ตอนที่18

1187 คำ

ตอนที่ 18 ฮันเตอร์ซุกหน้าเข้าหาหน้าท้องแบนราบ กอดเอวเธอไว้แน่น ไม่ยอมให้ห่างตัวจนกระทั่งผล็อยหลับไป “ฉันก็คิดว่า ฉันออกจากชีวิตนายไม่ได้หรอกฮันเตอร์” ดาร์ลิงพึมพำขณะที่มือช่วยเช็ดผมเขาไปด้วย ฮันเตอร์หลับสนิทกว่าหลายคืนที่ผ่านมา อาจเป็นเพราะความอบอุ่นที่เขาโหยหาและฤทธิ์ยาที่ได้รับเข้าไป เวลาล่วงเลยมาจนถึงสี่ทุ่ม ดาร์ลิงเองก็เพิ่งตื่นมาได้ไม่นาน เธอต้องค่อย ๆ ย่องลงจากเตียงเพื่อไม่ให้คนป่วยรู้ตัวแต่ดูเหมือนเขาก็ยังรู้สึกตัวอยู่ดี “จะไปไหน” “หาอะไรกิน” “ไม่เอา ไม่ให้ไป” คนป่วยเริ่มงอแง ถูไถใบหน้าไปมากับไหล่มน มือยังคงล็อกเอวเธอไว้ ไม่ยอมปล่อย “แต่ฉันหิว” ฮันเตอร์เงยมองหน้าของคนที่เขากำงอแงใส่พลางเบะปากและพลิกตัวไปนอนบนหมอน “อยากกินไข่เจียวฝีมือเธอ” “ค่อยกินพรุ่งนี้ละกัน วันนี้กินข้าวต้มไปก่อน” “เชอะ” ดาร์ลิงมองแมวตัวโตบนเตียงซึ่งกำลังงอนเป็นเด็กก่อนจะส่ายหน้าเบา ๆ ใครจะไปรู้ว่

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม