คนท้องอ่อนๆ ยังคงเอาแต่ขลุกอยู่ในห้องไม่ออกไปไหน จนคนทั้งบ้านชักจะเป็นห่วง ไม่ว่าจะเอาอะไรมาล่อเธอก็ไม่สน สิ่งที่ปรากฏให้เห็นมีเพียงอาการซึมเศร้า เบื่ออาหาร สีหน้าเเละท่าทางดูไม่สดใสไร้ชีวิตชีวา แต่ที่น่าตกใจและรู้สึกใจหายที่สุดคือบ่อยครั้งบุปผาสวรรค์มักจะแอบร้องไห้คนเดียว การจมปลักอยู่กับความทุกข์ระทมทำให้สาวน้อยไม่อยากทำอะไร ไม่อยากแม้กระทั่งหายใจเพื่อมีชีวิตอยู่
ก๊อก…ก๊อก…ก๊อก…
เสียงเคาะประตูติดกันสามครั้งทำให้เจ้าของใบหน้าซีดเซียวหลุดออกจากภวังค์ ก่อนจะผงกหัวขึ้น แล้วเบนสายตาหม่นเศร้าไปยังประตูห้องนอน
“ใครคะ” เจ้าของห้องตะโกนถามขณะยังคงนั่งกอดเข่าอยู่ปลายเตียง หลังจากวิ่งเข้าห้องน้ำไปอาเจียนสามครั้งติดๆ กัน อาการแพ้ท้องของเธอรุนแรงขึ้นเมื่อมีความเครียดมาร่วมด้วย
“พี่เอง” เสียงที่ดังจากภายนอกทำให้บุปผาสวรรค์ขมวดคิ้วมุ่น ก่อนจะตัดสินใจผุดลุกขึ้น เดินลากขาไปส่องกระจกเงาเช็กความเรีย
