ในตอนที่บิดาของชลนทีกับแม่รื่นเดินนำไปก่อนแล้ว ศรัณย์ที่เดินรั้งท้ายอยู่เอ่ยขึ้นกับสองพี่น้องให้พอได้ยินกันสามคน
“ไปต่างประเทศกันทั้งสองคน ไม่น่าเชื่อว่าอยู่ดีๆ จะได้เจอที่นี่ทั้งสองคนพร้อมกัน ดีเหมือนกันนะที่น้ำเปลี่ยนใจกลับมาทำงานที่ไทย ว่าแต่ไม่ได้อกหักมาใช่ไหมดูมากะทันหันจนต้องให้รูมเมทรุ่นน้องส่งเสื้อผ้ามาให้ทีหลัง”
แพทย์สาวหันไปมองน้องสาวที่มองมาเหมือนสงสัยเฉกเช่นเดียวกันแล้วส่ายหน้าน้อยๆ รอยยิ้มของหล่อนบอกชัดว่าสิ่งที่ศรัณย์พูดคือพูดไปเรื่อยเปื่อยโดยแท้...
ที่จริง มันมากกว่าอกหักเสียอีก... เรียกว่าใจสลายก็ได้ ไม่ใช่เรื่องผู้ชายแต่เป็นเรื่องครอบครัวที่ทุกคนเสียสละให้หล่อนต่างหากเล่า...
“ก็ว่าไป เราไม่เคยสนใจเรื่องอื่นนอกจากเรียน ทำงาน วิจัย เราจะไปอกหักกับอะไรล่ะ”
“อืม ก็จริง... แต่ช่างเถอะ น้ำมาก็ดี รีบไปสมัครโรงพยาบาลเรานะ ห้ามให้โรงพยาบาลไหนมาแย่งตัวไปอย่างเด็ดขาด ช่วงนี้เร
