Chapter 30 บุญคุณต้องทดแทน แค้นต้องชำระ
“ไปกันเถอะ ข้าอยากเห็นเทศกาลลอยโคมบูชาเทพเจ้าของชาวเมืองหู่เฉียงจะแย่แล้ว”
บัวบูชาขยับเข้าไปกอดแขนองค์รัชทายาทปีศาจอย่างออดอ้อน พลางซบศีรษะลงบนต้นแขนของเขา ท่าทางออดอ้อนราวกับลูกแมวนี้เองทำให้หัวใจของชายหนุ่มอ่อนยวบ ก่อนจะตอบกลับนางด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“ไปสิ”
จบประโยคเขาก็ดีดนิ้ว พลันสรรพสิ่ง สรรพชีวิตรอบตัวกลับหยุดนิ่ง ไป๋เหลียนนิ่งค้างไม่ขยับเขยื้อนแม้เพียงกะพริบเปลือกตา ก่อนที่เซี่ยฉิงหยางจะร่ายเวทคลุมร่างของนางเอาไว้ แล้วส่งให้นางลอยอยู่กลางอากาศเพื่อความปลอดภัย
“เพราะเจ้ามีจิตใจดีงามและพร้อมจะให้อภัย เจ้าจึงได้เป็นเทพเซียนสูงส่ง แต่นั่นไม่ใช่ข้า ปีศาจอย่างข้า...เซี่ยฉิงหยางรู้คุณรู้โทษ ใครมีบุญคุณข้าพร้อมทดแทนหมื่นเท่าแสนเท่า เช่นเดียวกัน ใครทำให้ข้าแค้นเคืองขุ่นใจ มันผู้นั้นย่อมได้รับโทษอย่างสาสม”
ใบหน้าของเซี่ยฉิงหยางดุกร้าว เขางอกยาวพร้อ
