ตอนที่ 10
ปัง ปัง ปัง
“เหี้ยอะไรของพวกมึงวะ”
ไอ้ชั่วนั่นตะโกนถามลูกน้องมันเสียงดัง ฉันลืมตาขึ้น หันไปมองประตูที่กำลังสั่นคล้ายมีคนถีบมันอย่างมีความหวัง
“ลูกพี่ ฮันเตอร์มัน อ๊าก~”
เมื่อกี้เขาพูดชื่อฮันเตอร์ใช่ไหม ฮันเตอร์มาช่วยฉันแล้วใช่ไหม ทันใดนั้นเองประตูไม้ถูกถีบออกจนล้มลงพร้อมด้วยการปรากฏตัวของคนที่ฉันอยากเจอที่สุด
“อันเออร์”
ฮันเตอร์มองฉันสลับกับไอ้ชั่วนั่น สันกรามขบเข้าหากันแน่น แววตาดุดันขึ้นน่ากลัวกว่าเดิมสิบเท่า
“ฮันเตอร์ กูไม่ได้...”
ผลั๊ก
ขาเรียวถีบคนซึ่งกำลังคร่อมฉันอยู่กระเด็นไปติดผนังก่อนเขาจะตามไปดึงคอเสื้อมันขึ้นมา
“มึงกล้ามากนะที่ทำแบบนี้”
“ใจเย็นก่อนนะ”
“หึ ใจเย็นอย่างนั้นเหรอ”
ฮันเตอร์ปล่อยหมัดใส่หน้าผู้ชายคนนั้นจนเลือดสีแดงสดไหลทะลักออกจากปาก เขาโยนมันลงมาตรงหน้าฉัน
“มึงขอโทษผู้หญิงเดี๋ยวนี้!!”
“....”
“กูสั่งให้มึงกราบขอโทษดาร์ลิง!!!”
เสียงตวาดของฮันเ
