INTRO
1626 คำ
โรงพยาบาล N
"ยินดีด้วยนะคะคุณแม่ตั้งครรภ์ได้ 8 สัปดาห์แล้วค่ะ"
คำบอกเล่าของคุณหมอวัยกลางคนที่อยู่ตรงหน้าทำเอามือของเจ้าขาสั่นระริกอย่างไม่สามารถควบคุมได้หยาดน้ำตาพลันไหลรินลงมาจนหน้ากากผ้าที่เธอสวมอยู่เปียกชุ่มไปด้วยหยดน้ำตา เมื่อเธอต้องพบเจอกับเรื่องไม่คาดฝันที่เกิดขึ้นจากความสะเพร่าและอารมณ์เพียงชั่ววูบของเธอ ถ้าหากคืนนั้นเธอไม่หลงไหลไปกับเจ้าของแววตาสีน้ำตาลคู่นั้นเธอก็คงไม่ต้องมานั่งเสียใจในวันนี้
ถ้าหากว่าย้อนเวลากลับไปได้ถ้าหากว่า...Go back in the time
ณ กรุงโรมประเทศอิตาลี
โรงพยาบาล H
กองทัพเดินออกมาจากห้องผ่าตัดด้วยความเหนื่อยล้าวันนี้เขามีเคสผ่าตัดยาวถึง 4ชั่วโมง เป็นเคสผู้ป่วยฉุกเฉินที่ประสบอุบัติเหตุค่อนข้างหนักร่างสูงบิดตัวไปมาไล่ความเมื่อยขบก่อนที่ใครบางคนจะเดินตามออกมาจากห้องผ่าตัดติดๆ
"วันนี้ไปดื่มด้วยกันไหมคะหมอไค"
ไลร่าคุณหมอสาวแผนกศัลยกรรมเอ่ยปากชวนกองทัพไปดื่มด้วยกันหากแต่ใบหน้าหล่อเหลากลับส่ายหน้าปฏิเสธทันที ทำเอาไลร่าถึงกับยิ้มออกมาด้วยความคุ้นชินกับปฏิกิริยาตอบสนองของกองทัพยามที่เธอชวนไปดื่ม เขาปฏิเสธเธอทุกครั้งย้ำว่าทุกครั้งไม่มีครั้งไหนเลยที่เขาจะยอมไปดื่มกับเธอหรือแม้แต่สาวๆคนอื่นที่มาชวนเขาก็ไม่เคยไปดื่มกับใครเลยสักครั้ง
"ดื่มคนเดียวสนุกกว่า"
กองทัพตอบกลับไลร่ายิ้มๆส่วนไลร่าได้แต่พยักหน้ารับอย่างเข้าใจในความเป็นเขาไค แมคคินสัน คุณหมอศัลยแพทย์มือหนึ่งของโรงพยาบาล H ที่ปฏิเสธผู้หญิงทุกคนที่เข้าหาเขา กองทัพส่งยิ้มให้ไลร่าเป็นการส่งท้ายก่อนที่จะเดินกลับไปที่ห้องทำงานเพื่อเก็บของเตรียมออกเวร
นี่ก็ใกล้จะถึงเวลาที่เขาต้องเดินทางกลับไปยังประเทศที่เขาจากมาเสียแล้วสิเขาจากอกบิดามารดามานานเกินไปแล้ว 15 ปีที่ต้องใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ภายใต้การดูแลของมาเฟียใหญ่อย่างคุณปู่เรย์ทำให้กองทัพเติบโตขึ้นมาเป็นอย่างดี โดยที่เขาไม่รู้สึกขาดความอบอุ่นหรือโดดเดี่ยวอ้างว้างเลยสักครั้งนั่นเป็นเพราะว่าพ่อเก้ามักจะพาแม่นับกับน้องพราวบินมาอยู่กับเขาทุกครั้งที่น้องพราวปิดเทอม
รอยยิ้มประดับอยู่บนใบหน้าหล่อเหลาไม่จางหายเมื่อคิดถึงครอบครัวที่แสนอบอุ่นของตัวเองก่อนที่ร่างสูงจะเดินไปเรื่อยๆจนถึงห้องทำงานและเปลี่ยนเป็นชุดลำลองสบายตัว เมื่อเรียบร้อยแล้วกองทัพก็เดินทางกลับที่พักทันทีเพราะวันนี้เขาตั้งใจจะไปนั่งดื่มคนเดียวเงียบๆที่ผับประจำของเขาซึ่งเจ้าของผับก็คือเพื่อนสนิทของเขาเอง
โรงแรม A
