มูเตลู
1030 คำ
"อันนี้คืออะไร" ฉันหันไปมองตามที่แฟนชี้ก็เจอเข้ากับเทียนแท่งสีแดงที่ฉันบูชาเอาไว้ตามคำแนะนำของซันนี่ ใช่ค่ะ! ฉันกำลังบูชาเทียนสีแดงเพื่อถือเคล็ดที่ว่าความรักของฉันและแฟนจะได้เข้มแข็งและมั่นคงนั่นเองจ้า
"อันนี้คือเทียนสีแดง ซันนี่แนะนำมาว่าถ้าหากอยากให้รักมั่นคงและเข้มแข็งก็ให้บูชาเทียนสีแดง" ฉันตอบเขาให้เข้าใจก่อนจะพิงลงบนแผ่นหลังใหญ่และตั้งหน้าตั้งตาตะไบเล็บเท้าต่อ
"งมงาย...กะอีแค่เทียนเล่มเดียวมันจะมาการันตีได้ไงว่ารักของเราจะเข้มแข็งมั่นคง บ้าบอ..."
"นายน่ะไม่รู้อะไร! รู้ไหมว่ากว่าฉันจะได้เทียนเล่มนี้มาฉันต้องจองคิวรอพบท่านอาจารย์ เดี๋ยวนะ! ฉันจำได้ว่าฉันวางเอาไว้ตรงนี้" ฉันเมินในท่าทีของเขาที่กำลังจะหลุดหัวเราะเพราะความเชื่อส่วนบุคคลของฉัน ก่อนจะเดินไปหยิบเก้าอี้ตัวใหญ่ที่อยู่ใกล้กันมารองขาเพื่อหยิบเทียนเล่มสีแดงที่วางอยู่บนหิ้งพระของบ้าน
"ไม่เอาน่า..."
"ทำไม! นายไม่อยากจะให้รักของเรามันเข้มแข็งและมั่นคงอย่างนั้นใช่ไหมอั๋น!" ฉันแหวอย่างเริ่มเหลืออดเมื่อเขามีท่าทีเหมือนกับว่าจะดูถูกดูแคลนในสิ่งที่ฉันตั้งใจที่จะทำเพื่อรักของเราสองคน
"ให้เป็นบ้าแค่ซันนี่ก็พอเหอะ เธอไม่ต้อง นี่...ฉันจะบอกอะไรให้นะ ที่สองคนนั้นมันได้รักกันมานานหลายปีนะก็เพราะนิสัยจุกจิกแล้วก็ตามจี้ของซันนี่ต่างหาก ใช่ว่าจะเพราะบูชาเทียนเล่มสีแดงอย่างที่เธอกำลังทำซะที่ไหนกันเล่า"
ฉันมองไปยังมือใหญ่ที่กำลังดันเทียนเล่มสีแดงที่ฉันเก็บใส่กล่องแก้วเอาไว้อย่างดีด้วยความรู้สึกที่น้ำตาเริ่มจะคลอเบ้าขึ้นมาจริงๆ ฉันก็เลยหมุนตัวหนีแฟนตัวเองเพื่ออยากที่จะให้เขารู้ว่าฉันเริ่มจะโกรธเขาขึ้นมาแล้วจริงๆ
"ก็ได้...โอเคฉันต้องทำยังไงบ้าง" ก่อนฉันจะยิ้มออกมาได้ในนาทีต่อมาเพราะเขายินยอมที่จะรับกล่องเทียนไปถือเอาไว้ในมือแล้ว
"ซันนี่บอกว่า..." ฉันก็เลยกระโดดลงนั่งบนตักใหญ่นั้นอย่างอ้อนๆ และบอกให้เขารับรู้ถึงสิ่งที่เขาต้องทำ ตามที่ซันนี่ได้บอกฉันมาอีกที
จุ๊บ!
"น่ารักที่สุดเลย แฟนใครไม่รู้ ยิ่งดูยิ่งน่าร๊าก~" ฉันกอดคอของเจ้าของตักใหญ่เอาไว้ก่อนจะกดปากลงไปยังสองแก้มนุ่มยุ้ยนั้นเบาๆ ด้วยความมันเขี้ยวแฟนของตัวเอง
"แล้วอันนั้น...เสื้อใคร อย่าบอกนะว่า..."
