เฌอเอมผลักร่างของขุนเขาออก จากนั้นก็ผลักให้เขาถอยห่างออกไป ดวงตาของเธอคลอเบ้าไปด้วยน้ำสีใสทว่าก็ไม่ได้ไหลออกมาให้เห็น จากนั้นก็ยกมือขึ้นมาเช็ดที่ริมฝีปากด้วยท่าทีที่รังเกียจจนขุนเขาต้องแสยะยิ้มอีกครั้ง พร้อมคำถาม
"ทำไม รังเกียจเหรอ แค่จูบเองนะ วันนั้นยังทำมากกว่านี้เลย"
"เมื่อไหร่พี่จะเลิกทำบ้าๆแบบนี้สักที"
"เลิกเหรอ เธอต้องถามตัวเธอกับพ่อมากกว่า ว่าเมื่อไหร่จะเลิกยุ่งกับบ้านฉัน"
"พี่คิดมากไปหรือเปล่า เอมกับพ่อนับถือบ้านพี่มาตั้งแต่เด็กแล้ว อีกอย่างเราก็ไปบ่อยไม่ใช่แค่พึ่งไป"
"เมื่อก่อนกับตอนนี้ไม่เหมือนกันไง เมื่อก่อนพ่อเธอยังไม่หมดตัวเท่าตอนนี้ มิน่าล่ะพักหลังเนี่ยให้ลูกสาวไปบ่อยที่แท้ก็ไปอ่อยนี้เอง คงรู้ว่าฉันจะไม่เอาเลยเข้าทางแม่ไง"
"พ่อเอมไม่ได้หมดตัว ร้านอาหารเรายังอยู่ อีกอย่างนะพี่รู้จักรักษาคำพูดบ้างนะ ปากบอกไม่อยากเอา แล้วปีนหน้าต่างเอมมาทำไม" เธอตะคอกเสียงใส่ จนรู้สึกว่าตั
