หยาดฟ้ากลับมาใช้ชีวิตปกติในกรุงเทพฯ หลังจากกลับจากงานแต่งงานของอิงนรี กับสิบทิศก็ไม่ได้เจอกันบ่อยๆ แล้วเพราะเขาลางานจนไม่เหลือวันลา
หลังจากประสบอุบัติเหตุจนขาหักและต้องรักษาตัวอยู่นานนับเดือน ในช่วงแรกเธอยังรู้สึกใจลอยและคิดถึงงานอยู่เสมอ แต่เมื่อเวลาผ่านไปเธอก็เริ่มปรับตัวเข้ากับชีวิตที่ผ่านไปวันๆ ได้
ความรู้สึกค่อยๆ ชัดขึ้น หยาดฟ้ารู้ดีว่าการเมาแล้วขับมันไม่สมควรเลยสักนิด โดยเฉพาะที่เธอเป็นหมอ คนที่รู้ดีกว่าใครว่ามันอันตรายแค่ไหน
“เอาเฝือกออกแล้ว แบบนี้หยาดก็กลับไปทำงานได้แล้วใช่ไหมคะพ่อ” ลูกสาวเอ่ยถามขึ้นขณะกำลังนั่งรับประทานอาหารมื้อเช้ากันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา ซึ่งไม่ใช่เรื่องง่ายนักที่จะได้มานั่งกินข้าวพร้อมกันแบบนี้ในเวลานี้
“เฮ้อ...หยาด หนูยังต้องไปกายภาพบำบัดอีกนะ ถึงแผลมันจะหายแล้ว หนูเองก็รู้นี่” คนเป็นพ่อเอ่ยตอบ เขารู้ดีว่าลูกสาวของตัวเองนั้นหัวดื้อ แต่ก็ไม่คิดว่ากับเรื่องน
