เจ้าสัวผู้มากแผนการ
1015 คำ
บ้านศรันย์ติณห์ยคุณ
ชายวัยห้าสิบสองปีที่มียศฐาเป็นถึงเจ้าสัวหมื่นล้านแห่งภาคใต้ จ้องเขม็งไปยังรูปภาพของว่าที่ลูกสะใภ้ผ่านโทรศัพท์มือถือเครื่องหรูด้วยความแผนการอันแยบยลบางอย่างที่อาจจะส่งผลให้ลูกชายตัวดีเร่งพาลูกสะใภ้มากราบไหว้ตนเสียที...
"ไอ้ยี่... ลื้อไปเรียกอาบอดีการ์ดที่อยู่ข้างนอกมาหาอั๊ว...บอกมันว่าอั๊วมีเรื่องจะใช้งานมัน"
"ค่ะท่านเจ้าสัว" ยี่ขานรับเพียงสั้นๆ ก่อนจะรีบก้าวเดินออกไปตามตัวบอดีการ์ดจามคำสั่งของท่านเจ้าสัว
"อาเจ้าสัวสวัสดีครับ" เจ้าสัวต่งซินที่กำลังรอคอยให้ผู้รับใช้ใต้บัญชาของตัวเอง ตวัดคู่ตาขึ้นมองแขกผู้มาเยือนที่ได้ชื่อว่าเป็นเพื่อนสนิทของลูกชายเพียงคนเดียวของเขา
"อาตุ๋ย! ลื้อช่างมาได้จังหวะเอาซะจริงๆ แล้วนั่นคือลูกชายของลื้อที่บอกว่าจะมาเข้าเรียนในโรงเรียนของอาอั๋นมัน"
"ครับอาเจ้าสัว" ตุ๋ยขานรับเพียงสั้นๆ "แล้วไอ้อั๋นไปไหนครับ"
"รายนั้นมันอยู่ติดบ้านซะที่ไหน... ตั้งแต่มีแฟนก็หายหัวไปเลย" เจ้าสัวต่งซินกล่าวติดตลกอย่างไม่มีความคิดว่าจะโกรธเคืองบุตรชายแต่อย่างใด ด้วยว่าเมื่อคราวที่เขาอายุรุ่นราวคราวเดียวกันนี้ เขาก็เอาแต่เก็บตัวอยู่กับบ้านของภรรยาเก่าหรือมารดาของลูกชายเช่นเดียวกันนั่นเอง...
"คนเขามีแฟนสวยติดท็อปวันระดับจังหวัด มันก็ต้องรักต้องหลงเป็นธรรมดาสิครับอาเจ้าสัว" ตุ๋ยกล่าวแซวและพอจะรับรู้มาบ้างว่าเพื่อนหนุ่มอย่างอั๋นนั้นทั้งรักและหวงแฟนสาวคนนี้ของเขามากแค่ไหน
"รักหลงไม่พอ ขี้หวงฉิบหายอีกต่างหาก ขนาดอั๊วที่เป็นป๊ายังไม่มีโอกาสจะได้ใกล้ชิดเด็กมันในระยะต่ำกว่าสิบเมตร" เมื่อนึกคิดมาถึงเรื่องนี้คนเป็นพ่อก็อดไม่ได้ที่จะนึกขันลูกชายเมื่อหลายปีก่อนที่เอ่ยปากจับจองว่าที่ลูกสะใภ้ของเขาคนนี้ตั้งแต่หล่อนยังเรียนไม่จบในระดับชั้นประถมศึกษาปีที่สี่ ส่วนลูกชายของเขาในตอนนั้นก็มีอายุยี่สิบห้าปีบริบูรณ์
ไม่คาดคิดด้วยซ้ำว่าความรู้สึกของลูกชายที่มีต่อเด็กสาวคนนั้นจะมั่นคงมาจนถึงตอนนี้ที่ทั้งคู่ได้ตกลงคบหาดูใจกัน...
