ดวงตาแดงก่ำขึ้นถนัดตาเมื่อมองหน้าคนที่พูดให้ตัวเองดูไร้ค่าขนาดนั้น ปากที่พร่ำบอกว่าไม่อยากได้ ไม่อยากใกล้ รังเกียจแต่ก็ทำตรงข้ามกันทุกอย่าง ส่วนขุนเขาก็จ้องที่ตาของเอมไม่ลดละเช่นกัน สุดท้ายเป็นเฌอเอมที่พูดขึ้น
“ใช่ค่ะ จูบไม่ตายหรอก แต่มันขึ้นอยู่ที่ว่าจูบกับใครมากกว่า”
เธอพูดเพียงเท่านั้นก็เดินมาผลักอกของขุนเขา จนเจ้าตัวเซถลาไปตามแรง โดยไม่สนใจที่จะหันกลับมามองสักนิด
“ยายตัวร้าย!”
ไม่รู้ว่าใครร้ายกว่ากันแน่ ทั้งๆ ที่เฌอเอมเธอก็อยู่ของเธอแค่ทำตามที่ผู้ใหญ่บอกเท่านั้น แต่ขุนเขาที่ปากกับใจไม่ตรงต่างหากที่พยายามข้ามเส้นอยู่ร่ำไป
รุ่งเช้า
อย่างที่กิ่งได้บอกลูกชายไว้แล้วว่าให้รับน้องข้างบ้านไปเรียนด้วย แม้จะอยากขัดใจแต่ก็ไม่กล้าเพราะกลัวเรื่องที่พ่อขู่ไว้ สุดท้ายก็ต้องยอมจอดรถที่หน้าบ้านของเฌอเอม
ขุนเขาไม่ได้ลงจากรถแต่สิ่งที่เขาทำคือบีบแตรดังลั่นซอย จนนิกรต้องออกมาดู
“อ้าวขุนเขาหรอกเหรอ”