"นายคิดถูกแล้วเบบี๋ ทั้งหมดนี้คือเสื้อที่นายต้องสวมในแต่ละวันไปจนครบหนึ่งเดือนเพื่อความเป็นสิริมงคลนั่นเอง!" ไม่รอช้าฉันก็รีบดีดตัวออกมาหยิบถุงที่มีเสื้อที่ฉันเตรียมเอาไว้ให้แฟนอยู่ด้านในและกรีดกรายนิ้วไปตามเสื้อทุกตัวที่อยู่ภายในถุงนั้นอย่างภูมิอกภูมิใจในตัวเองเป็นที่สุด!
"ให้ตายเถอะ...ฉันให้ได้ทุกอย่างยกเว้นเรื่องนี้จะได้ไหม"
"งั้นฉันก็จะหาแฟนใหม่ที่เขาพร้อมจะมาใส่เสื้อนี้เหมือนกันกับฉัน" ฉันยกมือขึ้นกอดอกอย่างจงใจที่จะท้าท้ายแฟนของตัวเอง เพราะฉันรู้ดีเสียยิ่งกว่าใครว่าเขานั้นไม่มีทางที่จะกล้าขัดใจฉันที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนของเขาอย่างแน่นอน
"ขู่จริงเว้ย! เออ! ก็ได้ฉันยอมโอเคไหม! ขอแค่เธออย่าหาผัวใหม่มาแทนที่ไอ้อั๋นก็เป็นพอ" เห็นไหมละฉันก็บอกแล้วว่าเขาไม่มีความกล้ามากพอที่จะขัดใจฉันหรอก ถึงจะยังมีท่าทีกระแทกแดกดันใส่กันอยู่บ้างแต่สุดท้ายเขาก็ยอมฉันอยู่ดีแหละ!
"ใครมันจะอยากไปเป็นเมียนายกัน"
"ความอดทนฉันมีขีดจำกัดเหมือนกันนะอีหนู... ลองคิดที่จะเอาคนอื่นมาครองตำแหน่งนี้แทนไอ้อั๋นดูสิ แล้วอีหนูจะได้รู้ว่านรกมันมีจริงโดยที่หนูยังมีชีวิตอยู่ตัวเป็นๆ นี่แหละ!"
ฉันที่ได้ยินแบบนั้นก็ถึงกับคอหดหายเข้าไปในกระดองเพราะกลัวแฟนของตัวเองขึ้นมา ฮ่าๆ มันน่าแปลกตรงที่ในตอนที่เขาออกอาการว่ากำลังหงุดหงิดฉันไม่ยักจะกลัว แต่พอเขาเรียกแทนตัวฉันว่าอีหนูเท่านั้นแหละมันขนลุกขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูกเหมือนกัน
"ล้อเล่นน่า~" เมื่อเห็นท่าไม่ดีฉันก็เลยหยิบท่าไม้ตายขึ้นมาใช้กับเขา ซึ่งท่าไม้ตายที่ว่าก็คือการแลบลิ้นปลิ้นตาให้ดูพิสดารมากที่สุดเท่าที่จะทำได้เพื่อเรียกเสียงหัวเราะมาจากเขานั่นเอง
"ฮ่าๆ ดูทำหน้าเข้าสิ" และเมื่อเห็นว่าเขาอารมณ์ดีขึ้นแล้ว ฉันก็ไม่รอช้าที่จะกระโดดขึ้นไปนั่งบนหน้าตักนั้นอีกครั้งและกดหอมลงไปที่แก้มนั้นสองฟอดเพื่อเป็นการเอาอกเอาใจแฟนของตัวเอง
"พรุ่งนี้วันจันทร์ กลับจากไปเรียนต้องใส่เสื้อโอเคไหม ฉันเองก็จะใส่เสื้อสีแดงเหมือนกัน"
"แต่ต้องใส่ยีนส์ขายาวโอเคไหมครับ ฉันยอมให้เธอขนาดนี้แล้ว เธอก็หัดยอมฉันบ้างจะได้ไหมละ?" ยอมรับเลยว่าครั้งนี้เขาฉลาดที่จะต่อรองกับฉันที่คอยหาหมื่นพันเหตุผลในการไม่สวมใส่กางเกงขายาวมาตลอดระยะเวลาสามเดือนที่เราเป็นแฟนกันมา
"ก็ได้...เข้าใจแล้ว ฉันจะใส่ยีนส์ขายาว แลกกับการที่นายใส่เสื้อสีตรงกับวันที่ฉันขอ"
"โอเคดีล ครับผมคุณแฟน"
ถึงจะแก่แต่ก็ยังรู้จักการต่อรองอยู่บ้างนะ 🤣🤣🤣
- ผู้เขียน
