Chapter 49 คำเตือนจากเซียนเหยียนเมิ่ง
“พ่ะย่ะค่ะฝ่าบาท”
องค์ชายหลงเหวินลอบถอนหายใจเล็กน้อย เพราะตั้งใจว่าจะไปเยี่ยมไป๋เหลียนที่แดนปีศาจ แต่การกลับเป็นว่าต้องไปเขตแดนโลกวิญญาณ ค่ายกลเขตแดนนั้นไม่ใช่เรื่องที่จะทำเสร็จได้โดยง่าย คงต้องใช้เวลาหลายเดือนเลยทีเดียว
ดูเหมือนพระชายาจะล่วงรู้ความในใจ จึงกระซิบแผ่วพอให้ได้ยินกันเพียงสองว่า “ไม่ต้องกังวลไป ข้าจะคอยดูแลไป๋เหลียนเอง ตราบใดที่กระดิ่งยังส่งเสียงไพเราะ ก็ไม่มีสิ่งใดให้ต้องกังวล”
“ฝากด้วย ข้าจะรีบกลับมาให้เร็วที่สุด”
“ถวายบังคมพ่ะย่ะค่ะฝ่าบาท บ่าวรับใช้ของท่านเซียนเหยียนเมิ่งมาขอเข้าเฝ้า ท่าทางรีบร้อนพ่ะย่ะค่ะ”
องค์เง็กเซียนฮ่องเต้ถึงกับขมวดคิ้วมุ่น เพราะรู้ดีว่าเซียนเหยียนเมิ่ง ซึ่งเป็นเทพเซียนแห่งความปรารถนามักไม่ยุ่งเกี่ยวกับผู้ใด ส่งเด็กรับใช้มาเช่นนี้ เกรงว่าจะไม่เป็นการดี
“ให้เข้ามา!”
บ่าวรับใช้หรือทหารคนสนิทของเซียนปรารถนาปรา
