ฉันรีบออกมาจากโรงแรมโดยที่ยังไม่ได้บอกบอส รีบโทรบอกให้ปลายมารับไปส่งที่ท่ารถ ไม่นานปลายก็มาถึงฉันจึงรีบขึ้นรถ
ภายในรถ
"เดี๋ยวฉันกลับด้วย"
"อื้อ" ฉันตอบไปแค่นี้ ไม่มีกะจิตกะใจจะพูดอะไรแล้ว เป็นห่วงแม่มากตอนนี้
"แม่แกต้องไม่เป็นอะไร เชื่อฉันสิเหมย"
ฉันพยักหน้า น้ำตาไหลแทบจะเป็นสายเลือด ฉันโทรถามอาการแม่ตลอด อานพบอกว่าหมอกำลังรักษาอยู่
พอโทรถามอีกครั้งหมอบอกให้ทำใจ ฉันยิ่งร้องไห้หนักไปกันใหญ่ ชีวิตนี้ฉันเหลือแม่แค่คนเดียว ถ้าไม่มีแม่แล้วฉันจะอยู่ยังไง ที่ฉันทำทุกวันนี้ก็เพราะอยากให้แม่สบาย
ปลายขับรถเร็วมาก ฉันก็ร้องไห้ตลอดทาง
พอถึงโรงพยาบาล ฉันก็รีบไปหาแม่ทันทีตอนนี้แม่อยู่ที่ห้องไอซียู ปลายก็เดินตามฉันมาติด ๆ
โทรศัพท์ฉันดังตลอดทางแต่ไม่รับ ฉันยังไม่พร้อมจะคุยกับใครทั้งนั้น ถึงแม้จะเป็นบอสโทรมาก็ตาม
ณ ห้องไอซียู
ภาพที่ฉันเห็นคือแม่นอนนิ่งไม่รู้สึกตัว มีสายอะไรก็ไม่รู้เต็มไปหมด ฉัน
