ
"พี่กัปตันปล่อยนัตตี้ นัตตี้จะไปเต้นต่อ"
วรรณษาแกะมือหนาที่ประคองเธอออก เดินไปสั่งเครื่องดื่มมากระดกดื่มหลายต่อหลายแก้ว จากนั้นก็โยกย้ายส่ายสะโพก วาดลวดลายลีลายั่วยวนสายตาหนุ่มๆนักท่องราตรี
"ไอ้ชล!มึงเฝ้าไว้ อย่าให้ใครมาเข้าใกล้ กูจะขึ้นไปดื่มกับไอ้วินต่ออีกสักพัก"
"ครับนาย"
กัปตันสั่งให้ลูกน้องคนสนิทคอยจับตาดูวรรณษา จากนั้นเจ้านายหนุ่มก็เดินขึ้นไปชั้นวีไอพีทันที
"สวัสดีคนสวย! มากับใครหรอครับ"
ชายหนุ่มใบหน้าหล่อเหลาสูงประมาณ185เซ็นติเมตร หน้าตาออกไปทางลูกครึ่งฝั่งตะวันตก ในมือถือแก้วแอลกอฮอล์ เดินเข้ามาทักทายวรรณษา
วรรณษาหยุดเต้นหรี่ตามองคนมาใหม่ หญิงสาวยิ้มหวานส่งให้เป็นการทักทายกลับ
"มาคนเดียวหรอครับ"
"มาสองคน แต่ตอนนี้อีกคนไปแล้ว"
"ไปไหนเหรอครับ"
"อย่าสนใจเลยค่ะ เรามาเต้นกันดีกว่า"
วรรณษา เริ่มวาดลวดลายส่ายเอวโยกไปตามจังหวะเพลงอีกครั้ง ชายหนุ่มตรงหน้ายืนจิบเครื่องดื่มในแก้วแต่สายตาหื่นกระหายจ้องมองหญิงสาวแบบไม่กระพริบตา
(หมับ) มือหนาของสายชลถือวิสาสะคว้าข้อมือของวรรณษาเพื่อให้เธอหยุดเต้น
"คุณนัตตี้ครับ นายให้ผมมาตาม นายจะไปส่งคุณนัตตี้ที่บ้านครับ"
สายตาของสายชลมองสบตากับชายหนุ่มตรงหน้า มองยังไงก็ดูออกว่าเขาหมายจะเข้ามาตีสนิทวรรณษา สายชลจ้องมองเขาแบบไม่ยอมกระพริบตาบ่งบอกว่าไม่ควรมาเข้าใกล้ผู้หญิงคนนี้
"อื้อ! ม่ายเอา ม่ายไป ฉานกำลังสนุก นายปายบอกพี่กัปตันว่าฉานจะกลับเอง"
ชายหนุ่มตรงหน้าแสยะยิ้มยักคิ้วหนึ่งข้างให้กับสายชล สายชลไม่สามารถที่จะทำเกินหน้าที่ได้ วรรณษาไม่สนใจคำสั่งที่เขาบอก หญิงสาวยังคงเต้นต่อไปโดยมีหนุ่มหล่อที่ไม่ทราบชื่อเสียงเรียงนามยืนเฝ้ามองตาเป็นมัน
"นายครับ คุณนัตตี้เมามาก ตอนนี้มีผู้ชายพยายามเข้าหาเธอครับ"
สายชลเดินขึ้นมาชั้นวีไอพีรายงานเจ้านายทันที
"แล้วทำไมมึงไม่จัดการ"
"ผมไปตามเธอออกมาแล้ว แต่เธอไม่สนใจคำพูดผมครับ"
กัปตันที่ตอนนี้กำลังนั่งดื่มอยู่สองคนกับมาวินเพื่อนสนิทถอนหายใจระอากับภาระหน้าที่ที่เพื่อนสนิทอย่างพรรษามอบหมายให้
"มึงก็แค่พาเธอไปส่งที่บ้าน"
มาวินพูดกับเพื่อนสนิทที่นั่งทำท่าเบื่อหน่าย
"แต่กูจำทางไม่ได้ กูไปที่นั่นครั้งสุดท้ายตั้งแต่ตอนเรียนอยู่ ม.6 ตอนทำรายงานบ้านไอ้ษานั่นแหละ มันผ่านมาหลายปีกูจำไม่ได้หรอก"
"มึงจัดการเอาแล้วกัน เพราะยังไงมึงกับน้องสาวไอ้ษาก็รู้จักกันมานาน กูกลับก่อน พรุ่งนี้บริษัทของกูมีประชุมใหญ่ช่วงบ่าย"
มาวินเดินออกไปทันที ปล่อยให้เจ้าของผับนั่งดื่มต่อเพียงลำพัง สายตามองไปชั้นล่าง เห็นร่างบางในชุดเดรสสั้นกระโปรงดำเกาะอกสีแดง กำลังโยกย้ายส่ายสะโพกลีลายั่วยวนใจยิ่งนัก หากไม่ติดว่าเป็นน้องสาวเพื่อนสนิทคนอย่างกัปตันน่าจะกินเธอไปนานแล้ว
ร่างบางยังคงโยกย้ายส่ายสะโพก มีหนุ่มหล่อข้างกายชวนคุยถ้าไม่ทำอะไรสักอย่าง คืนนี้วรรณษาคงจะเสียท่าให้ชายหนุ่มแปลกหน้าแน่นอน
"จะให้ผมทำยังไงครับนาย"
"มึงไปเตรียมรถ เดี๋ยวกูจัดการเอง"
"ครับนาย"
"เอ่อออ..คุณชื่ออะไรครับ"
ชายหนุ่มเอ่ยถามวรรณษา
"ฉันชื่อนัตตี้ค่ะ"
"ผมชื่อเจอาร์ หรือเรียกเจ เฉยๆก็ได้ครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ คุณนัตนี้"
"ยินดีที่ได้รู้จักค่ะคุณเจ"
ชายหนุ่มยกยิ้ม ยื่นมื่อหนาข้างขวาประสานกับมือบาง
(หมับ)
"ว้ายยยยย"
กัปตันกระชากมือวรรษาออกจากมือเจอาร์ หญิงสาวเซถลาไปซบอกแกร่ง ด้วยความเมาทำให้เธอทรงตัวไม่ไหว
"กลับบ้าน พี่จะไปส่ง"
"อื้อ!นึกว่าใคร พี่กัปตันนี่เอง"
แหงนหน้ามองร่างใหญ่ มือเรียวลูบไล้ใบหน้าหล่อเหลาที่เธอชอบมองโดยที่ไม่รู้สึกเบื่อ
"นัตตี้ยังไม่อยากกลับ กำลังสนุก พี่กัปตันอย่ามาขัดขวางความสุขของนัตตี้สิคะ"
มือเล็กดันอกแกร่งประคองตัวเองได้ก็ออกสเตปแดนซ์อีกครั้ง
"ว้ายยยยย"
ร่างหน้าช้อนอุ้มในท่าเจ้าสาวแล้วเดินออกไปสร้างความงุนงงให้กับเจอาร์ไม่น้อย
"อื๊อ!พี่กัปตันจะพานัตนี้ไปไหนค๊า"
ร่างใหญ่ไม่ตอบ เดินตรงไปที่รถโดยมีลูกน้องคนสนิทเปิดประตูรถรออยู่แล้ว
"ออกรถ ขับไปเรื่อยๆตามถนนสายหลักก่อน"
"ครับนาย"
"ไอ้ษานะไอ้ษา หาภาระให้กูจนได้"
กัปตันบ่นไปพร้อมกับชักสีหน้าเบื่อหน่ายเต็มทน
"นัตตี้! บอกทางกลับบ้านมา"
มือใหญ่ข้างขวาจับไหล่บางเขย่าปลุกเธอที่กำลังซบหน้าอยู่ตรงไหล่หนาข้างซ้าย
"อื๊อ! ชู่วว อย่ารบกวนสิคะคนกำลังจะนอน"
"ไม่ต้องนอน บอกทางมาพี่จะไปส่งที่บ้าน
"อื๊อพี่กัปตันอย่ารบกวนสิค๊า นัตตี้จะนอน"
ร่างบางล้มศรีษะลงหนุนตักตรงกับจุดกลางกาย ใบหน้าสวยหันหน้าชนกับบริเวณหน้าท้องแกร่ง สองแขนเล็กโอบกอดเอวหนาหลับตาพริ้ม
"พี่บอกว่าห้ามนอนไงนัตตี้ บอกทางกลับบ้านมาเดี๋ยวนี้ ยัยตัวแสบ!"
หญิงสาวดีดเด้งลุกขึ้นนั่งทันทีอารมณ์บ่งบอกถึงความไม่พอใจที่โดนขัดขวางเวลานอน
"จะเรียกทำไมนักหนาค๊า ไม่ให้นอนก็จะไม่นอน"
ร่างบางก้าวขานั่งคร่อมบนตักแกร่ง สองแขนโอบรัดต้นคอชายหนุ่มเอาไว้
"ทำบ้าอะไรนัตตี้!"
