ผมยังอยู่ที่เดิมไม่ได้ไปไหน มันไม่มีแรงจะลุกขึ้นไปไหนทั้งนั้น รู้อย่างเดียวว่าตอนนี้มันเจ็บมากๆ ปวดใจสุดๆทำไมผมถึงเป็นได้ขนาดนี้ ตอนนี้ผมไม่ต้องแต่งงานกับน้องมันแล้วผมควรจะดีใจสิ แตทำไมผมถึงไม่รู้สึกดีแบบนั้นเลย มันมีแต่ความรู้สึก เสียใจ ผิดหวังในตัวของทิฟฟี่ ทำไมน้องถึงทำกับผมแบบนี้
"เดย์ออฟหาตั้งนานมาทำอะไรตรงนี้?"
ผมปาดน้ำตาเล็กน้อยก่อนจะเงยหน้าฝืนยิ้มให้กับจินดา ทำไมตอนที่จินดามาบอกผมว่ามีแฟนแล้วผมไม่เจ็บเท่าตอนนี้ิ ตอนที่น้องมันเดินออกไปจากชีวิตผม ตอนที่น้องจะออกไปจากชีวิตผมทำไมมันเจ็บแบบนี้
"เดย์ออฟได้ยินมั้ยเนี้ย"
"อื้ม กลับกับเถอะ"
ผมชวนเธอกลับก่อนจะเดินนำออกไป เธอเดอนตามผมมาใกล้ๆก่อนจะเอ่ยถาม
"เป็นอะไรเกิดอะไรขึ้น ทำไมตาแดงๆแบบนั้นมีอะไรหรือเปล่า"
ผมส่ายหน้าเบาๆรีบเดินไปจนถึงรถ ผมไม่อยากขะพูดเรื่องส่วนตัวให้ใครฟัง มันจะทำให้ทิฟฟี่ดูไม่ดีในสายตาคนอื่น ผมไม่อยากจะให้มันเป็นแบ
