บทที่ 8
636 คำ
นาคนาคา ๘
สามปีผ่านไป
ตอนนี้นาคาเรียนอยู่มัธยมปีที่ 5
ตั้งแต่วันนั้นที่เขาบอกเจ้าสิ่งประหลาดที่คอยตามเขามาก็เป็นเวลาหลายปีมาแล้วก็ไม่เจอสิ่งนั้นอีกเลย
"ผมขอเวลาอีกปีเดียวนะครับแม่ พอผมเรียนจบแม่จะได้สบายสักที" ก่อนที่จะออกไปโรงเรียนทุกวันนาคาจะพูดให้กำลังใจแม่ เพราะเห็นแม่ที่พิการทางร่างกายแต่ยังต้องทำงานงกๆ เพื่อหาเงินเก็บไว้ส่งเสียให้เขาเรียน
"แม่รู้ว่าลูกต้องทำได้ ลูกอย่า คิดมากเรื่องนั้นเลยนะเราอยู่แบบนี้ก็อยู่ได้ ขอให้เรามีกันและกัน ลูกตั้งใจเรียนทำความฝันของลูกให้เป็นจริงแม่ก็ดีใจแล้ว"
นาคาโน้มลงไปหอมแก้มแม่ฝั่งที่ถูกน้ำร้อนลวก เขาทำแบบนี้ประจำทุกวันโดยที่ไม่รังเกียจเลย
ชายหนุ่มเดินออกมาเพื่อไปขึ้นรถโรงเรียนที่จอดรอรับอยู่ท้ายหมู่บ้าน ตั้งแต่วันที่ถูกพริกแกงตำหนิเรื่องมาสายเขาก็พยายามมาให้เช้าที่สุด
[โรงเรียนมัธยม]
"นายมาเช้าๆ แบบนี้ได้กินข้าวมาหรือยังนาคา"
"ยัง"
"เราห่อหมั่นโถวมาด้วยเราให้นาย" พูดจบน้ำฝนก็หยิบหมั่นโถวที่เตรียมมาอยู่ในกล่องส่งให้กับนาคา
"เธอเก็บไว้กินเองเถอะ" นอกจากจะไม่รับหมั่นโถวจากมือของน้ำฝน นาคายังรีบเดินออกไปจากเธอ
“ดีไม่กินก็ไม่ต้องกินคนอุตส่าห์ห่อมาฝาก" พูดจบน้ำฝนก็เอาหมั่นโถ่ในกระปุกออกมากัดกินแบบโมโห ที่ถูกอีกฝ่ายปฏิเสธจนเธอสำลัก
แอ๊ะ แอ๊ะ
"เอ้าา เป็นอะไรมากไหม" จังหวะนั้นมีผู้ชายถือน้ำเดินผ่านมาเห็นว่าเธอสำลักก็เลยยื่นน้ำมาให้ น้ำฝนรับน้ำขวดนั้นมาแล้วก็เปิดกิน
"ขอบใจนะสมหมาย"
"หึ!! สมหมายชื่อพ่อกูส่วนชื่อกูน่ะสมชาย ถ้ามึงยังกวนตีนกูอยู่อีกนะเดี๋ยวมึงได้กินตีนกูแน่"
"ฮ่าากูไปล่ะ" น้ำฝนขำออกมาก่อนที่จะส่งน้ำขวดเดิมคืนให้กับสมชายแล้วก็วิ่งกลับไปที่ห้องเรียน
สมชายมองร่องรอยที่น้ำฝนดื่มน้ำขวดนั้น แล้วก็ยกขึ้นมาดื่มต่อพร้อมกับยิ้มเล็กน้อย สมชายแอบชอบน้ำฝนมานานแล้ว แต่รู้ดีว่าน้ำฝนคงจะชอบนาคา เพราะคอยตามตื้อนาคาตลอดเวลาเลย ไม่ใช่แค่สมชายที่คิดแบบนั้น เพื่อนๆ ในห้องเรียนทุกคนก็คิดเหมือนกัน
"ทำไมวันนี้ไม่ขึ้นรถโรงเรียนมาล่ะ" พอเข้ามาในห้องเรียนก็เห็นพริกแกงนั่งอยู่ก่อนแล้วนะคะรีบเดินเข้ามาถาม
"พ่อมาส่ง"
"ถอยฉันจะนั่ง" น้ำฝนเข้ามาในห้องก็เห็นว่านาคายืนคุยอยู่กับพริกแกง และตรงที่เขายืนมันเป็นเก้าอี้ของเธอ หญิงสาวก็เบียดร่างของเขาแล้วเข้าไปนั่งที่
"นายกลับไปนั่งที่เถอะแล้วค่อยคุยกัน" พริกแกงหันไปบอกนาคา
ทั้งสองคนเริ่มสนิทกันมาสองปีแล้ว เพราะมีอยู่เหตุการณ์หนึ่งที่นาคาช่วยพริกแกงไว้ ก็คือวันนั้นพริก แกงตกน้ำเหมือนกับมีอะไรดึงขาเธอลงไป เพื่อนๆ ที่ยืน อยู่ริมฝั่งไม่มีใครกล้าลงไปช่วยเลย คนที่ลงไปช่วยเธอก็คือนาคา ตอนที่ใกล้จะหมดสติพริกแกงเห็นว่าเขาต่อสู้กับตัวอะไรบางอย่างที่อยู่ใต้น้ำ รู้สึกตัวอีกทีเธอก็อยู่โรงพยาบาลแล้ว
- ผู้เขียน
