30
แต่นั่นไม่ได้ทำให้โดมินิคพึงพอใจกับความงดงามนั้น ม่านไหมเอี้ยวตัวหยิบผ้าห่ม หมายนำมาปิดบังตัว แต่ก็ถูกมือใหญ่จับผ้าห่มแล้วดึงแรงๆ ก่อนโยนมันลงไปกองอยู่บนพื้น ม่านไหมตกใจเมื่อร่างสามีโถมทับมาทั้งตัว ร่างหล่อนรู้สึกคล้ายกับว่ากำลังจมลงไปกับที่นอน
“ปล่อยฉันนะ...ลุกไปเดี๋ยวนี้” หล่อนใช้เล็บจิกลงไปบนบ่าของเขาเต็มแรง โดมินิคเจ็บจนทนไม่ไหว เขาจึงรวบมือม่านไหมไว้ด้วยมือข้างเดียว ร่างสูงใหญ่หยัดตัวขึ้นจนหลังตั้งตรง สองขาคร่อมร่างเล็กไว้เพื่อไม่ให้หล่อนดิ้นรนหลุดพ้น ใช้มืออีกข้างปลดเข็มขัดก่อนนำมันไปรัดข้อมือทั้งซ้ายขวาของม่านไหม
“ฉันปล่อยเธอแน่ แต่ปล่อยหลังจากฉันเสร็จกับเธอก่อนนะ แล้วฉันจะฝากรอยให้ชู้เธอได้ดูต่างหน้า ให้มันรู้ว่า ใครกันแน่ที่เป็นเจ้าของเธอ” เสียงโดมินิคฟังแล้วน่ากลัว ใบหน้าเขาก็เช่นกัน บ่งบอกถึงแรงโทสะ นัยน์ตาร้อนแรงราวกับว่า มีไฟกองเล็กกองน้อยสุมอยู่ ม่านไหมกลัวจับจิตจับใจ ห
