@ ท่าเรือ
ช่วงเวลาชุลมุนเริ่มกลับมาเงียบสงบ ลูกน้องทุกคนต่างขะมักเขม้นจัดการความเสียหาย และบรรดาคนร้ายที่เหลือแต่ร่างไร้วิญญาณ
"นี่คือยอดค่าเสียหายจากวันนั้นครับนาย" บอดี้การ์ดมือขวาถือกระดาษจำนวนไม่กี่ใบ เปิดโชว์ประจักษ์ต่อสายตาคม ตอนที่เจ้านายเดินตรวจรอบบริเวณโกดังเก่า
ร่างสูงในเสื้อเชิ้ตดำเรียบกริบ บ่งบอกนิสัยเคร่งกฏระเบียบ และน่าเกรงขามสำหรับเป็นผู้นำ จนยากที่ใครเห็นแล้วจะทำเป็นมองผ่าน
"แล้วที่อยู่ไอราชิ?" หัวคิ้วหนาเลิกขึ้นมองอีกฝ่าย สายตาคมกดดันแฝงความโมโหข้างในนั้น เผยรัศมีอำมหิตทำลูกน้องแถวนั้นต่างหวาดหวั่น
"สายของเรารายงานมาว่า พวกมันได้เปลี่ยนที่ซ่อนใหม่ครับ" ไดรฟ์ก้มหน้าลง เมื่อไม่อาจเอ่ยคำตอบให้เจ้านายพอใจได้ แม้ว่าพวกเขาเต็มที่กับงานแล้ว
"สันดานเดิมไม่หาย ส่งคนดักเก็บลูกน้องมันทีล่ะตัว ให้เท่ากับกระสุนที่มันมายิงในถิ่นกู!" ปลายนิ้วชี้กดหักมวนบุหรี่แทบขาดครึ่ง ก่อนโย
