ตอนที่4ข่าวฉาว
1279 คำ
ผัวเถื่อน 4
“กรี๊ด พี่ฮันเตอร์สู้ ๆ ค่า”
“เท่ที่สุด พี่ฮันเตอร์ของหนู”
เหลือเชื่อเลยว่านายฮันเตอร์อะไรนั่นจะมีแฟนคลับเยอะขนาดนี้ คนป่าเถื่อนแบบนั้นไม่รู้แฟนคลับเห็นอะไรดีในตัวเขานักหนา
“แกเห็นกลุ่มแฟนคลับตรงนั้นไหม”
“อืม นายนั่นมีอะไรดีก็ไม่รู้”
“ว่าไปไอ้ดาร์ลิ้ง แฟนคลับเขาเยอะแยะถึงขนาดตั้งเป็นกลุ่มเลยนะ”
“จริงดิ”
ฉันหันไปถามสายฝน ไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่ได้ยินเท่าไหร่นัก
“เออสิ ชื่อกลุ่ม เหยื่อของนักล่า มีเพจด้วยนะ อยากดูปะ”
ฉันรีบโบกมือปฏิเสธเพื่อน ไม่อยากรับรู้เรื่องของเขาสักเท่าไหร่
“โห ไม่ศึกษาหน่อยเหรอ แกต้องจีบเขานะเฟ้ย”
“ไม่ และคนอย่างฉันไม่มีทางเอาคนป่าเถื่อนแบบนั้นมาเป็นแฟนแน่นอน”
“อ้าว แล้วเรื่องเต้ล่ะ”
“ช่างมัน ยังไงฉันก็ไม่มีวันเอา…อะ”
พรึบ
ฮันเตอร์เดินเข้ามาซบหน้าลงกับแขนเสื้อฉัน ส่ายไปมาเพื่อเช็ดเหงื่อเขาออกก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาขอน้ำหน้าตาเฉย
“น้ำหน่อย”
ฉันยื่นน้ำให้เขา ทั้งที่ดวงตายังเบิกกว้างมองเขาแบบงง ๆ ฮันเตอร์รับน้ำไปดื่มด้วยท่าทางราวกับพรีเซนเตอร์ขายน้ำยังไงอย่างนั้น
“ทำไมน้ำมันไม่เย็น”
“ฮะ!?”
“ถามว่าทำไมน้ำมันไม่เย็น”
“อากาศร้อนขนาดนี้ นายจะให้มันเย็นได้ไงเล่า”
“เธอนี่ไม่ได้เรื่องเลย”
เขาว่าพลางผลักหัวฉันแล้วเดินกลับเข้าสนามไป เอาอีกแล้ว เขามาทำให้ฉันตกเป็นเป้าสายตาแบบนี้อีกแล้ว
โอ๊ย ถ้าไม่ใช่เพราะเพื่อนตัวดี ฉันคงไม่ต้องทนนั่งอยู่แบบนี้หรอก
ต้องยอมรับว่าฮันเตอร์เล่นเก่งจริง ๆ คะแนนจากทีมเขานำอีกทีมไป 70 ต่อ 30 แล้ว จะว่าไปการนั่งดูบาสแบบนี้ก็เพลินดีเหมือนกันนะ
“สายฝน ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ”
“รีบไปไหน อีกไม่ถึงห้านาทีเกมก็จะจบแล้ว”
“นั้นดีเลย ฉันกลับเลยละกัน”
“อ้าว แกไม่รอคืนของให้พี่ฮันเตอร์ก่อนหรือไง”
“ฉันปวดท้องมากเลยว่ะ ฝากแกหน่อยละกันนะ บาย”
ทำไมฉันคิดแผนชิ่งแบบนี้ไม่ได้ตั้งแต่แรกนะ มัวแต่นั่งรอคืนของให้ฮันเตอร์ตามที่สายฝนบอกอยู่ได้
จะว่าไปสเตเดียมนี่กว้างเหมือนกันนะ ฉันไม่ค่อยได้มาอะ เลยไม่ค่อยคุ้นเคยแล้วห้องน้ำอยู่ไหนล่ะเนี่ย ปวดท้องจะแย่แล้ว
“ทางนั้นละกัน”
ฉันตัดสินใจเดินไปทางฝั่งซ้าย เห็นประตูบานหนึ่งเขียนด้านหน้าว่าห้องน้ำสำหรับอะไรสักอย่าง ไม่ได้อ่านจนจบฉันก็รีบเปิดประตูพุ่งตัวเข้ามาด้านในเพื่อหาที่ปลดทุกข์ทันที
“ด่านเกือบแตกไหมล่ะ ดาร์ลิงเอ๊ย”
หลังจากจัดการธุระอันแสนสุขเสร็จ ฉันเลยเดินออกจากห้องน้ำมาล้างมือและแต่งเติมหน้าอีกเล็กน้อย คนอะไรเนี่ย ยิ่งมอง
ยิ่งสวย บ้าจริงเชียว
“เฮ้ย เธอเข้ามาได้ไง!!”