"อื้อ!นัตตี้จะนอน แต่พี่กัปตันสั่งเองนี่คะ ในเมื่อนอนไม่ได้ก็ทำอย่างอื่นแทนสิคะ"
มือเรียวปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออกสามเม็ดจนเห็นกล้ามเนื้อแน่น แขนซ้ายยังโอบรัดต้นคอแกร่งฝ่ามือขวาลูบไล้ไปตามแผงอก
"อย่าทำแบบนี้นัตตี้ พี่บอกให้หยุดไง"
มือหนาตะบบมือเรียวเพื่อหยุดการกระทำ ชายหนุ่มต้องรีบสั่งห้าม ก่อนที่อารมณ์ของเขาจะเตลิดเลยเถิดไปมากกว่านี้ ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นเขาคงไม่มานั่งข่มอารมณ์ความต้องการให้เสียเวลา แต่นี่คือน้องสาวเพื่อนรัก เขาต้องรีบตัดไฟตั้งแต่ต้นลม
แต่ยิ่งห้ามยิ่งขัดใจร่างบางที่อยู่บนตักทำหน้างอเหมือนเด็กที่กำลังถูกขัดใจ
"อื๊อ! นอนก็ไม่ได้ลูบไล้ก็โดนดุ โหดจังเลย"
พูดจบก็โน้มหน้าลงไปซุกที่ซอกคอ กลิ่นน้ำหอมกลิ่นแอลกอฮอร์เจือปนกับกลิ่นบุหรี่ช่างมีเสน่ห์ดึงดูดอารมณ์ของวรรณษาทำให้เธอรู้สึกอยากรุกล้ำค้นหาเพื่อนสนิทของพี่ชายที่เธอแอบมีใจให้มานานหลายปี
"อื๊อ! หอมจัง"
ริมฝีปากเล็กอวบอิ่ม ชุกไซ้ไปตามซอกคอและหลังใบหู กัปตันหลับตานั่งนิ่งตัวเกร็งพยายามข่มอารมณ์ไม่ให้หลงไหลไปกับการกระทำอันยั่วยวนของน้องสาวเพื่อน แต่ยิ่งฝืนก็ยิ่งทนไม่ไหว เมื่อยัยตัวแสบใช้ปลายนิ้วมาเกลี่ยที่ริมฝีปากหนาและทาบทับกลีบปากอวบอิ่มลงมาบดจูบอย่างเงอะงะ
มือหนาลูบไล้ไปตามเอวคอดและแผ่นหลังของคนตัวบาง ลิ้นหนาบดจูบสอดแทรกลิ้นเข้าไปในโพรงปากเล็กตวัดลิ้นควานหาลิ้นเล็ก ทั้งสองบดจูบลูบคลำกันอยู่หลายนาที
ด้านสายชลที่ทำหน้าที่ขับรถ ไม่รู้จุดหมายที่เจ้านายจะให้ไป จะเอ่ยถามก็กลัวจะเป็นการขัดจังหวะความสุขของเจ้านาย ทำได้แค่เพียงขับรถไปเรื่อยๆ
มือหนาบีบเคล้นหน้าอกใหญ่ที่แทบจะล้นทะลักออกจากชุดเกาะอก
(จ๊วบจ๊วบจ๊วบ)
"อื๊อ"
กัปตันเป็นฝ่ายถอนจูบเมื่อรู้สึกว่าจุดกลางกายของเขากำลังแข็งขยายเต็มที่
"ไอ้ชล ขับรถกลับบ้าน"
"บ้านไหนครับนาย"
"ก็บ้านกูสิวะ"
"ครับนาย"
สายชลมึนงงเล็กน้อย เพราะเจ้านายหนุ่มไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนเข้าบ้านเลยสักครั้ง
รถสปอร์ตหรูขับเข้ามาจอดที่โรงจอดรถ สายชลเดินลงรถไปเปิดประตูให้เจ้านายหนุ่มทันที ร่างหนาช้อนอุ้มหญิงสาวที่เมาเต็มที่จนไม่สามารถประคับประคองตัวให้เดินเองได้
"มึงกลับไปทำงานได้แล้ว"
"ครับนาย"
ตัดมาที่ปัจจุบัน
"เรื่องทั้งหมดที่ผมตอบคุณนัตตี้ได้ก็มีแค่นี้ล่ะครับ ผมขอตัวกลับก่อน ต้องรีบไปทำงานให้นาย"
วรรณษา พยักหน้าให้กับสายชล
-----------------
- ผู้เขียน
