จ้าวฝูหมิงตาเบิกกว้าง เมื่อได้ยินถ้อยคำประโยคดังกล่าว คล้ายกับว่า เขาไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่พึ่งได้ยิน จึงได้แต่ทวนประโยคเมื่อสักครู่นี้อีกครั้ง เพื่อความแน่ใจว่าตนเองได้ยินไม่ผิดไป "เจ้าว่าอันใดนะ"
"ท่านได้ยินไม่ผิดหรอกเจ้าค่ะ ข้าต้องการเป็นอิสระ"
"เจ้าบ้าไปแล้วหรือ ที่พูดออกมาคิดบ้างหรือไม่ชีวิตต่อจากนี้ของเจ้าจะเป็นเช่นไรสตรีที่ถูกสามีหย่าขาด จะต้องมีชีวิตที่ไม่เป็นที่ต้องการของตระกูล แล้วเจ้าจะอยู่อย่างไร"
"ท่านห่วงข้าหรือเจ้าคะอย่าได้กังวลเลย...เรื่องนั้นข้าได้จัดการไว้เรียบร้อยแล้ว ขอแค่ท่านเขียนใบหย่าให้ข้าเท่านั้นที่ข้าต้องการ"
"เจ้าจะพูดเรื่องสำคัญเช่นนี้ด้วยอารมณ์ชั่ววูบนั้นหาใช่เรื่องดี ข้ายอมรับว่าอาจจะพูดรุนแรงกับเจ้าไปบ้าง แต่ที่เจ้าไปทำร้ายซิ่วเอ๋อร์ ก็หาใช่เรื่องที่ถูกต้องไม่" จ้าวฝูหมิงพยายามจะกล่าวเตือนสติของสตรีคนรักเพราะอย่างน้อยครั้งหนึ่ง เขาและนางก็เคยมีความรักที่