ลิปสติกสีสวยที่ฉันกำลังบรรจงเติมแต่งบนริมฝีปากบัดนี้มันลากยาวไปเกือบถึงหางคิ้วเพราะตกใจเสียงที่ทักขึ้น ฉันค่อย ๆ หันไปมองต้นตอเสียงก่อนจะเบิกตากว้าง
“กรี๊ด ไอ้บ้า ไอ้โรคจิต แกมายืนแก้ผ้าทำไม”
ฉันรีบยกมือขึ้นปิดตาตัวเอง คนตรงหน้าฉันคือ ฮันเตอร์เจ้าเก่าเจ้าเดิมซึ่งตอนนี้ เขาอยู่ในสภาพที่มีผ้าขนหนูพันรอบเอวหลวม ๆเพียงผืนเดียว
“เธอด่าฉันทั้งที่เป็นความผิดตัวเองอีกแล้วนะ”
“ความผิดฉันตรงไหน ฉันแค่มาเข้าห้องน้ำ”
“แต่ห้องน้ำที่เธอมาเข้า มันเป็นห้องน้ำนักกีฬาชาย”
“0_0” ช็อกไปแล้ว
“หึหึ ถ้ามีคนมาเห็นเธอในนี้ละก็”
ใช่ จะให้ใครมาเห็นฉันในนี้ไม่ได้ ถ้ามีคนรู้ว่าฉันมาเข้าห้องน้ำชาย ฉันต้องไม่มีหน้าเฉิดฉายอยู่ในมหาลัยแห่งนี้แน่
คิดได้อย่างนั้น ฉันจึงรีบวิ่งไปที่ประตู
“เวรแล้วไง”
ฉันถอยหลังกลับมาแทบไม่ทัน เมื่อเห็นเหล่าบรรดานักบาสชายกำลังเดินตรงมาทางห้องน้ำ
“นายช่วยฉันหน่อยสิ”
“ช่วยอะไร”
ฮันเตอร์ยืนกอดอก พิงขอบอ่างล้างหน้ามองฉันด้วยใบหน้ากวนประสาท
“ทำยังไงก็ได้ อย่าให้ใครรู้ว่าฉันเข้ามาในนี้ ถ้ามีคนเห็น ฉันต้องอับอายไปถึงรุ่นลูกแน่”
“ฉันช่วยแล้วจะได้อะไร?”