เจ้าขาวางมือถือลงบนโต๊ะด้วยความรู้สึกผิดหวังและเสียใจเมื่อบทนางเอกที่เธออุตส่าห์ตั้งใจไปแคสตกเป็นของมิลินทร์นางเอกชื่อดังที่เป็นดาวดวงใหม่ของวงการบันเทิง ซึ่งเหตุผลที่เธอได้รับบทนี้เจ้าขาก็พอจะรู้มาบ้างว่าบ้านของมิลินทร์รวยและมีหน้ามีตาในสังคมมากพอสมควร
ละครเรื่องนี้เป็นละครฟอร์มยักษ์ที่บรรดานางเอกชื่อดังรวมถึงเธอที่อยากได้บทนางเอกเรื่องนี้มาครอบครอง ทุกคนต่างเตรียมตัวไปแคสด้วยความตั้งใจแต่สุดท้ายแล้วบทกลับตกเป็นของคนที่มาสายแม้กระทั่งวันแคสอย่างมิลินทร์ เจ้าขายิ้มหยันออกมาเล็กน้อยก่อนที่ร่างบางในชุดเดรสสุดเซ็กซี่จะลุกขึ้นจากโซฟาเดินไปหยิบกระเป๋าใบเล็กในห้องนอนแล้วเดินออกจากห้องไปทันที
Mezzanotte pub
กองทัพเดินเข้ามาในผับด้วยความคุ้นเคยเพราะเขาเข้าออกที่นี่ราวกับบ้านหลังที่สองซึ่งการ์ดแต่ละคนเมื่อเห็นเขาเดินเข้ามาต่างก็พากันก้มหัวทำความเคารพเพื่อนของเจ้านายทันที กองทัพเดินผ่านผู้คนมากมายที่กำลังพากันนั่งดื่มด้วยความสนุกสนาน บางคนก็กำลังจูบกันอย่างดูดดื่ม หรือบางคนที่กำลังเต้นโยกย้ายส่ายสะโพกอย่างยั่วยวนอยู่กลางฟลอร์พร้อมกับส่งสายตามาให้เขาอย่างเชิญชวน
"ว่าไงไคเพื่อนรัก วันนี้ทำไมถึงมาซะดึกเชียวปกตินายต้องมาก่อนสามทุ่มแล้วก็กลับก่อนเที่ยงคืนนี่"
เควินเอ่ยทักทายเพื่อนสนิทด้วยความแปลกใจเพราะตอนนี้ก็ใกล้จะห้าทุ่มแล้วแต่กองทัพกลับเพิ่งเดินทางมาถึงที่ผับของเขา ซึ่งมันผิดวิสัยของคุณหมออนามัยที่จะต้องเข้านอนก่อนเวลาเที่ยงคืน กองทัพทิ้งตัวนั่งลงตรงข้ามกับเควินก่อนที่มือเรียวยาวดุจแท่งเทียนจะเอื้อมไปหยิบแก้วเหล้าในมือของเพื่อนมากระดกทีเดียวจนหมดแก้ว
"มีเคสผ่าตัดด่วนน่ะอุบัติเหตุใหญ่และค่อนข้างหนัก" กองทัพตอบคำถามของเพื่อนสนิทพร้อมกับวางแก้วลงบนโต๊ะก่อนที่เควินจะพยักหน้ารับอย่างเข้าใจแล้วหยิบแก้วเหล้าของตัวเองยื่นให้ลูกน้องเพื่อชงให้ใหม่รวมถึงของกองทัพด้วย
"อาทิตย์หน้านายไม่อยู่แล้วฉันคงเหงาน่าดู"
เควินพูดออกมายิ้มๆแต่แววตากลับเศร้าหมองอย่างเห็นได้ชัดซึ่งไม่ได้รอดพ้นสายตาของกองทัพไปได้เลย มือใหญ่ยกขึ้นตบบ่าเพื่อนสนิทเบาๆคล้ายจะเป็นการปลอบใจกลายๆ เควินคือเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของกองทัพเป็นเพื่อนรักและเพื่อนตายที่ผ่านช่วงเวลาที่มีความสุข สนุก และอันตรายถึงชีวิตมาด้วยกันอย่างโชกโชนมันทำให้ทั้งสองคนรักและผูกพันกันมาก
"ฉันอยู่กับนายนานเกินไปแล้ว ถึงเวลาที่ฉันต้องกลับไปอยู่กับครอบครัวที่เมืองไทยสักที ถ้านายคิดถึงฉันนายก็ไปหาฉันได้ทุกเมื่อฉันและเมืองไทยยินดีต้อนรับนายเสมอเพื่อน"
