ตอนที่ 47
“หนูรู้แล้วก็ดีหรอก ถ้าหนูรักพี่แก๊ฟ อยากจะได้พี่แก๊ฟมาแต่งงานด้วย ป้าจะทำให้หนูสมหวัง นังเลื่อมลนินมันไม่รู้หรอกว่า ที่มันได้ไปแค่เปลือกเท่านั้น ป้าเองเห็นแต่หนูเพียงเท่านั้นที่เป็นคนดีที่สุดของป้า ที่ป้ารัก ปรารถนาหนูมาเป็นลูกสะใภ้ของป้า คอยดูเถอะ ป้าแน่ใจว่าตาแก๊ฟของป้าไม่มีทางเลือกก้อนกรวดเศษดินมากกว่าเนื้อเพชรอย่างหนูเพียงหรอก ป้ามั่นใจอย่างนั้น”
คุณพิณอำพันการันตีอย่างนี้หล่อนยิ้มแทบแก้มปริ นึกคาดหมายในใจ นังเลื่อมลนินต้องกระเด็นไปจากชีวิตพี่แก๊ฟแน่นอน เป็นเมียที่ไม่ได้ยอมรับ เป็นสะใภ้ที่ใครมองข้าม เหมือนเป็นนางบำเรอรอวันเฉดหัวออกจากตระกูลนี้ หล่อนยกมือกราบไปที่ทรวงอกของคุณพิณอำพันงามๆ ครั้งหนึ่งพิณอำพันยิ้มปลื้มปีติด้วย
นางไม่อยากจะบอกกับเพียงอำพรว่าเจอพิษของเลื่อมลนินอย่างไรบ้าง เดี๋ยวกลัวว่าเพียงอำพรจะตกอกตกใจไปกันใหญ่ และนางถือว่านางบกพร่องด้วยในเรื่องนี้ สิ่งที่นาง