ฉันเม้มปากตัวเองแน่น เดินไปหยุดยืนตรงหน้าฮันเตอร์
“นายคงไม่อยากเป็นข่าวฉาวกับฉันในห้องน้ำนี่หรอก”
“เป็นข่าวกับดาวมหาลัยคนสวยอย่างน้องดาร์ลิงไม่ดีตรงไหน”
ฮึ่ย>_<!! ฉันชักจะหมดความอดทนกับความกวนประสาทของเขาแล้วนะ แต่ถึงอย่างนั้น ฉันก็ยังขอร้องให้เขาช่วยอยู่ดีเพราะเขาคือความช่วยเหลือเดียวที่ฉันมีตอนนี้
“นะ นะ ช่วยฉันหน่อยนะฮันเตอร์”
“หึ ก็ได้ ช่วยเพราะไม่อยากให้อับอายไปถึงรุ่นลูกเราหรอกนะ”
“นายหมายความว่าไง เฮ้ จะลากฉันไปไหน”
ฮันเตอร์หันมายกยิ้มร้ายขณะกำลังลากฉันเข้าห้องอาบน้ำ
“เราคงต้องอาบน้ำด้วยกันแล้วล่ะที่รัก”
นี่มันเป็นความคิดที่ผิดมาก และมันไม่ถูกต้องเอาเสียเลย ทำไมฉันต้องมาติดอยู่ในห้องน้ำแคบ ๆ กับฮันเตอร์ด้วยเนี่ย
“เดี๋ยว นายจะทำอะไร”
กระซิบถามเสียงเบาเมื่อเห็นเขาทำท่าจะแกะผ้าขนหนูออกจากเอว
“อาบน้ำไง ร้อนจะตาย”
“ไม่ได้ นายจะมาอาบน้ำทั้งที่ฉันอยู่ในนี้ไม่ได้นะ”
ก๊อก ก๊อก
“เฮ้ย ใครอยู่ในห้องน้ำน่ะ”
ฉันรีบยกมือขึ้นปิดปากตัวเอง ภาวนาอย่าให้มีใครได้ยินเสียงฉันหรือมีใครจับได้
“กูเอง”
“พี่ฮันเตอร์เหรอ ขอโทษครับพี่”
เสียงฝีเท้าเดินห่างออกไป ฉันเลยปล่อยมือออกจากปากตัวเองลอบถอนหายใจอย่างโล่งอก
“มองอะไร”
ฮันเตอร์ยืนยิ้มขำอยู่ตรงหน้าฉันก่อนจะส่งที่ขัดหลังมาให้ ชี้ไปที่หลังตัวเองเป็นการบังคับกลาย ๆ ว่าให้ฉันถูหลังให้เขา
“ฉัน ไม่ ทำ”
ฉันอ้าปากบอกเขาช้า ๆ ชัด ๆ โดยไม่ออกเสียงเพราะกลัวคนด้านนอกจะได้ยิน
“ข่าว ฉาว”
และเขาก็เลียนแบบ ขยับปากช้า ๆ เพื่อข่มขู่ฉันเช่นกัน สุดท้ายฉันเลยต้องจำใจหยิบที่ถูหลังจากมือเขา มาถูหลังให้เขาตามความต้องการของคนเจ้าเล่ห์
“อ๊ะ โอ๊ย”
ฮันเตอร์หลุดร้องออกมาเมื่อฉันขัดออกแรงขัดมากกว่าที่ควร เขาขบกรามแน่น เอี้ยวหน้ามามองฉันด้วยใบหน้าดุดัน
“อุ๊ย โทษนะไม่ได้ตั้งใจ”
“โอ๊ย!”
“พี่ฮันเตอร์เป็นอะไรหรือเปล่าครับ”
เสียงถามไถ่จากด้านนอกทำให้ฉันหยุดทารุณกรรมฮันเตอร์ชั่วคราว
“เปล่า พอดีที่ขัดหลังมันแสบ”
“เอาของผมไปแทนไหมพี่”
“ไม่เป็นไร แสบแบบนี้กูชอบ”
ไม่พูดเปล่าเขายังหันกลับมาประกบริมฝีปากตัวเองเข้ากับริมฝีปากฉัน แถมยังกัดริมฝีปากล่างฉันแรงจนรู้สึกได้ถึงรสชาติฝาดของเลือดในปาก
“ถ้าทำฉันเจ็บอีก เธอไม่โดนแค่นี้แน่”
“...”
“ละอีกอย่าง ฉันชอบกลิ่นเชอร์รี่จริง ๆ นะ”
_______________
- ผู้เขียน