เควินยิ้มน้อยๆกับคำพูดของกองทัพก่อนที่ทั้งสองคนจะพูดคุยถึงธุรกิจสีเทาที่กองทัพดูแลอยู่ซึ่งหลังจากที่เขาไม่อยู่แล้วคงต้องฝากให้เควินช่วยดูแล ถึงแม้ว่ากองทัพจะเลือกเรียนหมอเดินตามรอยคุณปู่แต่กองทัพก็ไม่ลืมที่จะเรียนรู้งานของบิดาซึ่งล้วนแต่เป็นงานที่เกี่ยวกับธุรกิจสีเทาทั้งสิ้น
เจ้าขานั่งควงแก้วเหล้าเล่นไปมาก่อนที่จะยกแก้วเหล้ากระดกรวดเดียวน้ำสีอำพันก็ไหลลงคอจนหมดแก้ว แต่เธอกลับไม่ได้มีความรู้สึกว่าเหล้ามันขมบาดคอแต่อย่างใดเพราะเธอค่อนข้างคอแข็งพอสมควร ดวงตากลมโตมองไปรอบๆอย่างต้องการสำรวจบรรยากาศของผับที่เธอบังเอิญผ่านมาเจอเข้าแล้วก็ตัดสินใจเข้ามานั่งดื่มคนเดียว
ครืด ครืด ครืด
เสียงมือถือของเธอที่สั่นเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ทำให้เจ้าขาตัดสินใจที่จะกดรับสาย ก่อนที่เธอจะชิงกรอกเสียงลงไปในสายโดยที่ปลายสายกำลังอ้าปากเตรียมจะพูดแต่เสียงที่ตอบกลับมาทำให้เอมมี่ต้องหุบปากลงในทันที
"เจ้าขาออกมาข้างนอก ไม่เกินเที่ยงคืนเจ้าขาถึงห้องแน่นอนค่ะเพราะฉะนั้นไม่ต้องเป็นห่วงเจ้าขานะคะพี่เอมมี่"
จบประโยคเจ้าขาก็กดตัดสายทันทีเพราะเธอรู้ว่าเอมมี่ต้องถามว่าเธออยู่ที่ไหนและตามมาลากเธอกลับห้องอย่างแน่นอนเพราะกลัวเธอจะโดนตามแอบถ่าย แต่ที่นี่คืออิตาลีบ้านเกิดเมืองนอนของเธอๆไม่จำเป็นต้องกลัวปาปารัชซี่ตามมาแอบถ่ายหรือนักข่าวที่คอยจ้องจะเล่นข่าวเธอในทางที่เสียๆหายๆ เธอมาไกลถึงที่นี่คงไม่มีใครตามมาเก็บภาพเธอให้เสียค่าตั๋วเครื่องบินเล่นหรอกมั้ง
เจ้าขายิ้มออกมาน้อยๆอย่างต้องการให้กำลังใจตัวเองในเวลาที่เธอรู้สึกเศร้าหรือเสียใจมือบางควงแก้วเหล้าเล่นไปมาก่อนที่ดวงตากลมโตจะสบตาเข้ากับดวงตาสีนิลของใครบางคนที่ก็หันมาสบตากับเธอเข้าเหมือนกัน ราวกับเวลาที่กำลังเดินไปช้าๆหยุดลงเจ้าขามองใบหน้าที่หล่อเหลาราวกับลูกรักของพระเจ้าราวกับต้องมนต์สะกด
นัยน์ตาสีนิลสาดแววลุ่มลึกแลดูน่าค้นหาทำเอาเจ้าขาไม่สามารถที่จะละสายตาไปจากใบหน้าหล่อเหลาของผู้ชายคนนี้ได้เลยกองทัพกระตุกยิ้มมุมปากน้อยๆก่อนที่จะยกแก้วให้เจ้าขา เจ้าขาที่เห็นอย่างนั้นก็ยกแก้วขึ้นตอบก่อนที่ทั้งคู่จะยกแก้วขึ้นกระดกรวดเดียวจนหมดแก้วและอยู่ๆความรู้สึกบางอย่างก็แวบเข้ามาในหัวทั้งๆที่เจ้าขาไม่เคยมีความรู้สึกนี้มาก่อน
ในราตรีที่มืดมิดท่ามกลางความรู้สึกเศร้าและเสียใจเจ้าขาบังเกิดความปรารถนาอยากที่จะลิ้มลองรสชาติของคำว่าเซ็กซ์แบบ One Night Stand กับผู้ชายแปลกหน้าคนหนึ่ง คนที่ทำให้เธอรู้สึกราวกับต้องมนต์สะกดและยอมเดินตามเขาออกมาจากผับอย่างง่ายดายจนกระทั่งแผ่นหลังบอบบางของเธอสัมผัสกับกำแพงที่เย็นเหยียบมันถึงทำให้เธอรู้สึกว่า......สายไปเสียแล้วที่จะหยุดเรื่องราวที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อจากนี้
- ผู้เขียน