"อั๊วมีเรื่องอะไรบางอย่างที่อยากให้ลื้อช่วยอาตุ๋ย ลื้อพอที่จะช่วยเหลืออั๊วะได้อะเปล่า"
"ครับอาเจ้าสัว ผมช่วยเหลือท่านเจ้าสัวได้อยู่แล้ว"
ฝ่ายอั๋นที่ในวันนี้ตั้งใจเดินทางกลับมาบ้านของตัวเองในรอบหนึ่งปีก็ถึงกับขมวดคิ้วเข้าหากันเมื่อพบว่ารถของเพื่อนสนิทที่ถูกจอดเอาไว้บริเวณหน้าบ้านของเขา
"ไอ้ห่านี่มาทีไร ชีวิตกูบรรลัยทุกที" เมื่อคิดได้ดังนั้นอั๋นจึงล้มเลิกความความคิดที่จะนำสารพันยาบำรุงสำหรับผู้สูงอายุไปให้ป๊าตามความตั้งใจแรก ก่อนจะถอยหลังกลับไปยังรถคันหรูของตัวเองเพื่อมุ่งหน้าไปหาแฟนสาวอย่างเสน่ห์แทน
บ้านของเสน่ห์
วันนี้อากาศดีมากเลยค่ะทุกคน ฉันกับแม่จึงชวนกันมาพรวนดินเพื่อปลูกผักสวนครัวเอาไว้รับประทานกันอยู่ในสวน
"แม่...ดูนี่สิ" ฉันที่รู้ดีว่าแม่ของตัวเองเกลียดกลัวสิ่งมีชีวิตที่ชื่อว่าไส้เดือนมากแค่ไหน ก็ไม่รอช้าที่จะหยิบจับมันไปหลอกล่อในทันทีที่พรวนดินไปเจอเจ้าตัวอวบอ้วนนี้เข้าพอดี
"กรี๊ด! เสน่ห์! เอามันออกไป เอามันออกไปเดี๋ยวนี้นะ! กรี๊ด!"
"ทำไมอะแม่...มันออกจะน่ารัก แถมมันยังช่วยพรวนดินให้ผักของเราด้วยน้า คิกคิก" ฉันใช้นิ้วชี้และนิ้วโป้งจับตัวเจ้าไส้เดือนตัวอ้วนเอาไว้ในมือข้างขวาและยื่นไปตรงหน้าของแม่อย่างรู้สึกสนุก ก่อนที่เราสองคนจะได้ยินเสียงกดกริ่งที่เป็นสัญญานว่ามีแขกมาเยี่ยมเยือนดังขึ้นมา
ฉันจึงล้มเลิกความคิดที่จะแกล้งแม่ของตัวเองและเดินตรงไปเปิดประตูรั้วต้อนรับแขกผู้มาเยือนแทน ในขณะที่สองมือก็เช็ดเข้ากับชายเสื้อแบบลวกๆ อย่างเร่งรีบ
"ทำไมแขนถึงดำแบบนั้น เธอซนอะไรอีกเสน่ห์" ฉันรีบหดแขนที่ดำเพราะโดนแดดเลียเอาไว้ด้านหลังในทันทีที่สัมผัสได้ถึงความไม่พอใจในคำถามที่ถูกส่งมานั้น ไม่รู้ว่าเคยบอกไปหรือยังแต่แฟนของฉันน่ะหวงเนื้อหวงตัวของฉันมากกว่าเจ้าของร่างกายอย่างฉันเอาซะอีกแหนะ!
"ฉัน... ฉันปลูกผักอยู่"
"ซื้อผักกินมันจะทำให้เธอล่มจมหรือไงเสน่ห์ หืม... โลชั่นกันแดดก็ไม่ทาเธอนี่มันน่าตีให้ก้นลายฉิบหายเลยเสน่ห์!" ถ้าหากทุกคนกำลังสงสัยว่าทำไมเขาถึงรู้ว่าฉันไม่ทาโลชั่นกันแดด ฉันจะบอกให้ก็ได้ว่าเขากำลังยกแขนของฉันขึ้นมาดม! ใช่ค่ะฟังไม่ผิด เขากำลังดมแขนฉันอยู่!
"มัน...มันหมด จริงๆ ก็ว่าจะทาแหละแต่มันดันหมดไง"
"ไปอาบน้ำแต่งตัว แต่งตัวที่แปลว่ามิดชิดไม่ใช่น้อยชิ้น"
โป๊ก!
ดูเอาเถอะเขาทำร้ายร่างกายฉันทุกคน เขาเขกหัวฉันค่ะ! ฉันจะฟ้องตำรวจให้มาจับนายไอ้คนบ้า!
"จะไปไหนเล่า...ฉันยังช่วยแม่ปลูกผักไม่เสร็จนะ!"
"ไปซื้อโลชั่นกันแดดไง มันหมดดีนักใช่ไหมโลชั่นกันแดดเนี่ย เดี๋ยววันนี้พ่อจะไปเหมาแม่งมาสักสิบคันรถดูซิว่ามันจะยังหมดเร็วอยู่อีกไหม!"
แดดก็ห้ามมาเลียห้ามมาส่องเมียไอ้อั๋นนะ ไอ้อั๋นตำนานหวงเมียที่สุดในโลก 🤣🤣🤣
- ผู้เขียน
