EP.8 เป็นประจำเดือนครั้งแรก
1234 คำ
EP.8 เป็นประจำเดือนครั้งแรก
“เป็นอะไรหรือคะคุณหนู”
“หนูเป็นแบบที่ผู้หญิงเขาเป็นกันน่ะค่ะนม” หญิงสาวอิดออดแต่ก็บอกออกมาในที่สุด พากีซะห์ยิ้มออกมาทันทีมองหญิงสาวที่นับวันจะยิ่งเติบใหญ่เป็นสาวสะพรั่งด้วยความภูมิใจ
“รอนมอยู่ตรงนี้นะคะ เดี๋ยวนมมา”
พากีซะห์รีบไปเอาผ้าอนามัยมาให้นายหญิงจากที่ห้องของเธอเอง
“ใช้เป็นมั้ยคะ” พากีซะห์เอ่ยถาม
“ปะเป็นค่ะ” ใบหน้าแดงระเรื่อขานรับด้วยน้ำเสียงประหม่าก่อนจะผลุบหายเข้าไปในห้องน้ำ
เด็กสมัยนี้โตเร็วเรียนรู้เร็ว ในโรงเรียนก็มีสอนแทบทุกเรื่องไม่เหมือนสมัยเธอ พอร่างกายเป็นสาวก็ตกใจร้องลั่นบ้านนึกว่าตัวเองเป็นโรคร้ายแรงไปเสียนั่น จะว่าไปแล้วเซรินะห์ดูจะเป็นสาวช้ากว่าเพื่อนรุ่นเดียวกัน เธอเคยเห็นเพื่อนของเซรินะห์เวลามาที่คฤหาสน์แต่ละคนเป็นสาวสะพรั่ง ทั้งหน้าอก สะโพก ล้วนบ่งชัดว่าล้วนเป็นสาวเต็มตัว ผิดจากนายสาวของเธอที่ดูเหมือนจะโตช้ากว่าเพื่อนรุ่นเดียวกัน แต่ถึงจะช้าเธอก็มั่นใจว่านายหญิงของเธอจะต้องสวยจนหาตัวจับยากเชียวล่ะ
เซรินะห์เดินออกจากห้องน้ำมานั่งหน้ากระจก เธอช่วยเช็ดผมให้เด็กสาวอย่างเบามือ จากนั้นจึงเป่าผมด้วยไดร์เป่าผมจนแห้งสนิท ค่อยๆ หวีผมหยักศกเส้นเล็กละเอียดดำขลับจนเรียงตัวสวยราวกับเส้นไหม
“นมซะห์คะ หนูปวดท้องจัง” หญิงสาวยกมือขึ้นกุมท้องใบหน้าสวยเหยเก
“คุณหนูนอนพักก่อนนะคะ เดี๋ยวนมจะไปเอายากับน้ำร้อนมาให้” แม่นมรีบลงไปข้างล่างจัดเตรียมยาและชาร้อนให้นายสาว ทว่าระหว่างทางเดินสวนกับชีคราเซมเข้าพอดี
“เดี๋ยวก่อนพากีซะห์ นั่นยา...ของใคร” ชายหนุ่มขมวดคิ้วถาม จ้องมองพากีซะห์ไม่วางตา
“หรือว่าเซรินะห์ไม่สบาย แล้วทำไมถึงไม่รีบบอกฉัน” ชีคราเซมผลุนผลันหมายจะไปหาน้องสาวที่ห้องนอน ทว่าแม่นมพากีซะห์กลับรั้งไว้
“เดี๋ยวก่อนค่ะท่านชีค ดิฉันเกรงว่าขึ้นไปตอนนี้คุณหนูเธอจะลำบากใจนะคะ”
“ลำบากใจยังไง ในเมื่อเซรินะห์ไม่สบาย ผมเป็นพี่แต่กลับไม่รู้ มันใช้ได้ที่ไหนกัน” ชีคราเซมฮึดฮัดไม่พอใจ เดินขึ้นบันไดไม่สนคำทักท้วงของแม่นม
“คือท่านชีคคะ ดิฉันเกรงว่าจะไม่เหมาะ”
“เอ๊ะ...นี่ยังไงกัน” ชีคหนุ่มขมวดคิ้วมุ่นความไม่พอใจระบายชัดทั่วไปหน้า
“คือคุณหนูเธอมีระดูน่ะค่ะ” เธอกลั้นใจตอบออกไป ได้ผล... ชีคหนุ่มหน้าแดงซ่าน เขาเซถอยหลังสองสามก้าวด้วยความตกใจ
‘อะไรนะ...ยัยตัวน้อยของเขามีระดู อย่างนั้นหรือ’
“ถ้าท่านชีคเข้าไปตอนนี้ ดิฉันคิดว่าคุณหนูคงจะอาย”
“นะนั่นสินะ ชะชะใช่ ยะอย่างนั้น จะจริงๆ ด้วย” ชีคหนุ่มพยักหน้าหลายครั้งจนดูลนลาน ใบหน้าแดงก่ำลามไปถึงใบหู
“ไม่เข้าไปหาคุณหนูแล้วหรือคะท่านชีค” พากีซะห์แกล้งแซว ไม่บ่อยนักที่จะเห็นชีคราเซมผู้มีใบหน้าเรียบตึง จริงจังกับการทำงานเสียจนว่างานกลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตจะหน้าแดงด้วยความเขินอายเช่นกัน
“มะไม่เป็นระไร พอดีฉันจำได้ว่ามีงานค้างไว้ที่ศูนย์วิจัย” ชีคหนุ่มโกหกออกไป ก่อนจะผลุนผลันเดินลงบันไดไปทันที
