เช้าวันรุ่งขึ้น
เธอมาหาผมเองตั้งแต่เช้า แสดงว่ามันมีเรื่องจริง ๆ สินะ ผมมองแมวน้อยของผมที่นั่งลงที่เก้าอี้หน้าโต๊ะทำงาน เธอเงียบอยู่นาน เหมือนจะพูดแต่ก็ไม่ยอมพูด มันมีอะไรผมจะรู้ไหมเนี่ย ถ้าเธอไม่ยอมพูดมันออกมา
“ขอคุยนอกจากเรื่องงานในเวลางานหน่อยได้ไหมคะ”
“ว่ามา!!” ยึกยักจนหงุดหงิด พูดสักที เอ้า! ..เผลอตะคอกใส่ไปซะงั้น แบบนี้ไม่ไม่กล้าเล่าแน่
“ฉันไปดีกว่า คุณอาจจะยุ่ง”
“นั่งลง!!!! แล้วเล่ามา” ให้ตายเถอะ วันนี้ผมจะได้รู้เรื่องไหมเนี่ย
“ชุดชั้นในฉันหายค่ะ หายมาหลายวันแล้ว แล้วก็เป็นชุดชั้นในที่ใช้แล้ว ฉันไม่รู้ว่ามันหายไปได้ยังไง แล้วคนเอาจะเอาไปทำไม ครั้งแรกรู้สึกว่ามันจะหายตอนฉันไปอาบน้ำ3-4 วันก่อน แต่ฉันไม่แน่ใจค่ะ แล้วฉันก็ไม่มีหลักฐานด้วยว่าใครเอาไป แต่เมื่อคืนเขาเอามาคืนค่ะ ซักมาให้อย่างดีเลย คืนถึงในห้อง คาดว่าน่าจะเอามาคืนตอนฉันไม่อยู่ ฉันไม่ได้อยากก่อเรื่องนะคะ แต่แบบนี้มันน่า
