หลังจากยื่นหลักฐานในการสมัครสอบเสร็จเรียบร้อยแล้วทั้งสามก็ตั้งใจว่าจะขึ้นรถโดยสารกลับบ้านเลย เพราะกลัวจะมืดค่ำเสียก่อน อีกอย่างพ่อเลี้ยงบัญชาก็ย้ำนักย้ำหนาว่าถ้าปล่อยให้มาเองก็ต้องกลับให้เป็นเวลา ห้ามรวมหัวกันไปเถลไถลที่ไหนเป็นอันขาด ครั้นตั้งใจจะเดินไปขึ้นรถโดยสารพร้อมกับลูกสมุนทั้งคู่ พ่อเลี้ยงหนุ่มก็มาดักหน้าไว้ ทำให้สองแฝดต้องถอยหนีอย่างขลาดๆ มีแต่บุปผาสวรรค์ที่กล้ายืนประจันหน้าอย่างไม่กริ่งเกรง ครั้นจะก้าวไปทางไหนไอ้คนกวนประสาทก็ดักทางจนเธอต้องถลึงตาใส่ แต่แทนที่อีกฝ่ายจะหลีกทางกลับเลิกคิ้วท้าทายอย่างกวนๆ แถมพอเธอยกกำปั้นขึ้นขู่เขายังมีหน้ามาเอ่ยถามเสียงกลั้วหัวเราะ
“มายังไงน่ะเรา”
“มาเอง” สาวน้อยเอ่ยเสียงแข็งๆ ก่อนจะผลักอกคนที่เดินเข้าประชิดร่าง แต่แทนที่จะถอยห่างเขากลับรวบข้อมือกลมกลึง แล้วออกแรงรั้งจนร่างอ้อนแอ้นปลิวมาปะทะแผงอกกว้าง
“แล้วกลับยังไง”
“อ้าว…ถามแปลก มาเองก็ต้องก
