เช้าวันต่อมา...
ไม่รู้ว่าเมื่อคืนเธอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้ตัวอีกทีก็เช้าแล้ว เธอลืมตาที่บวมเป่งและค่อนข้างหนักอึ้งขึ้นด้วยความลำบาก ความเจ็บปวดตรงกลางกายสาว แม้จะระบมเพียงใดเธอก็จำต้องกล้ำกลืนฝืนทน พยุงร่างแสนบอบช้ำออกจากเตียง
พลันสายตาก็หันไปมองเพื่อนรักที่นอนคว่ำหน้าอยู่ข้างๆ ในสภาพเปลือยเปล่า ยิ่งตอกย้ำให้มั่นใจว่ามันเกิดขึ้นกับเธอจริงๆ ไม่ใช่แค่ฝันร้าย
รอยเลือดบนที่นอนเลอะเปอะเปื้อนผสมปนเป ไปกับน้ำกามที่เกิดจากการขัดขืนเธอ น้ำตาตกในเลยแต่ในเมื่อมันเกิดขึ้นไปแล้ว สิ่งเดียวที่เธอควรทำตอนนี้คือ ออกไปจากตรงนี้เพื่อรักษาบาดแผลในใจของตัวเองก่อน
“โอ๊ย!!”ปากเรียวร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดหลังจากที่ขยับตัว แค่เพียงนิดเดียวก็เหมือนว่าร่างของเธอมันพร้อมที่จะสลายไปแล้ว เนื้อตัวบอบช้ำ รอยแดงที่เขาประทับไว้บนตัวเธอแทบจะทุกตารางบนผิวของเธอนี่อีก เห็นแล้วก็พานชอกช้ำระกำใจนัก
รีบเข้าไปชำระล้างร่
