“ผมขอโทษ ที่เป็นต้นเหตุทำให้คุณต้องร้องไห้อีกแล้ว ให้โอกาสผมสักครั้งนะฮันน่า ให้ผมได้ทำหน้าที่พ่อและสามีที่ดีบ้าง" ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ ทรุดตัวคุกเข่าลงกับพื้น พร้อมกับกอดขาเรียวฮันน่าเอาไว้แน่น แล้วแนบใบหน้าลงไปราวกับว่าเขากำลังกลัวที่จะต้องเสียเธอไปอีกครั้ง คราบมาเฟียหนุ่มเมื่อสิบกว่าปีที่แล้วได้หายไปจนสิ้น เวลานี้เขาเหมือนลูกแมวที่กำลังอ้อนเจ้าของให้รักและเมตตา
“ปล่อยค่ะ โลกของเรามันคนละใบ สิบกว่าปียังอยู่มาได้ แล้วทำไมต่อไปถึงจะอยู่ไม่ได้ ฉันไม่ต้องการสามี ลูกของฉันก็ไม่ต้องการพ่อ ฉะนั้นคุณก็อยู่ในที่ของคุณอย่าเกี่ยวข้องกันอีกเลย" แม้ว่าฮันน่าจะรู้สึกหวั่นไหวกับชายตรงหน้ามากแค่ไหนก็ตาม แต่เธอก็กลัวว่าลูกๆ จะเผชิญกับอันตราย ถ้าหากว่ากันยาและตุลาอยู่ในสถานะบุตรของอีธาน
“กันยาเป็นลูกของผม ส่วนคุณเป็นภรรยาของผม ฉะนั้
