"อ๋อ เด็กคนนั้นเหรอคะ เป็นเด็กห้องของครูอันนาค่ะ ก็ไม่แปลกเลยค่ะที่จะโดนเด็กคนอื่นๆบูลลี่เพราะเป็นเด็กที่ต่างกับคนอื่นที่เข้ามาเรียนที่นี่ แถมยังเป็นลูกรักของครูอันนาอีกด้วย ฐานะก็แตกต่างกับเด็กคนอื่นๆที่โรงเรียนไม่แน่ใจว่าครูอันนาเอาเข้ามาได้ยังไง สังคมต่างกัน ฐานะต่างกัน มันก็ต้องอยู่กันยากเป็นธรรมดาอยู่แล้วค่ะคุณปัณณ์ อย่าใส่ใจเลยนะคะ เพียงฟ้าต้องขออภัยคุณปัณณ์ด้วยที่ทำให้รำคาญใจค่ะ "
อธิบายปัณณ์ด้วยน้ำเสียงหวานหยดย้อยพอๆกับสายตาที่สื่อความหมายออกมาว่าพึงใจคนตรงหน้าเหลือเกิน แต่เขากลับไม่ได้รู้สึกอะไรด้วยนอกจากความขุ่นเคืองที่เริ่มฉายชัดมากขึ้นหลังจากที่ได้ฟังครูคนนี้พูดจาดูถูกดูแคลนลูกของเขา
"นี่คือความคิดของครูโรงเรียนเอกชนที่ผมสนับสนุนเงินทุนเสมอมาเหรอครับ ผมอยากจะคุยกับ ผอ.กรุณ ไม่ทราบว่าอยู่หรือเปล่า?"
ครั้งแรกปัณณ์ตั้งใจจะเก็บความในใจเอาไว้เฉลยทีหลัง ทว่า
"พ่อ! พ่อใช่มั้ยคับ?"
