EP.47 แขกที่ไม่ได้รับเชิญ
“ไม่บอกก็รู้ ระหว่างทางที่นั่งรถมาที่นี่ มีแต่ทรายกับทรายร้อนจนแทบบ้า” เอมม่าหัวเราะแบบเต็มกลืนถ้าให้เธอมาเที่ยวน่ะพอไหว แต่ถ้าให้คนที่อยู่เมืองหนาวมาตั้งแต่เกิดอย่างเธอมาตั้งรกรากอยู่ที่นี่ละก็เธอขอลา
“กลางวันร้อน แต่กลางคืนหนาวนะจะบอกให้” เซรินะห์กระเซ้าเพื่อน
“เอาอย่างนี้เดี๋ยวฉันจะให้พี่ราเซมพาไปค้างในทะเลทราย ไปพักกับกระโจมเบดูอิน”
“ดีเลยๆ เอ๊ะว่าแต่เธอหายโกรธพี่ราเซมแล้วเหรอ” เอมม่ามองหน้าเพื่อนสาวอย่างจับผิด เมื่อเห็นหน้าตามีพิรุธ
“อืม” เซรินะห์ตอบรับแบบไม่เต็มเสียงนัก
“มีอะไรบอกฉันมาซะดีๆ” เอมม่าคาดคั้น
“ไม่มี ลงไปหาจัสตินดีกว่าเนอะ” เซรินะห์ทำท่าจะลุกขึ้นแต่เอมม่ากลับล็อกตัวเธอไว้
“ไม่กล้าสบตาอย่างนี้มีความลับชัวร์เลย” หญิงสาวผมสีน้ำตาลเป็นลอนมองหน้าคนมีความลับอย่างรู้ทัน
“จะบอกหรือไม่บอก”
“ไม่มีจริงๆ” เซรินะห์ยิ้มกว้างลองถ้าเอมม่าอยากรู้อะไรแล้
