แค่ความสะใจ
733 คำ
น้ำตาเริ่มคลอที่เบ้า ไม่รู้ว่าพี่ขุนเขาเป็นอะไรถึงได้อารมณ์ร้ายขนาดนี้ หากเขาไม่ก้าวล่วงถึงแม่ มีหรือเอมจะลงมือไปแบบนั้น
“เอมขอโทษ ก็พี่เล่นว่าถึงแม่เอมก่อน” ขุนเขายังคงนิ่งสายตาของเขามองใบหน้าเนียนของเฌอเอมชนิดที่ว่าไม่ลดละ แต่ไม่รู้ว่าภายในหัวคิดอะไร และนั่นยิ่งทำให้เฌอเอมถึงกับขนลุกซู่เพราะสายตาที่มองแบบนั้นมันแปลกชอบกล
“อะ จะ เจ็บ เอมเจ็บนะ พี่ปล่อยแขนเอมได้แล้ว”
“อันที่จริง เธอก็จะมาเป็นเมียในอนาคตฉันแล้ว หากจะทำอะไรลงไปก็คงจะไม่ผิดสินะ!”
“พี่พูดอะไร เมีย…อะไรกัน”
ยิ้มเยาะที่แสนยั่วร้ายแต่ไม่ได้ตอบและไม่อธิบายอะไร จากนั้นก็ดันร่างของน้องไปชิดที่ผนังบ้าน แผ่นหลังของเฌอเอมแนบชิดลงไปจนแนบแน่น สองมือของเธอถูกขุนเขาจับตรึงไว้ ยิ่งทำให้เด็กสาวต้องตัวสั่นเพราะความกลัว จากนั้นสิ่งที่เธอไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อริมฝีปากอุ่นของชายหนุ่มตัวสูงแนบลงที่เรียวปากอิ่มชมพูของเธอ
“ฮึก…” เสียงกลั้นฮึบไว้ไม่ให้ร้องไห้เพราะความกลัวต้องหลุดออกมา แต่มันดันเป็นเสียงท้วงในลำคอแทน
ขุนเขาไม่เพียงแค่จูบแต่เขายังไล่ต้อนเรียวปากนั้นด้วยการบดขยี้ด้วยอารมณ์ที่รุนแรง ที่ทำลงไปเพราะความซะใจหาใช่ความสวาทไม่ แต่ตอนนี้คนที่ถูกกระทำน้ำตารินไหลรดลงที่สองแก้มเป็นที่เรียบร้อย
“ฮึ…” พยายามที่จะหลุดพ้นจากห้วงจูบอันแสนเลวร้ายให้ได้ เฌอเอมดิ้นให้มือหลุดออกจากพันธนาการของเขา ในที่สุดเธอก็ทำมันได้ จากนั้นก็ไม่รอช้าที่จะผลักอกเกร็งให้ถอยออกไป
“พี่ทำบ้าอะไร” เสียงที่โพล่งใส่ใช่ว่าขุนเขาจะยอมหยุดการกระทำนั้นเสียเมื่อไหร่ เขาตั้งท่าที่จะเดินมาหาเฌอเอมอีกครั้ง ครั้งนี้เด็กสาวเห็นแล้วว่าเธอจะไม่รอดหากไม่สู้ต้องตกเป็นของพี่ขุนเขาโดยที่เธอไม่ยินยอมแน่
“ถอยไปนะ!!” คำสั่งนั้นไม่มีความหมายเมื่อชายหนุ่มเลือดร้อยตรงหน้ากำลังปี่เข้ามาทุกขณะ แต่เฌอเอมใช้โอกาสนี้วิ่งหนีเตรียมขึ้นห้อง แต่ก็ถูกขุนเขารั้งแขนไว้แน่น
“เธอหนีฉันไม่พ้นหรอก”
“พี่บ้าไปแล้ว ปล่อยเอม ปล่อยนะ”
ตุบ!!
ด้วยความที่กลัวสุดขีดทุกอย่างทำไปไม่ได้คิดอะไรทั้งนั้น คิดแค่ว่าตนต้องรอดจากพี่ขุนเขา เท้าหนักของสาวน้อยถีบเข้าไปที่ท้องของคนพี่อย่างแรง จนขุนเขาหงายหลังลงไป ทำให้เฌอเอมรีบวิ่งขึ้นห้องจัดการล็อกประตูเรียบร้อย พร้อมกระโดดขึ้นไปนั่งที่เตียงกอดเข่าร้องไห้สะอึกสะอื้น
“นี่มันอะไรกัน พี่เป็นบ้าอะไร”
……………………………..
ด้านขุนเขา แน่นอนว่าเขาเจ็บเมื่อลุกขึ้นนั่งได้แล้วก็จ้องมองไปที่ชั้นสองแต่ก็ไม่ได้ตามขึ้นไป เพราะสิ่งที่มาวันนี้มาเพื่อความสะใจตัวเอง ไม่คิดที่จะอยากได้ยายคนนั้นอยู่แล้ว
“ตีนหนักชะมัด”
เมื่อเห็นว่าเฌอเอมวิ่งหนีขึ้นไปที่ชั้นบนของบ้านตัวเขาก็เดินกลับบ้านด้วยอาการจุกที่ท้อง ใบหน้าหล่อดูบิดเบี้ยวในขณะที่เดินกลับมาที่บ้านของตัวเอง เมื่อเดินเข้ามาแล้วก็ล้มตัวนอนราบลงกับโซฟาตัวยาวในห้องรับรองแขก
“ออกไปไหนมา ทีพ่อจะพาไปทำบุญไม่ไป” เป็นแม่ที่ถาม
“ไปธุระนิดหน่อยครับ”
“แล้วทำไมทำหน้าแบบนั้น”
“เปล่า…ผมแค่ปวดท้อง”
“อ้าว แล้วจะไปหาหมอไหม”
“นอนพักก็คงหาย” คุยกับแม่แล้วก็หลับตานิ่ง แต่ในหัวก็นึกโกรธคนทำ ทั้งตบ ทั้งถีบ เห็นทีงานนี้คงอยู่กันยาก จากที่ไม่สนใจคงต้องเปลี่ยนแผนการใหม่ ในเมื่อเธอเดินเข้ามาเล่นกับเขาก่อน แน่นอนว่า งานนี้ ขุนเขาคงต้องยอม ยอมทำตามที่พ่อบอก แต่สิ่งที่เขาจะทำมันแค่การเล่นละคร บทรัก ให้พ่อกับแม่ได้สบายใจ
-------------------------------------
- ผู้เขียน