“ทั้งหวงทั้งห่วงขนาดนี้ วันไหนคุณหนูมีแฟนท่านชีคจะทำใจได้หรือคะ” พากีซะห์หัวเราะคิกก่อนจะเดินเข้าไปหาเซรินะห์
ชีคราเซมนอนราบไปกับพื้นหญ้า ยกแขนพาดหน้าผากใบหน้าคมคร้ามเรียบตึง คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันจนแทบชิดดวงตาสีมรกตเหม่อมองออกไปยังท้องฟ้ากว้างไกล ใบหน้าของเซรินะห์ ยามยิ้ม ยามหลับ และยามร่ำไห้ สะท้อนผ่านก้อนเมฆเคลื่อนผ่านสายตาก้อนแล้วก้อนเล่า
เขาครุ่นคิดเรื่องนี้มามากกว่าสามวันเต็ม และเขาได้ตรึกตรองดีแล้วว่า สิ่งที่เขาได้ตัดสินใจให้เซรินะห์คือสิ่งที่ดีที่สุด ซึ่งเขาในฐานะพี่ชายควรจะมอบโอกาสนี้ให้แก่เธอ
“ไม่!” เซรินะห์ตะโกนลั่นน้ำตาอาบแก้มเมื่อจู่ๆ พี่ชายจะให้เธอไปเรียนไกลถึงอังกฤษ ถึงแม้เขาจะมาถามความเห็นจากเธอว่าเห็นด้วยหรือไม่ ถึงอย่างนั้นเธอก็รู้ว่าเธอไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ
“อย่าดื้อน่าเซรินะห์ น้องต้องไป” ชีคหนุ่มพูดเสียงขรึม
“แล้วจะมาถามน้องทำไมว่าน้องอยากไปหรือเปล่า พี่ชายจะถามเพื่อให้ได้อะไรขึ้นมา ในเมื่อพี่ชายตัดสินใจแล้ว ความคิดเห็นของน้องก็ไม่มีความหมายอะไร” เด็กสาวตะโกนลั่นก่อนจะวิ่งออกไปจากคฤหาสน์ ชายหนุ่มไม่ได้วิ่งตามไปงอนง้อดังเช่นทุกครั้ง เพราะครั้งนี้เขาตัดสินใจแล้วว่ายังไงเซรินะห์ก็ต้องไปเรียนที่อังกฤษไม่ว่ายังไงเขาก็ไม่ใจอ่อน อีกทั้งเขาได้จัดการเรื่องย้ายโรงเรียนให้เธอเรียบร้อยแล้ว
“ชีคราเซมคะ” เสียงหวานจากด้านหลังทำให้ชายหนุ่มตื่นจากภวังค์
“ดิยานะห์” ชีคราเซมหันไปหาเพื่อนสาวที่พยายามทำตัวเป็นแฟนเขามาตลอด
ดิยานะห์เป็นบุตรสาวของคิห์ดัชเพื่อนสนิทของบิดา เธอกับเขาจึงสนิทสนมกันตั้งแต่เด็ก ด้วยมารดาของเขาเสียชีวิตตั้งแต่เขาอายุได้เพียงห้าขวบ บิดาของเขาจึงกลายเป็นชีคพ่อลูกอ่อนไม่ว่าจะไปไหนมาไหนก็พาเขาไปด้วยเสมอ ทางด้านคิห์ดัชก็เช่นกันเขาตกพุ่มม่ายภรรยาหนีไปกับชายชู้ตั้งแต่ดิยานะห์เพิ่งคลอด
ดังนั้นเขาและดิยานะห์จึงสนิทสนมกันราวกับพี่น้อง ทว่าคงมีแต่เขาคนเดียวที่รู้สึกเช่นนั้นเพราะว่าช่วงหลังๆ ดิยานะห์แสดงออกชัดเจนว่าชอบเขาฉันชู้สาว ซึ่งเขาพยายามหลีกเลี่ยงมาโดยตลอดและคอยย้ำให้เธอเข้าใจว่าเธอเป็นได้เพียงแค่น้องสาวเท่านั้น แต่ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ยอมเข้าใจเอาเสียเลย
“น้องเซรินะห์แกว่ายังไงบ้างคะ” หญิงสาวช้อนเปลือกตาขึ้นมองชีคหนุ่มด้วยสายตาเชื่อมหวาน เกาะแขนชายหนุ่มไว้แน่น
“เซรินะห์ไม่ยอม แต่ผมคิดว่าคงอีกไม่นาน ถ้าผมพยายามอธิบายเหตุผลน้องคงเข้าใจ”
ดิยานะห์มองใบหน้าหล่อเหลาด้วยความหลงใหล ใบหน้าคมคร้ามแดดสมชาย ดวงตาสีมรกตดูลึกลับน่าค้นหายามเมื่อสบสายตาคู่นี้ตรงๆ คงไม่มีผู้หญิงคนไหนในโลกที่ไม่หวั่นไหวไปกับดวงตาราชสีห์ที่สยบให้พวกหล่อนยอมศิโรราบราวกับต้องมนตร์ จมูกโด่งเป็นสันเรียวได้รูปรับกับหน้าผากสูง คิ้วดกดำเพิ่มความหล่อเข้มจนเธออยากจะยกมือขึ้นสัมผัสเครื่องหน้าที่ธรรมชาติช่างปั้นแต่งให้หล่อเหลาราวกับเทพบุตร
- ผู้เขียน
