"หัวเราะอะไรตลกมากเลยหรือไง คุณไม่เป็นฉันคุณไม่รู้หรอก และไม่มีเข้าใจด้วย การท้องลูกแฝดลำบากแค่ไหน เดินก็ลำบาก กว่าจะคลอด ออกมาแล้วต้องเลี้ยงดูรับผิดชอบชีวิตคนๆ หนึ่งเพื่อให้เขาสมบูรณ์แบบที่สุด ทั้งที่เราไม่รู้ว่าจะทำได้ดีแค่ไหน แต่ก็ต้องพยายามทำให้สุดกำลังที่มี จนในวินาทีนี้ฉันก็ยังไม่รู้ว่าฉันสามารถผ่านพ้นวันคืนที่แสนจะอ้างว้างนั้นมาได้ยังไง"
บรรยากาศภายในบ้านจะดีแล้วเชียว แต่แล้วทุกอย่าง กลับเริ่มอึมครึม เมื่อฮันน่ากำลังร้องไห้ เมื่อเธอนึกถึงวันคืนอันโหดร้ายที่ผ่านมาเพียงลำพัง
"ผมขอโทษ ผมสัญญาว่านับจากวินาทีนี้ คุณจะไม่โดดเดี่ยวเดียวดายอีกแล้ว ผมจะไม่มีวันทิ้งคุณไปไหน หยุดร้องไห้ก่อนนะครับคนดี"
ในจัง
