ตอนที่2ผัวขา เมียขอโทษ
1185 คำ
ผัวเถื่อน 2
“อื้อ หนักหัวจัง”
ฉันสะบัดหัวไล่ความหนักอึ้งพวกนั้น ซุกหน้าเข้ากับหมอนข้างเพื่อหลับต่อแต่เดี๋ยวก่อนทำไมหมอนข้างมันแข็งแถมยังมีกลิ่นหอมที่ไม่คุ้นอีก
“เฮ้ย!!”
ทันทีที่ฉันลืมตา พบว่าสิ่งที่ฉันกอดอยู่ไม่ใช่หมอนข้างแต่เป็นแผงอกกำยำของใครไม่รู้ต่างหาก
“ตื่นมาก็เสียงดังเลยนะ”
เจ้าของแผงอกกำยำพูดด้วยน้ำเสียงรำคาญก่อนจะพลิกตัวไปอีกทาง
“แกเป็นใคร!!”
“เงียบ ๆ ได้ไหมคนจะนอน”
เขาว่าพลางดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมโปง นั่นทำให้ฉันได้เห็นว่าตัวเองกำลังใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวตัวโคร่งอยู่ ส่วนภายในนั้น ว่างเปล่า นี่อย่าบอกนะว่า 0.0
ผลั่ก
ไวกว่าใจคิด เท้าฉันจัดการถีบไอ้บ้าบนเตียงตกลงจากเตียงเมื่อคิดว่ามันอาจทำอะไรฉัน
“อะไรของเธอวะเนี่ย”
ผู้ชายคนนั้นลุกขึ้นยืนเต็มความสูง มือเสยผมตัวเองลวก ๆ ด้วยใบหน้ายุ่งเหยิงแต่ถึงอย่างนั้น เขายังดูหล่อและ so hot มากอยู่ดี
“นายขืนใจฉัน ไอ้คนเลว”
“ฉันนี่นะขืนใจเธอ?”
ยังมีหน้ามาถามกลับ ไอ้คนชั่ว ฉันหันซ้ายหันขวาเพื่อหาอุปกรณ์ป้องกันตัวจนกระทั่งสายตาหันไปเจอเข้ากับนาฬิกาปลุกข้างเตียง
“อย่าอยู่เลย”
ฉันคว้านาฬิกาได้ก็เขวี้ยงใส่เขาเต็มแรง
“โอ๊ย เป็นบ้าอะไรของเธอวะ”
ดวงตาคมตวัดมองฉันเขม็งก่อนที่เขาจะลากฉันลงจากเตียง ย้ำนะคะว่าลาก
“ปล่อยนะ นายจะพาฉันไปไหน”
ฉันพยายามดิ้มให้หลุดจากการจับกุมแต่เหมือนจะเสียแรงเปล่า
“ปล่อยฉันนะไอ้เลว”
เมื่อดิ้นไม่สำเร็จเลยหันไปกัดมือเขาแทน คราวนี้หน้าหล่อ ๆ ของเขาฉายแววดุดันขึ้นกว่าเดิม
แกร๊ก แกร๊ก
เขาหยิบกุญแจมือจากกล่องบนโต๊ะมาจัดการล็อกข้อมือฉันเข้ากับขาโต๊ะ
“นายจะมาทำแบบนี้กับฉันไม่ได้นะ ไอ้ชั่ว ไอ้เลว”
เขานั่งยองลงระดับเดียวกันกับฉันก่อนจะกระชากหน้าฉันเข้าไปกดจูบรุนแรงจนฉันรู้สึกได้ถึงกลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งในปาก
“ระวังปากเธอหน่อย”
“ไอ้เลว!!!”
ผู้ชายคนนั้นสูดลมหายใจเข้าปอดเหมือนพยายามข่มอารมณ์ก่อนจะพูดออกมาเสียงเข้ม
“คิดดี ๆ ว่าเรื่องเมื่อคืนเป็นเพราะใคร”
“เพราะนายไง”
“เฮ้อ ถ้าคิดได้แล้วเลิกบ้า ฉันจะมาปล่อย”
“เดี๋ยวก่อน นายไม่มีสิทธิมาล็อกมือฉันแบบนี้”
“ฉันไม่ตัดมือเธอทิ้งก็ดีแค่ไหนแล้ว”
“ไอ้คนใจอำมหิต”
“เธอใจดีมากสินะ เขวี้ยงของใส่คนอื่นจนเลือดอาบแบบนี้”
แหมะ พูดเกินไปแค่เลือดออกซิบ ๆ เอง
“ฉันป้องกันตัวย่ะ”
“จากใคร? จากฉันน่ะเหรอ?”
“ใช่สิ ไอ้คนฉวยโอกาส นี่นายคงมอมเหล้าฉันแล้วก็...”
“หยุด”
“ทำไม คอยดูนะฉันจะแจ้งความ เอาเรื่องนายให้ถึงที่สุด นายได้เข้าไป...”
“กูบอกให้หยุด!!!”
ฉันเผลอสะดุ้งเมื่อจู่ ๆ เขาก็ตวาดขึ้นมาเสียงดัง และต้องกระเถิบหนีเมื่อเขาเดินเข้ามาใกล้
“นายอย่าเข้ามานะ ฉันมีแมว มีพ่อ มีแม่ต้องดูแล ฮือ”
ฉันหลับตาปี๋เมื่อเขาเดินเข้ามาประชิดตัวก่อนจะค่อย ๆ ลืมตาเมื่อรู้สึกมีอะไรมาเขกหัว
“ดูซะ จะได้เลิกด่าฉันสักที”
ใช้มือข้างที่ว่างรับมือถือเขามาแบบกล้า ๆ กลัว ๆ
“ให้ดูอะไร”
“เปิดก่อนแล้วค่อยถาม”
เฮอะ ขี้เก๊กชะมัด ฉันเลิกสนในเขาก้มลงกดเปิดคลิปในมือถือดู
“นี่เธอรู้ตัวหรือเปล่าว่ากำลังทำอะไร”
“ปล้ำสุดหล่อไงคะ”
ฉันรีบปิดคลิปน่าอับอายนั่นทันที บ้าจริง องค์แม่ดาร์ลิงอย่างฉันเนี่ยอะนะมาไล่ปล้ำผู้ชายแบบนี้ โอ๊ย แม่ละเพลีย
“คราวนี้เห็นหรือยังว่าเรื่องมันเริ่มจากใคร”
“รู้แล้วน่า ฉันคงเมาไปหน่อย”
“ง่าย ๆ แบบนี้เลย”
เขาเลิกคิ้วถามขึ้น ฉันเลยเชิดหน้าตอบกลับไป
“ใช่ไง ฉันไม่ติดใจอะไรละ เลิกแล้วต่อกัน ปล่อยฉันสักที”
“หึ ฉันไม่ปล่อย”
“นายจะเอาอะไรจากฉัน”
“เอาอะไรดีนะ”
มือหนาจับคางฉันให้เงยมองเขา อีกมือไล้ไปตามใบหน้าฉัน
“ตรงนี้ก็ได้แล้ว”
เขาใช้มือคลอเคลียที่แก้มฉันก่อนจะเลื่อนลงมายังริมฝีปาก
“ตรงนี้ก็ได้แล้ว”
ฉันเม้มปากตัวเองแน่นพยายามสะกดกั้นอารมณ์ตัวเองไว้ ยังไงตอนนี้ฉันก็เสียเปรียบเขา อยู่นิ่ง ๆ ก่อนดีกว่า
“ตรงนี้ก็...”
ริมฝีปากสวยยกยิ้มมุมปาก ลากนิ้วลงมาตามลำคอฉันจนถึงเนินอก นั่นทำให้ฉันต้องสะบัดตัวออก
“นายจะเอายังไงกับฉันแน่ ฮะ!!”
พอกันที ฉันจะไม่อดทนอีกต่อไปแล้ว เขาหัวเราะในลำคอผละออกจากฉัน ย้ายไปนั่งลงบนโซฟาโดยมีฉันถูกล็อกมือกับขาโต๊ะ นั่งอยู่บนพื้นเยี่ยงทาสในเรือนเบี้ย
“ขอโทษฉันสิ”
“ขอโทษ?”
ฉันทวนคำพูดเขาอีกครั้งเพื่อให้แน่ใจว่าไม่ได้ฟังผิด
“ใช่ ขอโทษที่เธอด่าฉันไง”
“เฮอะ แค่นี้ใช่ไหม ขอโทษ”
ฉันพูดขอโทษส่ง ๆ ตามที่เขาต้องการแต่ดูเหมือนเจ้าตัวจะยังไม่พอใจ
“พูดให้มันดี ๆ หน่อย”
“นี่แหละดีที่สุดสำหรับฉันแล้ว”
เขาถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ยกมือขึ้นกอดอก มองฉันด้วยสายตานิ่ง ๆ
“นายจะให้พูดยังไงบอกมาสิ”
“ผัวขา เมียขอโทษ เมียผิดไปแล้ว”
“ฮะ!!?”
ตกใจแทบช็อก ใครจะพูดอะไรน่าอายแบบนั้น
“แล้วแต่ ไม่พูดก็หาวิธีไขกุญแจเองแล้วกัน”
ฉันกัดปากตัวเอง กำหมัดด้วยความโกรธแค้น
“ผัวขา เมียขอโทษ เมียผิดไปแล้ว”
“หึ ไหนหอมแก้มผัวด้วยสิคะ”
เขายื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉัน ใจจริงอยากจะฟาดแก้มนั้นมากแต่เพื่อความอยู่รอด เลยต้องจำใจหอมแก้มเขา
“ตรงนี้ด้วย”
คราวนี้เขาแตะนิ้วที่ปากตัวเองด้วยสีหน้ายียวน กวนอวัยวะเบื้องล่าง
“มันจะมากไปแล้วนะ”
“เฮ้อ โยนกุญแจทิ้งที่ไหนดีน้า”
วัตถุเล็ก ๆ ถูกหยิบออกจากกระเป๋ากางเกง แกว่งไปแกว่งมาอยู่ตรงหน้าฉัน
จุ๊บ
“ฉันชอบกลิ่นเชอร์รี่นะ”
เขาว่าพลางส่งยิ้มกว้างกลับมาให้ ฉันหันหน้าหนีเพราะรู้สึกประหม่าขึ้นมาเสียอย่างนั้น กลิ่นเชอร์รี่คือกลิ่นลิปมันฉันเอง >__<!!!
???
- ผู้เขียน
